Hepatitis D, die behoort tot de groep van lever ziekten, is in feite een meldingsplichtige volksgezondheid-aanvalziekte veroorzaakt door infectie. Hepatitis D heeft een groot epidemiologisch belang. Specifieke micro-organismen komen in twijfel als triggers voor hepatitis D.
Wat is hepatitis D?
Hepatitis D is een ziekte die de lever, die kan voorkomen bij de patiënten die al last hebben van besmettelijke hepatitis B of zijn gezond. De term hepa- betekent dat de lever is ernstig aangetast in hepatitis D Het achtervoegsel -itis 'geeft aan dat hepatitis D voornamelijk ontstekingsprocessen betreft. Eigenlijk, hepatitis D resulteert in pathologische en definitieve schade aan de levercellen, die absoluut noodzakelijk zijn voor het metabolisme in het lichaam, door specifieke triggers. In Duitsland wordt hepatitis D echter beschouwd als een ziekte die nauwelijks voorkomt.
Oorzaken
De oorzaken van hepatitis D zijn gemakkelijk te verklaren, omdat het als resultaat van wetenschappelijk onderzoek zo specifiek is aangetoond virussen kan worden beschouwd als veroorzakers. Hepatitis D gaat over de ziekteverwekker die bekend staat als het hepatitis D-virus. Dit virus is afgeleid van hepatitis B en wordt gekenmerkt door een eiwit dat op zijn celoppervlak wordt aangetroffen, HBsAg. Om deze reden zijn mensen die al besmet zijn met een hepatitis B virus loopt ook bijna altijd hepatitis D op. Gezonde mensen kunnen besmet raken door voedsel in te nemen en door het virus over te dragen van mensen die de ziekte hebben. Dit kan gebeuren door contactvloeistoffen zoals sperma, traanvocht, de moeders melk bij het geven van borstvoeding, en speeksel. Bloed en alle andere transmissiemedia komen ook het gezonde organisme binnen via de slijmvliezen of verwondingen en dragen bij aan hepatitis D-infectie.
Symptomen, klachten en tekenen
Hepatitis D komt alleen voor samen met hepatitis B omdat het ZvH-virus het envelop-eiwit van het HB-virus nodig heeft om zich te vermenigvuldigen. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van een HBV-infectie. Het beloop en de ernst van de symptomen zijn echter afhankelijk van het feit of de patiënt met beide besmet raakt virussen gelijktijdig (gelijktijdige infectie) of dat de HDV-infectie optreedt na een HBV-infectie (superinfectie Bij gelijktijdige infectie komen chronische kuren zelden voor, omdat beide virussen interfereren met elkaar. Het acute beloop van de ziekte kan echter nog steeds ernstig zijn. Net als bij HBV-infectie begint gelijktijdige infectie met niet-specifieke symptomen zoals 피로, verlies van eetlustvermoeidheid hoofdpijn, gewrichtspijn, koorts, en druk in de rechter bovenbuik. Verder diarree, misselijkheid en braken kan ook voorkomen. Daarnaast, geelzucht komt vaak voor. De huid en ogen worden geel en de ontlasting is verkleurd en de urine is donker. In de meeste gevallen geneest hepatitis met gelijktijdige infectie met beide virussen volledig na een ernstig acuut verloop van de ziekte. Als HDV-infectie echter optreedt nadat de HBV-infectie bijna voorbij is, worden vergelijkbare symptomen waargenomen, maar deze zijn meestal ernstiger. Vaak verloopt de infectie dan snel tot fataal Leverfalen Tegelijkertijd een chronisch beloop met de ontwikkeling van levercirrose tot lever kanker komt ook heel vaak voor.
Type cursus
Na een zogenaamde incubatieperiode, waarin de virussen zich vermenigvuldigen, treden zowel chronische als acute symptomen op tijdens het beloop van hepatitis D.Degenen die lijden aan een infectie met het hepatitis D-virus vertonen de neiging om niet-specifieke ziekteverschijnselen te vertonen. griep-achtig en manifest als 피로, vermoeidheid, pijnlijke ledematen en algemeen ongemak. In veel gevallen is het huid en slijmvliezen worden gelig en icterus ontwikkelt zich. Ongeveer 90 procent van degenen die hepatitis D krijgen, herstelt. Naast vernietiging van de lever en lever kanker, evenals ernstige leverinsufficiëntie, lijden degenen die zijn getroffen door hepatitis B aan constante aanvallen van koorts en algemene zwakte. In de overgrote meerderheid van de gevallen is de prognose erg slecht als hepatitis B en een zogenaamde superinfectie aanwezig zijn op hetzelfde moment als hepatitis D. Als de patiënt al aan hepatitis B lijdt, zal een infectie met de ziekteverwekker die kenmerkend is voor hepatitis D als het ware de tekenen van de ziekte versterken.
Complicaties
Infectie met alleen het hepatitis D-virus is niet mogelijk; een eerdere infectie met het hepatitis B-virus is een voorwaarde. Een infectie met hepatitis D is dus tamelijk onschadelijk. Het wordt gevaarlijker als de getroffen persoon tegelijkertijd besmet is met zowel het hepatitis B- als het hepatitis D-virus. Dit verhoogt de kans op het ontwikkelen van chronische hepatitis aanzienlijk. Het is zelfs nog gevaarlijker als iemand die al hepatitis B heeft, besmet raakt met het hepatitis D-virus. Dit verhoogt het risico op het ontwikkelen van een chronisch beloop en ook de kans op ontwikkeling levercirrose Bij levercirrose is de kwaliteit van leven ernstig beperkt. De getroffen persoon kan niet langer synthetiseren eiwitten voor de bloed in voldoende hoeveelheden. Dit zijn met name eiwitten die oncotische druk en coagulatie-eiwitten in stand houden. Als gevolg, water retentie kan optreden (oedeem) en bloeden tijd is ook verlengd. Bovendien kan de lever de celtoxine niet meer voldoende ontgiften ammonia hoopt zich op, wat kan leiden voor stoornissen en verlamming in de centrale zenuwstelsel (hepatische encefalopathie De kans op het ontwikkelen van een lever kanker in de loop van de levercirrose is sterk toegenomen. De levensverwachting in het algemeen is beperkt bij de getroffen personen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Onmiddellijke medische evaluatie is noodzakelijk voor hepatitis D. Er is geen zelfgenezing bij deze ziekte en leidt meestal tot de dood als de ziekte niet wordt behandeld. Naast de symptomen moet de getroffen persoon erop letten of hij of zij de afgelopen weken en maanden in een gebied is geweest dat door hepatitis D is aangetast. Het bezoek aan de dokter is nodig wanneer geelzucht optreedt. Geelzucht vertegenwoordigt het belangrijkste symptoom van alle hepatitisziekten. Meestal hoog koorts en 피로 of uitputting duiden ook op hepatitis D en moeten door een medische professional worden onderzocht. De getroffenen lijden aan gewichtsverlies, ernstig pijn in de buik en verlies van eetlust Als hepatitis D niet wordt behandeld, wordt de lever van de getroffen persoon volledig vernietigd. Hepatitis D kan worden vastgesteld en behandeld door een huisarts of in een ziekenhuis. Omdat een directe en volledige genezing van de ziekte niet mogelijk is, zijn patiënten meestal afhankelijk van de lange termijn therapie.
Behandeling en therapie
Hoewel hepatitis D een extreem slopende en langdurige gevaarlijke ziekte is die kan worden geassocieerd met ernstig volksgezondheid gevolgen, zijn de therapeutische opties grotendeels beperkt. Daarnaast zijn er behandelingen beschikbaar in de vorm van het aanpakken van de individuele symptomen van hepatitis D. In principe een jaar therapie Met interferon kan worden gerealiseerd. In het geval van hepatitis D kan dit leiden voor het onschadelijk maken van het pathogene virus. Dit medicijn wordt echter als controversieel beschouwd in termen van zijn effecten bij hepatitis D. De behandeling van hepatitis D wordt meestal uitgevoerd met dezelfde methoden die zijn geïndiceerd voor hepatitis B. maatregelen zijn even effectief. Er zijn momenteel geen medicijnen die hepatitis D kunnen genezen. Alleen pijn medicijnen om de pijnlijke symptomen te verlichten en medicijnen om te verlichten misselijkheid en braken worden gebruikt bij de behandeling van hepatitis D.
Vooruitzichten en prognose
Tijdige diagnose is vooral belangrijk voor het voortschrijden van hepatitis D. Daarom moet iedereen met acute of chronische hepatitis B zeker ook worden gescreend op hepatitis D-infectie. De test is eenvoudig en kan worden uitgevoerd door middel van een simple bloed test. Het verloop van de ziekte is vaak niet met zekerheid te voorspellen, aangezien de therapie van hepatitis D is zeer uitdagend. Het door het virus veroorzaakte chronische ontsteking van de lever kan vandaag met succes worden behandeld. Bijvoorbeeld, interferon therapie, zoals gebruikt bij de behandeling van het B-virus, is ook effectief bij hepatitis D. De behandeling van hepatitis D met interferon is aangetoond dat het het aantal infecties vermindert. Van dit preparaat is aangetoond dat het de virale replicatiesnelheid aanzienlijk vermindert. De therapie is echter niet altijd honderd procent effectief. Vaak treedt de infectie opnieuw op na een tijdelijke stop. Daarom kunnen recidieven optreden na het einde van de therapie. Soms verschijnen deze vaak pas jaren na de behandeling, Hepatitis D kan dat wel leiden tot ernstige leverschade en lever ontsteking en zelfs Leverfalen Dit kan gepaard gaan met een aantal (soms ernstige) functionele stoornissen van het organisme. Het stoppen van de progressieve en steeds toenemende belasting van de lever is daarom bijzonder belangrijk. Hoewel interferon de progressie van de ziekte niet kan stoppen met een garantie van bestendigheid, maakt het toch lange, symptoomvrije fasen mogelijk.
het voorkomen
Preventie van hepatitis D wordt met name aanbevolen als reizen naar mediterrane landen en naar andere, overwegend tropische en subtropische continenten gepland zijn, of als er meer contact is met mensen die mogelijk besmet zijn. Dit geldt voor bijzondere beroepsgroepen. In deze context is vaccinatie tegen hepatitis D de enige verstandige voorzorgsmaatregel. In dit opzicht is het waar dat een preventieve vaccinatie tegen hepatitis B wordt verzwakt pathogenen is even effectief als hepatitis D-profylaxe.
Follow-up
In de meeste gevallen van hepatitis D blijkt nazorg relatief moeilijk te zijn. In de regel houdt dit in dat de ziekte eerst uitvoerig wordt behandeld om verdere complicaties of verdere verergering van de symptomen te voorkomen. Hoe eerder hepatitis D wordt gedetecteerd, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. De ziekte kan alleen symptomatisch worden behandeld. De getroffen persoon moet altijd voor strikte bedrust zorgen om het lichaam niet onnodig te belasten. Lichamelijke of stressvolle activiteiten dienen in ieder geval te worden vermeden. In veel gevallen kan medicatie worden gebruikt om de symptomen van hepatitis D te verlichten. De juiste dosering moet in acht worden genomen. De juiste dosering en regelmatige inname van deze medicijnen moet worden gegarandeerd om de symptomen te verlichten. Regelmatige onderzoeken door een internist zijn ook van groot belang, waarbij met name de lever van de aangedane persoon wordt onderzocht. Tijdens de behandeling moet de patiënt de zijne veranderen dieet naar een lichte om de lever te verlichten. Het is ook mogelijk dat hepatitis D ertoe kan leiden dat de betrokken persoon een verminderde levensverwachting heeft.
Wat u zelf kunt doen
Een uitbraak van hepatitis D moet in ieder geval door een arts worden opgehelderd en behandeld. Tegen de individuele symptomen een aantal maatregelen en remedies uit het huishouden en de natuur kunnen worden gebruikt. Vooral essentieel is een gezond en evenwichtig dieet met voldoende vitaminen, mineralen en sporenelementen. Hierdoor kan de immuunsysteem om snel terug te keren naar zijn optimale prestaties. Patiënten moeten ook veel drinken water. Stimulerende middelen zoals alcohol, nicotine or cafeïne moet zoveel mogelijk worden vermeden. Patiënten dienen regelmatig te oefenen en de ziekte goed te genezen door in bed te rusten. Bij leverklachten, divers theesoorten (bv mariadistel, duizendblad, berk bladeren), artisjok sap en baden met sativa haver of etherische oliën worden aanbevolen. Voor pijn, kalmerende preparaten zoals calendulazalf of valeriaan druppels helpen. Als alternatief wordt de ozon-eigen-bloedbehandeling aangeboden, waarbij het eigen bloed wordt verrijkt met ozon. Thuis kunnen patiënten een shiatsu-behandeling en andere Chinese geneeswijzen gebruiken. De beste maatregel is echter om het uitbreken van hepatitis D te voorkomen door een arts te raadplegen die al hepatitis B heeft.
