Kwaadaardig abces

In medische terminologie is de term "abces”Verwijst naar een opeenstapeling van pus omgeven door een capsule in niet-voorgevormd (niet-voorgevormd) lichaamsopeningen. De oorzaken van een abces zijn meestal ontstekingsprocessen die leiden tot het smelten van het weefsel. In veel gevallen is een abces ontwikkelt zich zonder duidelijke externe oorzaken.

Bijvoorbeeld als gevolg van weefseltrauma tijdens operaties, injecties, vreemde lichamen of een algemene verzwakking van de immuunsysteem. In de regel zijn bacteriële pathogenen direct of in ieder geval indirect betrokken bij de ontwikkeling van het abces. Staphylococcus aureus is waarschijnlijk de meest voorkomende bacteriële ziekteverwekker die leidt tot de vorming van een abces.

In uitzonderlijke gevallen kunnen abcessen worden waargenomen waarin geen ziekteverwekker kan worden gedetecteerd. In deze context spreekt men van zogenaamde "koude abcessen". De typische symptomen van een abces zijn plaatselijke zwelling, rood worden van de omringende huid, merkbare oververhitting en soms ernstig pijn.

De therapie bij aanwezigheid van een abces bestaat in de meeste gevallen uit een chirurgische opening van de pus holte (synoniem: abces splitsen). Na het openen van de abcesholte, de pus daarin kan ongehinderd wegvloeien en het aangetaste weefsel geneest. Al op dit punt is het pijn gevoeld door de patiënt verdwijnt meestal aanzienlijk of verdwijnt zelfs volledig.

In sommige gevallen moet een drainage worden gecreëerd en daarmee de uitstroom van etter bevorderd. Het niet geven van de juiste behandeling kan tot ernstige complicaties leiden. In sommige gevallen leegt het abces de fistels.

Dit betekent dat het kan barsten in voorgevormde (voorgevormde) lichaamsopeningen of holle organen. Bovendien bestaat het risico dat bacteriële pathogenen zich in de bloedbaan verspreiden en resulteren in bloed vergiftiging. In dergelijke gevallen moet een antibioticabehandeling onmiddellijk worden gestart. Bovendien is er na een spontane opening van een abces meestal sprake van ernstige pijn en de ontwikkeling van lelijk littekenweefsel.

Algemene informatie

Over het algemeen moeten bij het gebruik van zalven om een ​​abces te behandelen of om abcesgerelateerde klachten te verlichten, enkele gedragsregels in acht worden genomen. Om de verspreiding van de veroorzakende bacteriële ziekteverwekkers te voorkomen, mag een abces nooit met de vingers worden aangeraakt. Idealiter worden handschoenen gedragen bij het aanbrengen van een zalf en moeten de handen daarna grondig worden gewassen en gedesinfecteerd.

De behandelmethode bij uitstek voor grote abcessen is het chirurgisch openen van de abcesholte en het verwijderen van de ophoping van pus. Bovendien kunnen ontstekingsremmende strips en pijnstillende preparaten in het aangetaste weefsel worden ingebracht. Patiënten met een abces voelen meestal hevige pijn.

Deze kunnen worden behandeld met een pijnstillende zalf totdat het mogelijk is om naar een doktersafspraak te gaan. In deze context moeten de getroffen patiënten zich er echter altijd van bewust zijn dat de tijdelijke verlichting van de pijn alleen wordt gemedieerd door de actieve ingrediënten in de zalf. Zodra de werkingsduur van deze stoffen wordt overschreden, keert de pijn terug met dezelfde intensiteit of neemt zelfs toe.

Om deze reden mag de toepassing van een lokale pijnstillende zalf alleen worden gedaan om de tijd tot de volgende mogelijke doktersafspraak te overbruggen. Het is op geen enkele manier een daadwerkelijke behandeling van het abces. Sommige van de getroffen patiënten gebruiken ook speciale zalven met een antibioticumeffect (antibiotische zalf) om abcessen te behandelen.

Volgens de fabrikant moeten deze zalven drie tot vier keer per dag op het huidoppervlak worden aangebracht en vervolgens in de abcesholte worden opgenomen. De werkzame stof in deze zalven is meestal een antibioticum dat tegen de bacterie is gericht Staphylococcus aureus. Het is echter de vraag in hoeverre een lokaal toepasbare antibiotische zalf bij aanwezigheid van een abces als een verstandige behandelmaatregel kan worden beschouwd.

Enerzijds moet in deze context worden overwogen dat Staphylococcus aureus is een bacterie die behoort tot de fysiologische huidomgeving. Dit betekent dat deze bacterie ook op het gezonde huidoppervlak kan worden gedetecteerd en dus belangrijke taken vervult. Het royaal aanbrengen van een antibiotische zalf heeft tot gevolg dat Staphylococcus aureus wordt gedood op het gezonde huidoppervlak en het natuurlijke huidmilieu negatief wordt beïnvloed.

Aan de andere kant kan worden aangenomen dat slechts een klein deel van de werkzame stof in de zalf daadwerkelijk via het huidoppervlak kan worden opgenomen en in de abcesholte kan worden getransporteerd. Het is twijfelachtig of deze verwaarloosbare hoeveelheid voldoende is om het abces effectief te behandelen. Naast het gebruik van antibiotische zalven, zweren sommige van de getroffen patiënten bij het gebruik van een zalf die pijnstillende en ontstekingsremmende werkzame stoffen combineert.

Ook bij deze zalven wordt verondersteld dat de afzonderlijke werkzame stoffen na het aanbrengen door het huidoppervlak worden opgenomen en vervolgens de abcesholte binnendringen. Volgens de meerderheid van de patiënten leidt regelmatig gebruik van een dergelijke zalf tot een merkbare vermindering van pijn. Desalniettemin is zelfs een zalf met pijnstillende en ontstekingsremmende werkzame stoffen geen geschikte methode om een ​​abces te behandelen.

Verder worden er diverse zalven aangeboden die het spontaan openen van een abces bevorderen en chirurgische behandeling daardoor overbodig maken. In de regel bevat een zalf van dit type verschillende actieve ingrediënten die de buitenwand van de abcesholte dunner maken. Om deze reden gaan de fabrikanten ervan uit dat het legen van de pus in het lichaam en / of de bloedbaan vrij onwaarschijnlijk is.

Het gebruik van een dergelijke zalf moet echter kritisch in twijfel worden getrokken. Vooral in grote abcesholtes legt de ophoping van pus een enorme druk op het omliggende weefsel. Hoewel een verdunning van de buitenste grotwand de kans vergroot dat het abces naar buiten zal wegvloeien, kan het vrijkomen van de bacteriële pathogenen in de bloedbaan niet worden uitgesloten.

Dit kan resulteren in de ontwikkeling van bloed vergiftiging (sepsis) en schade aan verschillende organen. Bovendien mag niet worden vergeten dat een spontane opening van het abces, zelfs als het naar buiten gericht is, in de meeste gevallen lelijke littekens achterlaat. Een abces is een ingekapselde verzameling pus in een nieuw gevormde weefselholte, de abcesholte.

Kleinere abcessen kunnen in eerste instantie conservatief worden behandeld. Met zalven, die zonder recept verkrijgbaar zijn in de apotheek, kunnen de symptomen snel worden verlicht. Deze zalven trekken zalven die de ontsteking verminderen.

OTC-zalven omvatten Ilon®-zalf, Posterisan akut Salbe 25 mg, Ichtholan®-zalf of Thrombocid-zalf 40 mg. Als een abces vroeg wordt opgemerkt, kan een zalf vaak voorkomen dat de volledige omvang van de ontsteking zich ontwikkelt met capsulevorming. In de apotheek kunt u informatie en advies krijgen over de verschillende vrij verkrijgbare zalven.