Het Elsberg-syndroom is een ontstekingsziekte van de lumbale wervelkolom en komt overeen met polyradiculitis. Ontsteking treft vaak de sacrale zenuwwortels evenals de conus medullaris en cauda equina van de onderste spinal cord Aangenomen wordt dat het syndroom een gunstige prognose heeft.
Wat is het Elsberg-syndroom?
In de polyradiculitis-groep van ziekten worden meerdere zenuwwortels aangetast ontsteking Pathohistologische veranderingen in zenuwweefsel treden op als onderdeel van de ontsteking Een polyradiculitis is ook het Elsberg-syndroom. Het symptoomcomplex is genoemd naar de Amerikaanse neurochirurg Charles Elsberg, die de ziekte voor het eerst beschreef in de 20e eeuw. Bij de ziekte, hoe lager spinal cord, inclusief de sacrale zenuwwortels, wordt ontstoken. Dit zijn de zenuwwortels van de heiligbeen aan de achterkant van het benige bekken. Ook aangetast door een ontsteking zijn de conus medullaris en cauda equina in het onderste gedeelte spinal cord De medische termen polyradiculitis sacralis en radiculitis sacralis worden als synoniemen gebruikt met het Elsberg-syndroom. Tot op heden is het Elsberg-syndroom niet afdoende bestudeerd. De originele beschrijving door Elsberg is ook aangepast. Het verwijst bijvoorbeeld niet langer naar een chronisch progressieve ziekte, maar naar een veelal regressieve ziekte.
Oorzaken
De exacte oorzaak van het Elsberg-syndroom is nog niet vastgesteld. Het is waarschijnlijk een variant van het Guillain-Barré-syndroom. Dit is een acuut ziektebeeld geassocieerd met inflammatoire veranderingen in het perifere gebied zenuwstelsel De oorzaak van het Guillain-Barré-syndroom blijft ook onbekend. De neurologische ziekte komt echter waarschijnlijk voort uit een auto-immuunpathologisch mechanisme dat ervoor zorgt dat het lichaam gaat produceren autoantilichamen tegen gangliosiden en myeline. In het geval van het Elsberg-syndroom is er een verband met bepaalde virale infecties, zoals herpes enkelzijdig type 2, cytomegalovirus, HIV en Epstein-Barr virus Het Elsberg-syndroom kan echter evengoed optreden binnen de grotere context van neuroborreliose. Andere bronnen spreken van een volgende uitbraak circulatiestoornissen, in de context van vasculaire ontsteking of bij worminfecties.
Symptomen, klachten en tekenen
Het klinische beeld bij patiënten met het Elsbergsyndroom komt overeen met het zogenaamde cone cauda-syndroom. Een verlies van gevoeligheid in het distale van het L3-ruggenmergsegment gaat gepaard met radiculair pijn, vaak ernstig, en kan leiden tot slappe verlamming van de benen. Typisch, blaas lediging of seksuele disfunctie komt ook voor. Rectale disfunctie kan ook het gevolg zijn van het Elsberg-syndroom. Sensorische stoornissen zijn vaak gestructureerd in lumbale en sacrale dermatomen. Meestal zijn het paresthesieën die gepaard gaan met een onaangenaam, pijnlijk gevoel van het lichaam en gepaard gaan met tintelingen, gevoelloosheid of in slaap vallen, evenals koud en stoornissen in het waarnemen van warmte. In de meeste gevallen treden de symptomen in relatief korte tijd en plotseling op. Reflectieve stoornissen zoals de zogenaamde piramidale kanaaltekens zijn nogal atypisch voor het Elsberg-syndroom. In plaats van een laesie van de piramidale kanalen, is er myelitis van de caudale delen van het ruggenmerg.
Diagnose en verloop
Voor diagnose, als het Elsberg-syndroom wordt vermoed, voert de neuroloog een cerebrospinale vloeistof (CSF) -onderzoek uit en prikt het ruggenmerg om cerebrospinale vloeistof uit het externe ventrikel te geven voor diagnostische laboratoriumtests. Bij het Elsberg-syndroom toont laboratoriumdiagnostische CSF-analyse dissociatie van cytoalbumine, pleocytose en IgG-verhoging aan. Magnetische resonantie imaging kan nodig zijn om ruimte-innemende laesies uit te sluiten. Differentiële diagnose moet ook worden overwogen voor het conus cauda-syndroom, dat vaak wordt geassocieerd met hernia van de lumbale wervelkolom of de betrokkenheid van de tumorruimte. Bij het Elsberg-syndroom is de medische mening over het beloop van de ziekte veranderd sinds het voor het eerst werd beschreven. Elsberg beschreef de ziekte als chronisch progressief en duidde op een nogal ongunstig beloop. Het verleden heeft echter bewezen dat het meestal geen progressieve ziekte is. De symptomen zijn in veel van de waargenomen gevallen volledig verdwenen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
In het geval van plotseling optreden van sensorische stoornissen, blaas disfunctie of rectale disfunctie, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. Hoewel de symptomen niet noodzakelijk het Elsberg-syndroom aangeven, zijn ze bijna altijd gebaseerd op een ernstige onderliggende oorzaak voorwaarde dat medisch moet worden opgehelderd en, indien nodig, moet worden behandeld. Als symptomen zoals tintelingen, gevoelloosheid of verslapping van de benen worden toegevoegd, is het Elsberg-syndroom waarschijnlijk - uiterlijk dan is een medische opheldering nodig. Als de symptomen ernstig zijn, moet het Elsberg-syndroom worden behandeld door een spoedarts of het dichtstbijzijnde ziekenhuis te raadplegen. Dit geldt vooral voor mensen die al lichamelijk verzwakt zijn door een andere ziekte. Als ze plotseling symptomen van het Elsberg-syndroom opmerken, is in elk geval onmiddellijke medische noodhulp vereist. Anders kunnen ernstige complicaties zoals een herniated disc of gevoelig koud en sensorische stoornissen kunnen optreden. Andere risicogroepen zijn patiënten met een bestaande neuroborreliose, circulatiestoornissen, vasculaire ontstekingen of worminfecties. Patiënten met deze en vergelijkbare aandoeningen moeten zo snel mogelijk met hun huisarts praten als een van de bovenstaande symptomen wordt opgemerkt.
Behandeling en therapie
Bij het Elsberg-syndroom, therapie hangt voornamelijk af van de onderliggende ziekte. Administratie of immunoglobulinen en corticosteroïden kunnen de verlichting van de symptomen bevorderen. Als variant van het Guillain-Barré-syndroom kan het Elsberg-syndroom volledig worden genezen. Een tijdige diagnose bevordert genezing. Net als bij het Guillain-Barré-syndroom is preventie de belangrijkste zorg bij milde vormen van de ziekte trombose en infectie. Fysiotherapie kan de patiënt helpen om daarna weer spiercontrole te krijgen been parese. Een ziekte met een onverklaarde oorzaak wordt door patiënten vaak als een grote ziekte ervaren schokken Psychische problemen kunnen het succes van fysiotherapie Daarom kan psychotherapeutische zorg de kans op herstel verbeteren. Immunotherapie is beschikbaar voor het Guillain-Barré-syndroom in acute en ernstige gevallen. Dit type behandeling kan ook worden overwogen voor patiënten met het Elsberg-syndroom. Een van beide immunoglobulinen worden toegediend aan de getroffen persoon als onderdeel van de therapie of plasmaferese wordt gebruikt. Therapie Met immunoglobulinen is veel zachter en heeft minder bijwerkingen dan plasmaferese. Deze behandeling gaat echter gepaard met hoge kosten en blijkt minder effectief te zijn bij het Guillain-Barré-syndroom. Plasmaferese is bijzonder geschikt voor snel verlopende, langdurige cursussen. Een katheter wordt in de bloed systeem. Een machine pompt die van de patiënt bloed uit en terug in het lichaam om immunoglobulinen te zuiveren.
Vooruitzichten en prognose
Het Elsberg-syndroom is controversieel als zijn eigen entiteit en vertoont meestal een gunstig verloop. Het werd oorspronkelijk door de New Yorkse neurochirurg Charles Elsberg beschreven als een progressieve ziekte. Tegenwoordig is het beeld genuanceerder. In de meeste gevallen wordt een regressieve symptomatologie waargenomen. De oorzaak van het Elsberg-syndroom is echter nog niet duidelijk. Het is dus ook niet zeker of het alleen een symptoomcomplex is met meerdere mogelijke oorzaken. De prognose van de ziekte hangt hier echter in elk individueel geval van af. Zelfs de mogelijke onderliggende ziekten kunnen verschillen in hun beloop en prognose. Zo is er een verband tussen het Elsberg-syndroom en de infecties van herpes simplex, de cytomegalovirus of het HIV-virus evenals met neuroborreliose, maar ook met worminfecties, vasculaire ontstekingen of circulatiestoornissen is beschreven. Elk van deze aandoeningen heeft zijn eigen beloop en beïnvloedt dus de prognose van het resulterende Elsberg-syndroom. Klinisch is het Elsberg-syndroom vergelijkbaar met het kegel-caudasyndroom, dat wordt gekenmerkt door verlamming bij hernia of ruimtebeslissende processen bij tumoren. Het Elsberg-syndroom wordt symptomatisch behandeld met corticosteroïden. Een permanente regressie van de symptomen kan echter alleen worden bereikt door de onderliggende ziekte te behandelen. Als er nog geen onomkeerbare veranderingen zijn opgetreden, is het oplossen van de symptomen mogelijk, zelfs zonder therapie, nadat de onderliggende ziekte is genezen. Meer zelden, zoals in het geval beschreven door Elsberg, is er een progressieve chronische ontwikkeling van symptomen.
het voorkomen
De primaire oorzaak van het Elsberg-syndroom is nog niet definitief vastgesteld. Om deze reden is het symptoomcomplex moeilijk te voorkomen. Omdat een snelle diagnose echter de kans op een gunstig verloop vergroot, moeten de getroffen personen in voorkomende gevallen medische hulp inroepen en zelfs de kleinste sensorische stoornissen in de lumbale wervelkolom laten verhelderen.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn de opties voor nazorg bij het Elsberg-syndroom ernstig beperkt. In dit geval is de getroffen persoon voornamelijk afhankelijk van behandeling door een arts om de symptomen te verlichten en verdere complicaties te voorkomen. Omdat dit niet tot zelfgenezing kan leiden, moet altijd een medisch onderzoek en behandeling worden uitgevoerd. De behandeling van het Elsberg-syndroom wordt meestal uitgevoerd met behulp van medicatie. Patiënten zijn afhankelijk van het regelmatig innemen van de medicatie om de symptomen te verlichten. In het geval van kinderen dienen ouders te controleren of de medicatie correct wordt ingenomen en dienen zij bij twijfel of onzekerheid contact op te nemen met een arts. Bovendien moeten infecties in het algemeen worden voorkomen. Omdat het niet ongebruikelijk is dat een psychologische behandeling van de getroffen persoon noodzakelijk is, kan de hulp en ondersteuning van ouders en het eigen gezin ook een zeer positief effect hebben op het verdere verloop van het Elsbergsyndroom en verdere psychologische stoornissen voorkomen. Over het algemeen moet de getroffen persoon het rustig aan doen en inspanning of stressvolle situaties vermijden. Of het syndroom zal resulteren in een verminderde levensverwachting van de patiënt, is niet universeel te voorspellen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Voor een betere genezing of verlichting van ontstekingssymptomen is het vooral nuttig als de patiënt gezond en stabiel is immuunsysteem Hiervoor een gebalanceerd dieet, voldoende lichaamsbeweging en het vermijden van schadelijke stoffen zoals nicotine or drugs zijn belangrijk. Een goed besef van volksgezondheid bevordert de fysieke middelen die nodig zijn om de symptomen te verbeteren. Bewegingspatronen moeten worden geoptimaliseerd om schade aan het skelet te voorkomen. Eenzijdig fysiek spanning of verkeerde uitlijning van de botten moet worden vermeden. Houdingen mogen niet lange tijd in dezelfde positie worden gehouden. Dit belast het lichaam onnodig. Tegenbewegingen zijn nuttig om te compenseren. Bovendien ondersteunen sportactiviteiten de spierontwikkeling en het algemeen welzijn. Voor emotionele opluchting is het raadzaam om gesprekken te voeren met vrienden, familieleden of mensen die er ook door worden getroffen. In een gezamenlijke uitwisseling kunnen de uitdagingen van de dag worden besproken en kunnen tips worden gegeven voor een betere afhandeling van de klachten. Als dit niet genoeg is, is het raadzaam dat de patiënt psychologische hulp zoekt. Bovendien, als een evenwicht in het dagelijks leven zijn de toepassingen van ontspanning methoden helpen om het mentale te verlichten spanning Met technieken als meditatie or yogakan de patiënt zijn psyche stabiliseren en stress te verminderen uit het dagelijkse leven.
