Symptomen van geelzucht
De icterus wordt gekenmerkt door een verkleuring van de huid. Vaak wordt de huidtint beschreven als gelig, wat ook tot uiting komt in de naam van geelzucht. Als het totaal bilirubine stijgt tot boven 2 mg / dl in het serum, niet alleen de huid maar ook de ogen kunnen door de verkleuring worden aangetast.
Dit is waar de sclerae verschijnen, dat wil zeggen het van nature "witachtig ogende deel van het oog", ook in een gelige tint. Ernstige jeuk aan de huid is ook een van de symptomen van icterus, maar de exacte oorzaak hiervan is nog onvoldoende bekend. Fever, vermoeidheid en een vergrote lever kan ook de icterus begeleiden.
Dit komt vooral voor bij een ontsteking of infectie van de lever zelf. Verdere begeleidende symptomen zijn dan afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de icterus. Een verkleuring van de sclerae of het witte deel van het oog treedt op bij toename bilirubine niveaus in de bloedDe anders witachtig ogende sclerae zijn dan geelachtig verkleurd.
De icterus op de ogen treedt meestal op voordat de huid geel wordt, aangezien een lagere concentratie van bilirubine is al voldoende om te kleuren. De geelverkleuring van de ogen alleen dient ook diagnostisch te worden verhelderd om progressie van de icterus te voorkomen of de oorzaak te vinden en dientengevolge een adequate therapie te kunnen starten. Een van de belangrijkste symptomen van icterus is jeuk aan de huid.
De getroffenen ervaren dit vaak als zeer schrijnend. De exacte oorzaak van de jeuk is nog niet definitief opgehelderd. Het vermoeden bestaat dat de zenuwuiteinden geïrriteerd raken door de ophoping van bilirubine in de huid.
Daarnaast zijn er andere hypothesen waarvan het bewijs ook hangende is en die op dit punt moeten worden verwaarloosd. Veel belangrijker is wat er kan worden gedaan tegen jeuk in de context van een icterus. Om de jeuk te verlichten, kan speciale medicatie worden toegediend aan de getroffen personen. Deze omvatten bijvoorbeeld het medicijn colestyramine evenals de geneesmiddelen rifampicine of naltrexon. Het voorschrijven van deze medicijnen, waarvan sommige veel bijwerkingen hebben, wordt altijd gedaan door de behandelende arts.
Alle artikelen in deze serie:
