De stoffen die in hormoonklieren van de lopende band rollen, hebben soms ook onuitspreekbare namen. Gelukkig verandert dit niets aan hun effectiviteit.
- Schildklier hormonen: thyroxine (T4), trijoodthyronine (T3), calcitonine.
- van de alvleesklier hormonen: insuline, glucagon.
- Bijnier hormonen: adrenaline, Cortisol, aldosteron, dopamine.
- Bijschildklierhormonen: parathormoon
- Geslachtshormonen, gevormd in testikels, eierstokken, bijnieren: androgenen, (hoofdzakelijk testosteron), progestines (hoofdzakelijk progesteron), oestrogenen.
- Sommige hormonen worden ook geproduceerd in de hersenen, die niet de omweg maken via de hormoonfabrieken, maar indien nodig rechtstreeks naar het doelorgaan reizen.
- Voorkwab van de hypofyse: somatotropine (STH, groeihormoon), prolactine (melk-vormend hormoon), melanocyt stimulerend hormoon (MSH).
- Achterste kwab van de hypofyse: oxytocine (weeën inducerend hormoon), vasopressine (ADH, gebruikt om vloeistof te reguleren evenwicht Strikt genomen zijn deze hormonen undercoveragenten: ze worden al gevormd in de hypothalamus Maar aangezien er officieel alleen de organisatie is, maar er geen productie plaatsvindt, bereiken ze de hypofyse door heimelijke middelen (via zenuwen) en wacht daar op een werkopdracht.
Hormonale onevenwichtigheden - kleine veranderingen, grote gevolgen
Hormonen, controle- en doelorganen vormen een complex systeem. Als er op de ene plaats iets wordt veranderd, kan dit op veel andere plaatsen tot aanpassingen leiden. Het doel van deze fijn afgestemde structuur is om de reacties van het lichaam en zijn organen optimaal af te stemmen op de huidige, middellange en lange termijn behoeften. De regelkringen en meerdere bedieningselementen zorgen ervoor dat elke plek doet wat het geheel ten goede komt. Maar er schuilt ook een gevaar in netwerken: als een eenheid niet samenwerkt, kan dit grote gevolgen hebben. Of, om bij het voorbeeld uit de economie te blijven: als er een staking uitbreekt in een van de fabrieken, is er congestie op de verkeersroutes, overspoelen buitenlandse leveranciers plotseling de markt met gelijkaardige producten (vaak goedkoper maar met een slechte kwaliteit), de bazen hun strategie veranderen, memo's worden begraven onder het bureau in plaats van in actie te worden gebracht, of de eindklanten zijn op vakantie of doen iets anders dan verwacht - dit alles kan leiden tot verstoringen in het systeem, in het ergste geval tot instorten. Door de nauwe onderlinge verbindingen is het vaak helemaal niet eenvoudig om de daadwerkelijke trigger van de problemen te achterhalen. En er moet ook rekening worden gehouden met de normale marktfluctuaties - bijvoorbeeld oestrogeenspiegels stijgen en dalen zoals de aandelenkoers in bepaalde cycli, maar op een meer voorspelbare manier.
Op zoek naar de boosdoeners
Storingen kunnen overal in het systeem voorkomen en zelfs op meerdere plaatsen tegelijk. Dus de hormoonproducerende klieren of controlecentra in de hersenen kan net zo sterk worden aangetast als de doelorganen of de eiwitten gebruikt om de hormonen in de bloed Daarnaast zijn er ook tumoren die hormonen maken zonder zich zorgen te hoeven maken over de feedbackmechanismen.
Ga voor een stapsgewijze aanpak
Om met deze lastige situatie om te gaan, is een stapsgewijze aanpak meestal handig. Gebaseerd op de symptomen en bevindingen op fysiek onderzoekis het vaak mogelijk om te bepalen welk subsysteem of hormoon kan worden beïnvloed. Bijvoorbeeld patiënten met de ziekte acromegalie, een verhoogde productie van groeihormoon, typische veranderingen in het gezicht en de handen vertonen, of mensen met schildklieraandoeningen typische symptomen vertonen zoals hartkloppingen of zweten. De concentratie van de overeenkomstige hormonen in de bloed en / of urine wordt dan bepaald (“hormoonniveau”). Vaak moet er rekening mee worden gehouden dat dit onderhevig kan zijn aan (dagelijkse) schommelingen. Sinds de concentratie van hormonen is erg laag, hiervoor worden uiterst gevoelige laboratoriummethoden gebruikt. Veel hormonen verliezen snel hun effectiviteit buiten het lichaam en moeten daarom dienovereenkomstig worden verkregen en snel worden getransporteerd. In dit stadium kunnen, afhankelijk van de vermoedelijke oorzaak, de relevante organen ook worden beoordeeld met behulp van beeldvormende technieken zoals ultrageluid.
Oorzaak of gevolg?
Als er inderdaad een verhoogde of verlaagde hormoonspiegel wordt gevonden, moet worden bepaald of dit een oorzaak of gevolg is. schildklierhormonen kan worden geproduceerd door een schildkliertumor, maar kan ook het gevolg zijn van te veel hormonen die worden uitgescheiden in de hersenen Dit kan op zijn beurt zijn omdat daar de aandoening zich bevindt of omdat daar het verkeerde bericht binnenkomt dat er te weinig schildklierhormonen in de bloed.
Onderzoeksmethoden
Zoals u kunt zien, is het niet zo eenvoudig om de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Stimulatietesten, die controleren of en hoe het lichaam reageert op bepaalde hormonen, zijn nuttig. Ook hier kunnen beeldvormende technieken worden gebruikt, vooral in de context van functionele tests. In scintigrafieZo wordt er een radioactieve stof gegeven die wordt afgezet in een specifiek orgaan, bijvoorbeeld in de schildklier, afhankelijk van de stofwisselingsprocessen. Op deze manier kan de functie ervan worden beoordeeld en kunnen ziektepunten worden gedetecteerd. Hormoontesten zijn altijd onderdeel van de diagnostiek bij onvrijwillige kinderloosheid. Ze worden ook gebruikt om te monitoren therapie: als de hormoonspiegel bijvoorbeeld weer stijgt na het verwijderen van een tumor, duidt dit op een terugval.
Trigger gedetecteerd - gevaar afgewend?
De behandeling hangt af van de oorzaak en varieert van medicijn therapie (met regelmatige vervanging van direct werkende hormonen of administratie van hormonen die secretie bevorderen of remmen) naar radio en chemotherapie voor een operatie (bijvoorbeeld verwijdering van de tumor). Het beloop en de prognose hangen sterk af van de oorzaak en kunnen vanwege de grote verscheidenheid aan oorzaken niet in algemene termen worden beoordeeld.
