Humerus hoofd breuk of humerus hoofd breuk is een veel voorkomende breuk (gebroken bot), vooral bij oudere mensen. Het is merkbaar door ernstig pijn en beperkte mobiliteit van de aangedane arm en wordt meestal veroorzaakt door een val op de uitgestrekte arm die met de hand is gevangen, waardoor de schacht van de opperarmbeen bot omhoog door de hoofd. Als alternatief kan de breuk kan het gevolg zijn van een directe val op de schouder, waarbij meestal alleen delen van het hoofd worden afgebroken.
Wat is een humeruskopfractuur?
Per definitie een humeruskop breuk is een breuk van het hoofd van de opperarmbeen, die boven de nek. De nek van de opperarmbeen is niet gemakkelijk af te bakenen, dus wordt het meestal een humeruskopfractuur genoemd wanneer de humerus boven de schacht is gebroken. Het moet worden onderscheiden van een humerusschachtfractuur of een distaal opperarmbeen fractuur, dat is een opperarmbeenfractuur in het ellebooggewricht. Een zogenaamd subhoofdletter opperarmbeen fractuur treedt op wanneer de schacht breekt op de kruising met de humeruskop en de schacht slechts licht in de humeruskop wordt gedrukt.
Oorzaken
De belangrijkste oorzaken van fracturen van de humeruskop zijn valpartijen waarbij patiënten zichzelf proberen te vangen met de uitgestrekte arm of direct op de schouder vallen. Overwegend getroffen zijn ouderen die er al last van hebben osteoporose. In gevallen van ernstige osteoporoseook een stevige slag op de schouder is voldoende en de humeruskop breekt. Deze klap kan zowel van opzij als van boven komen. De schoudergewricht is het meest onstabiele gewricht in het hele lichaam, de verhouding tussen de kop van het gewricht en de glenoïdholte is 4: 1. Alleen het gespierde rotator manchet (verschillende spieren geven vezels vrij die het gewricht bijna volledig omringen) stabiliseert het gewricht. echter, de rotator manchet kunnen niet beschermen tegen fracturen, dus zowel dislocaties (“ontwricht” gewricht) als fracturen komen hier veel voor. Maar ook bij jonge mensen kan een breuk optreden na een zwaar trauma, zoals ski-ongelukken of vallen van grote hoogte op de schouder.
Symptomen ,, klachten en tekenen
Een fractuur van de humeruskop presenteert zich doorgaans met een pijnlijke bewegingsbeperking in het schoudergebied. Zwelling ontwikkelt zich in het gebied van de humeruskop en daarboven, wat pijnlijk is bij aanraking. Deze druk pijn gaat meestal gepaard met sensorische stoornissen of verlamming. EEN blauwe plek kan verschijnen in het okselgebied en kan zich uitstrekken naar de binnenkant van de arm en naar de zijkant van de borst Getroffen personen bewegen de arm vaak in een beschermende positie vanwege de pijn en ondersteun het met de andere arm. Als de fractuur van de humeruskop gepaard gaat met dislocatie van de humeruskop uit de glenoïdholte, kan deze duidelijk worden gepalpeerd onder de huid Een simpele fractuur van de humeruskop is van buitenaf niet te zien. De symptomen zijn echter meestal terug te voeren op een specifieke oorzaak. Uitgaande van een vroege behandeling verdwijnen de klachten na vier tot zes weken. Bewegingsbeperkingen kunnen tot twee maanden aanhouden. Er kunnen permanente beperkingen blijven bestaan. Chronische pijn kan zich ontwikkelen, of de mobiliteit kan permanent worden verminderd als gevolg van een humeruskop die niet optimaal is samengegroeid. Als de humeruskop in veel fragmenten is gebroken, kunnen de genoemde symptomen zeer intens zijn. Botfragmenten kunnen loskomen en weefselschade veroorzaken.
Diagnose en progressie
De diagnose is relatief eenvoudig te stellen. De patiënt komt mee naar de dokter pijn in de schouder, en de eerste stap na een fysiek onderzoek is een Röntgenstraal, waarop de breuk meestal al zichtbaar is. Computertomografie wordt vervolgens gebruikt om nog nauwkeuriger te bepalen hoe de afzonderlijke fragmenten van het bot zijn gepositioneerd. Het beloop van een humeruskopfractuur is meestal goed omdat therapie, vooral als een prothese wordt gebruikt, kan de volledige mobiliteit van de arm worden hersteld.
Complicaties
Naarmate een fractuur van de humeruskop voortschrijdt, kunnen complicaties optreden. Het is niet ongebruikelijk voor verschillende verwondingen of beperkingen van de zenuwen or schepen gelegen in het schoudergebied om te verschijnen als een direct gevolg. Als gevolg hiervan lijden de getroffen personen aan verlamming of circulatiestoornissenIn sommige gevallen gedeeltelijke verstijving van de schoudergewricht komt voor bij zowel conservatieve als chirurgische therapie Deze complicatie kan meestal worden behandeld door arthroscopische kapselafgifte in combinatie met anesthesie mobilisatie en regelmatig fysiotherapie Bij sommige patiënten geneest de fractuur van de humeruskop niet goed. Hierdoor bestaat het risico op het ontwikkelen van een zogenaamd pseudartrose, ook wel een valse verbinding genoemd. Pseudartrose is de term die wordt gebruikt wanneer de gebroken botfragmenten dat niet doen groeien weer op de juiste manier samen om een verbinding te vormen. Andere mogelijke complicaties zijn een hernieuwde verkeerde positie van de fractuur, overlijden van de humeruskop, wat vooral bij oudere patiënten voorkomt, een labrumlaesie, wat een gewrichtsblessure is. lipEn een rotator manchet scheuren. De rotatormanchet is een vierkoppige spiergroep die een belangrijke rol speelt bij schouderbewegingen. Als er een ernstige fractuur van de humeruskop is, bestaat het risico op letsel aan de oksel slagader of oksel zenuwen Na een operatie aan een humeruskopfractuur is het ook mogelijk dat er infecties ontstaan in het operatiegebied. Deze complicatie wordt vooral gevreesd door medische professionals omdat het de verdere behandeling aanzienlijk bemoeilijkt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Ouderen die ernstig ervaren pijn in de schouder na een ongeval of val dient hun huisarts te worden geraadpleegd. Een fractuur van de humeruskop is meestal gemakkelijk te behandelen, maar vereist onmiddellijke evaluatie door een medische professional. Als u ongewoon ongemak in het schoudergebied ervaart, moet u daarom snel een arts raadplegen. Dit geldt vooral als de symptomen snel in intensiteit toenemen. Als er blauwe plekken, zwellingen of toenemende bewegingsbeperkingen optreden, moet dezelfde dag een arts worden geraadpleegd. In het geval van tekenen van verlamming of problemen met de bloedsomloop, is het het beste om onmiddellijk naar de spreekkamer of het dichtstbijzijnde ziekenhuis te gaan. Mensen die lijden aan ernstige osteoporose lopen bijzonder risico. De breuk komt vooral voor bij oudere mensen die al een schouderbreuk hebben opgelopen botten een keer. Degenen die tot deze risicogroepen behoren, zouden dat moeten doen praten bij plotselinge pijn bij de huisarts of een orthopeed. Als er tekenen van pseudoartrose optreden na behandeling van een humeruskopfractuur, moet de betreffende medische professional worden geïnformeerd.
Behandeling en therapie
Een operatie is dan gepland, sommige met schroeven en draden en sommige met vervanging van de hele humeruskop (vooral bij patiënten met osteoporose en osteoartritis) en het gebruik van wat een totale endoprothese (TEP) wordt genoemd. Er zijn veel chirurgische opties voor fractuurbehandeling, waarvan de keuze afhangt van welke delen van de humeruskop zijn gebroken en hoe stabiel of onstabiel de botstof van de patiënt in wezen is. Bij humeruskopfracturen wordt altijd een operatie uitgevoerd, omdat deze fractuur, in tegenstelling tot ribfracturen, dat niet is groeien weer op de juiste manier weer in elkaar. Bovendien is de schouder gewoon een te belangrijk gewricht om een goede genezing aan het toeval over te laten. Na de operatie krijgt de patiënt meestal een speciaal verband dat de arm in een bepaalde positie fixeert: haaks in het ellebooggewricht, ongeveer 30 graden naar voren gedraaid, dwz naar voren gedraaid. Als de arm tegen het lichaam wordt gefixeerd, zoals in het verleden het geval was, bestaat de kans dat een zenuw bekneld raakt. Dit kan leiden aan chronische klachten - daarom zijn er nu speciale geprefabriceerde positioneringskussens die bij dergelijke operaties standaard aan patiënten worden gegeven. Het is belangrijk dat de patiënt de arm met rust laat, maar er niet te weinig mee werkt; fysiotherapie wordt meestal voorgeschreven. Fysiotherapeuten zorgen er vervolgens voor dat de patiënt de arm ten minste om de twee dagen beweegt op een manier die de genezing niet in gevaar brengt.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een humeruskopfractuur hangt samen met de ernst van de schade en met de leeftijd van de patiënt. Met toenemende leeftijd treedt meestal geen volledig herstel op. De botten in de loop van het leven instabieler worden en bij beschadiging niet meer voldoende door het organisme worden geregenereerd. Oudere patiënten ervaren in een groot aantal gevallen een blijvende beperking van hun mobiliteit en een afname van hun algemene veerkracht. Jonge patiënten krijgen in de meeste gevallen een significant betere prognose. In hen wordt vaak volledige genezing gedocumenteerd. Tegelijkertijd is naast de leeftijd ook het aantal fragmenten bepalend voor de prognose. Hoe minder fragmenten, hoe groter de kans op herstel. De beste resultaten worden bereikt met vroege diagnose en onmiddellijke behandeling. Het behandelplan voor alle patiënten omvat een operatie. Dit gaat altijd gepaard met mogelijke complicaties en risico's. Patiënten met een verzwakte immuunsysteem laten een vertraging zien in het genezingsproces. Als er andere onderliggende ziekten van het skelet aanwezig zijn, wordt de prognose verder verslechterd. Desalniettemin vormt een fractuur van de humeruskop geen gevaar voor het leven van de patiënt. In het ergste geval is de mobiliteit beperkt, wat een herstructurering van de dagelijkse routines tot gevolg heeft. In individuele gevallen kan dit leiden aan psychologische gevolgen.
het voorkomen
Het is moeilijk om een humeruskopfractuur te vermijden, omdat niemand vrijwillig op de schouder valt. Vooral ouderen kunnen dat echter wel osteoporose voorkomen en de resulterende hogere broosheid van botten door voldoende beweging te krijgen en ervoor te zorgen dat hun calcium inname is voldoende. Calcium is bijzonder overvloedig in melk en zuivelproducten.
Nazorg
De nazorg hangt af van de vraag of de behandeling chirurgisch is of, zoals in de meeste gevallen, immobilisatie van de fractuurfragmenten door orthese. Postoperatieve vervolgbezoeken voor wondcontrole moeten worden gevolgd, waarbij de arts een geïndividualiseerd behandelplan zal ontwikkelen om een normaal bewegingsbereik te bereiken. Als de patiënt een orthese heeft gekregen, mag en moet hij of zij zijn of haar hand en vingers gebruiken, maar mag en moet hij geen voorwerpen optillen die meer wegen dan een volle beker of een telefoonhoorn. Om verstijving van het ellebooggewricht te voorkomen, moet de orthese ook meerdere keren per dag worden verwijderd en moet de elleboog voorzichtig worden bewogen. Na drie tot zes weken kunnen voorzichtige armbewegingen worden gestart. Bij twijfel kan de patiënt hulp zoeken bij een fysiotherapeut. Een controleonderzoek na ongeveer zes weken beslist of de orthese nog gedragen moet worden of dat deze verwijderd kan worden. Bij kinderen, met hun snellere wond genezenkan dit onderzoek al na 4 weken worden uitgevoerd. Na 3 maanden is de spier sterkte is hersteld. Desalniettemin mogen sportactiviteiten pas vier tot zes maanden na de start van worden gestart therapie Pijn en zwelling kunnen op elk moment tijdens het eerste jaar optreden en zijn geen reden tot bezorgdheid.
Hier is wat u zelf kunt doen
Nadat de patiënt medische therapie voor een humeruskopfractuur heeft ondergaan, immobiliseert de patiënt eerst de aangedane arm en vermijdt hij deze spanning indien mogelijk op de geblesseerde schouder. Op deze manier voorkomt hij mogelijke complicaties en bevordert het het genezingsproces van de fractuur, evenals wond genezen in het geval van een operatie. Tijdens de eerste genezingsfase moet alle fysieke belasting worden vermeden. Sporten moet voorlopig worden vermeden, omdat het risico op blessures te hoog is en de kans op overbelasting van de schouder groot is. Voor moeilijke maar noodzakelijke bewegingen is het raadzaam om de steun van een ander te hebben. In het verdere genezingsproces bevorderen fysiotherapeutische oefeningen het herstel van het draagvermogen en de beweeglijkheid van de aangedane schouder. De patiënt oefent eerst fysiotherapie met een fysiotherapeut en doet het daarna regelmatig thuis om de spieren snel weer op te bouwen. Later, in overleg met de arts, de uitwendige toepassing van pijnstillers zalven naar het schoudergebied is bijvoorbeeld ook mogelijk met een verkoelend of verwarmend effect. Als er een litteken aanwezig is, verlicht de patiënt onaangename symptomen zoals pijn of het trekken van het littekengebied door middel van adequate litteken zorg Geleidelijk aan voert de patiënt zijn of haar fysieke activiteit weer op onder medische supervisie en begeleiding, wat een positief effect heeft op de algemene kwaliteit van leven.
