Het is bekend dat teveel proteïne dat kan leiden naar volksgezondheid problemen. Maar hoe gedraagt het zich in het tegenovergestelde geval? Is een eiwittekort ook problematisch?
Wat is een eiwittekort?
Eiwitten behoren tot de belangrijkste onderdelen van het lichaam. Het is begrijpelijk dat een eiwitgebrek kan ernstige gevolgen hebben. Men spreekt van een eiwitgebrek wanneer het lichaam er minder heeft eiwitten beschikbaar dan vereist. Dit kan worden veroorzaakt door een onvoldoende dieet evenals door een enzymtekort, als gevolg van bepaalde ziekten (bijv. spruw, coeliakie ziekte, schildklierziekte) en in geval van verhoogde consumptie (bijv koorts Meest waarschijnlijk beïnvloed door een eiwitgebrek zijn de zogenaamde albumins. Ze zijn onmisbaar voor het menselijk organisme en zorgen voor de nodige druk in alle cellen. Om deze reden is er ook altijd levensgevaar bij een langdurig en duidelijk uitgesproken eiwitgebrek.
Oorzaken
Eiwittekort is vaak te wijten aan onvoldoende inname via de voeding. Dit komt vooral voor bij jonge kinderen in ontwikkelingslanden. Bovendien ziekten zoals tuberculose or 에이즈 bevorder eiwittekort verder. In geïndustrialiseerde landen wordt de eiwitinname meestal gedekt door voedsel. Als er toch een eiwittekort optreedt, kunnen andere ziekten (bijv. Van de lever, nier, huid or hart-) een rol spelen. De absorptie van eiwit wordt voorkomen door de primaire ziekte. Bijvoorbeeld een voorbeschadigde lever weefsel kan niet langer de voldoende hoeveelheid eiwit produceren. Mensen die veganistisch eten dieet hebben ook een verhoogd risico op eiwittekort. In sommige gevallen is een veranderde genetische informatie de oorzaak van een eiwittekort. Bij een dergelijke wijziging treden - afhankelijk van welk eiwit niet meer wordt aangemaakt - bepaalde erfelijke ziekten op.
Symptomen, klachten en tekenen
- Spierzwakte
- Vermindering van spiermassa
- Zwelling
- Wondgenezingsstoornissen
- Haaruitval
- Gewichtsverlies
- Rimpelvorming
- Oogranden
- Uitstekende botten (bijv. In het gezicht)
Diagnose en verloop
Eiwittekort komt in Europese landen relatief zelden voor. Bij vermoeden van een eiwittekort dient altijd een arts te worden geraadpleegd. Zelfdiagnose wordt sterk afgeraden. De reden hiervoor is dat een eiwitgebrek de oorzaak kan zijn van een ernstige ziekte. De behandelende arts kan de diagnose stellen door de bloed Door middel van nader onderzoek wordt vastgesteld of de patiënt wellicht lijdt aan een andere ziekte die de absorptie of eiwitten. Dit kan een zijn kanker ziekte evenals aandoeningen van het maagdarmkanaal of ziekten van de schildklier Als een eiwittekort niet wordt behandeld, zal het lichaam in de loop van de tijd steeds meer lichaamsfuncties afbreken. Uiteindelijk is er onvermijdelijk een storing.
Complicaties
Als eiwittekort niet op tijd wordt behandeld, zullen er onvermijdelijk ernstige complicaties optreden. Aanvankelijk roept eiwitgebrek visuele veranderingen op, zoals oogranden, de vorming van rimpelsof haaruitval In het latere verloop van de ziekte, uitpuilend botten en ingevallen wangen en ook opvallend huidveranderingen zijn toegevoegd. Als de ziekte langdurig aanhoudt, is er ook ernstig gewichtsverlies en spiervermindering massa Het gebrek aan proteïne veroorzaakt spierzwakte, wat gepaard gaat met bewegingsbeperkingen. Dit veroorzaakt vaak algemeen verdriet en soms ernstig stemmingswisselingen en geestesziekte Verder oedeem en wond genezen stoornissen kunnen optreden, die op hun beurt weer kunnen leiden tot ernstig ontsteking en infectie. Als er uiterlijk dan geen behandeling wordt gegeven, nemen de lichaamsfuncties steeds meer af. Dit leidt onvermijdelijk tot instorting van de bloedsomloop en uiteindelijk tot de dood van de patiënt. Als het organisme tijdens de behandeling te snel van teveel eiwit wordt voorzien, kan dit onder meer ernstige gevolgen hebben nier schade en hyperaciditeit van het lichaam. Er is ook een risico op allergieën en intoleranties. Vanwege de ernst van de mogelijke complicaties, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd als een eiwitgebrek wordt vermoed.
Wanneer moet je naar een dokter?
Voordat iemand van een eiwittekort kan spreken, moet eerst de vraag gesteld worden: hoeveel eiwit heeft iemand überhaupt nodig? Deze vraag alleen al verdeelt de meningen. Terecht, want het daadwerkelijke bedrag hangt af van een groot aantal factoren. Of het nu gaat om de grootte, leeftijd, geslacht of externe omstandigheden, fysieke activiteit en een verscheidenheid aan andere dingen. Een eventuele tekortkoming is meestal erg merkbaar en relatief gemakkelijk te identificeren. Dit is bijvoorbeeld te herkennen aan spierzwakte. Als het lichaam via de dieet, het moet het bestaande afbreken massa, in dit geval de spieren, om zijn welzijn te verzekeren. Droog en broos haar kan ook een gevolg zijn van te weinig eiwit. Nagels gedragen zich in dit opzicht op dezelfde manier. Een kettingreactie, veroorzaakt door de spierafbraak, kan ook een symptoom zijn van 피로 en een zwak immuunsysteem, wat geleidelijk duidelijk wordt. Met deze symptomen gaat men noodzakelijkerwijs naar de huisarts. Dit kent meestal advies. Zo niet, dan bemiddelt deze verder.
Behandeling en therapie
De behandeling van een eiwittekort hangt altijd af van de oorzaak. Bij gebrekkige voeding moet in de toekomst voor voldoende eiwitinname worden gezorgd. Dit moet echter langzaam en onder medisch toezicht gebeuren. De reden: complicaties door te veel eiwit moeten worden vermeden. Het is beter om meerdere porties verdeeld over de dag in te nemen. Degenen die een veganistisch dieet hebben gegeten, moeten nu vis toevoegen, eieren, melk en af en toe mager vlees op hun menu. Als een bepaalde ziekte verantwoordelijk is voor het eiwitgebrek, is het belangrijk om deze ziekte te behandelen. Totdat er een genezing is gevonden, of als dit niet mogelijk is, moet de verhoogde eiwitbehoefte via de voeding worden geleverd. Als het eiwittekort langdurig aanhoudt, kan dit leiden tot het falen van alle belangrijke functies in het lichaam. Indien onbehandeld, zal een eiwitgebrek tot de dood leiden. Aangezien het hongergevoel op oudere leeftijd afneemt, moet speciale aandacht worden besteed aan ouderen. Een vriendelijke sfeer en eten in gezelschap kunnen hierbij helpen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van eiwittekort is goed. Met adequate medische zorg of een verandering in dieet, heeft de patiënt met een eiwittekort meestal een goede kans op herstel binnen een paar weken of maanden. Als de noodzakelijke eiwitbehoefte in evenwicht is en gedurende een langere periode behouden blijft, worden de symptomen verlicht en verdwijnt het tekort. In veel gevallen is een gezonde en uitgebalanceerde voedselopname al voldoende om een verbetering te realiseren volksgezondheid Als het tekort niet erg uitgesproken is en er geen andere ziekten zijn, is medicamenteuze behandeling niet absoluut noodzakelijk. De verandering van dieet is al voldoende. Ondanks de goede prognose kan er op elk moment een terugval optreden. Daarom zijn regelmatige controles aan te raden. Bij bestaande ziektes of een ongezonde voeding zal er een onderaanbod ontstaan. Als er niet voldoende eiwit aanwezig is, zal er naast tal van klachten op de lange termijn een lichamelijke storing optreden. Daarom tijdige actie in het geval van ziekten van het maagdarmkanaal, genetische defecten, schildklier en kanker ziekten of een veganistisch dieet zijn levensreddend voor een goede prognose. Zelfs bij de eerste tekenen van eiwittekort, zoals gewichtsverlies, haaruitval, of ongebruikelijke rimpels, bloed er moet worden gewerkt aan een overzicht van de ontbrekende voedingsstoffen in het bloed.
het voorkomen
Eiwittekort kan heel goed worden voorkomen door middel van een dieet. Een combinatie van dierlijk en plantaardig eiwit moet worden overwogen. Dus, yoghurt kan worden geconsumeerd noten en vlees met erwten. Ook geschikte gerechten zijn aardappelen met kwark en allerlei peulvruchten. Daarna komen mager vlees en vis. Het is bekend dat de productie van maagzuur af vanaf de leeftijd van 40 jaar. Dit kan bovendien een eiwitgebrek in de hand werken. Hier kan het nemen van een eiwitconcentraat nuttig zijn.
Wat u zelf kunt doen
Een ernstig eiwittekort is uiterst zeldzaam in westerse geïndustrialiseerde landen. Desalniettemin kan dit tekort onder bepaalde omstandigheden optreden. Personen die vermoeden dat ze aan deze aandoening lijden, moeten beslist een arts raadplegen. Het is essentieel om af te zien van louter zelfdiagnose en zelfbehandeling. In het ergste geval kan een onbehandeld of onjuist behandeld eiwittekort tot de dood leiden. Getroffen personen dienen eerst een arts te raadplegen om de oorzaak op te helderen. Als het eiwitgebrek het gevolg is van een onderliggende ziekte, kunnen patiënten mogelijk helpen om het te genezen. Bijvoorbeeld ernstig lever schade kan er verantwoordelijk voor zijn dat het orgaan niet langer genoeg eiwitten produceert. Dergelijke leverschade kan het gevolg zijn van aanhoudend misbruik van alcohol of medicijnen. In dit geval moet de getroffen persoon onmiddellijk naar de ontwenningskliniek gaan en beginnen therapie om een terugval in drugsverslaving te voorkomen. Als het na opheldering door de arts duidelijk is dat het om een voedingstekort gaat, moet de getroffen persoon professionele hulp zoeken. In het geval van een eetstoornis, psychotherapie is aan te raden. Op voorwaarde dat het eiwitgebrek alleen het gevolg is van een eenzijdige voeding, kan de patiënt advies inwinnen bij een ecotrofoloog en een voedingsplan laten opstellen dat aansluit bij zijn of haar behoefte en zorgt voor een voldoende eiwitaanbod.
