Samen met tarwe, rogge en haver, gerst is een van de bekendste granen Net als de andere drie granen, het behoort tot de zoete grasfamilie. Als je door goudgele zomervelden loopt, is gerst meestal gemakkelijk te onderscheiden van zijn verwanten: dit komt omdat het, in vergelijking met tarwe en rogge, bijzonder lange voortenten heeft die kunnen groeien tot 15 centimeter lang.
Voedingsvezels in gerst
Bij gerst zijn de granen omgeven door een beschermende laag, de kafjes. Doordat de korrels en kafjes aan elkaar zijn versmolten, bevat het graan een hoog percentage cellulose. Dit is doorgaans tussen de 15 en XNUMX procent. Cellulose behoort tot de voedingsvezels en is daarom onverteerbaar. Voedingsvezels zorgt voor een verbeterd verzadigingsgevoel en stimuleert de spijsvertering.
Gerst: andere ingrediënten
Naast voedingsvezels bevat 100 gram gerst ook de volgende ingrediënten:
- 12.7 gram water
- 9.8 gram eiwit
- 2.1 gram vet
- 63.3 gram koolhydraten
- Mineralen en vitamine B en E
In termen van mineralen, is de gerst bijzonder rijk aan magnesium, calcium, kalium, ijzer en fosfor Het graan bevat ook veel essentiële aminozuren, dat wil zeggen aminozuren die het lichaam niet zelf kan vormen. Het nodige aminozuren in gerst omvatten leucinefenylalanine of valine. 10 gezonde soorten brood
Pas op met glutenintolerantie
Net zoals de granen rogge en tarwe, gerst bevat ook gluten. De gluten proteïne, in combinatie met water, verzekerd dat brood kan stijgen tijdens bakken en dat dit brood ook na het bakken zijn vorm behoudt. Terwijl granen zoals tarwe goed geschikt zijn om te maken brood vanwege hun high gluten inhoud, bevat gerst slechts een kleine hoeveelheid gluten. Niettemin, mensen met gluten-intolerantie (coeliakie ziekte) moet voedsel gemaakt van gerst beter vermijden. Anders chronisch ontsteking van het slijmvlies van de dunne darm kan voorkomen. Typische symptomen hiervan ontsteking zijn diarree, braken, gewichtsverlies en 피로 Omdat bier ook uit gerst wordt gebrouwen, gaan mensen mee gluten-intolerantie moeten ook hun bierconsumptie verminderen. Glutenvrije granen zoals maïs, rijst of gierst kan worden gebruikt als alternatief voor granen die gluten bevatten.
Verschillende soorten gerst
Gerst wordt onderverdeeld in winter- en zomergerst.
- Wintergerst wordt voornamelijk gebruikt als diervoeder en wordt daarom ook wel voedergerst genoemd. In vergelijking met zomergerst heeft het een hoger eiwitgehalte, dat tussen de twaalf en vijftien procent ligt.
- De zomergerst wordt voornamelijk gebruikt bij het brouwen van bier. Brouwgerst moet een eiwitgehalte hebben van 9.5 tot 11.5 procent en een kiemkracht van minimaal 97 procent.
Gerst als ingrediënt in bier
Om gerst bier te laten worden, moet het eerst worden schoongemaakt en losgemaakt van de luifels, de borstelige uitsteeksels. Daarna wordt de gerst ingeweekt water, waarmee het kiemingsproces en de vorming van enzymen Deze zorgen ervoor dat het zetmeel in de gerst wordt omgezet in mout. Na een paar dagen wordt de mout gedroogd in een warme kamer en wordt het kiemproces gestopt. Naast bier wordt ook gerstemout gebruikt om whisky en mout van te maken koffie (gerstekoffie).
Andere toepassingen
In Azië wordt gerst ook gebruikt om gerstthee te maken. In het verleden werd gerstthee ook in Europa als remedie gebruikt maag en keelaandoeningen. Voor voedingsdoeleinden wordt de graangerst echter zelden gebruikt, het kan worden verwerkt tot gries, parelgort of bloem. Vooral in armere streken van Azië en Afrika wordt nog steeds gerstemeel gebruikt bij de productie van brood.
Gerst: oorsprong en teelt
De graangerst is een van de oudste graansoorten ter wereld en komt oorspronkelijk uit het Nabije Oosten en de oostelijke Balkan. Waarschijnlijk werd hier rond 10,000 voor Christus gerst verbouwd, voordat gerst toen rond 5,000 voor Christus zijn weg naar Centraal-Europa vond. Gerst is verdeeld in tweecellige en meercellige vormen. Terwijl de tweecellige vorm slechts één sterke korrel per bevestigingspunt produceert, produceren de meercellige vormen drie korrels per bevestigingspunt. Wintergerst wordt al in september gezaaid en is productiever dan zomergerst, die in het voorjaar wordt geplant en na 100 dagen kan worden geoogst. Na de oogst moet de gerst op een droge plaats worden bewaard, anders bestaat er kans op schimmel.
