Diagnostiek
Triggerpoints worden niet herkend in de beeldvormingsprocessen. Om deze reden is dat van de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoek zijn van primair belang. De patiënt wordt gevraagd om de zijne te beschrijven pijn zo nauwkeurig mogelijk.
De locatie moet worden weergegeven en de zogenaamde pijn kwaliteit, het soort pijn, beschreven. Pijn kan bijvoorbeeld worden gekenmerkt als steken, boren, dof of brandend. Ook de intensiteit van de pijn is een belangrijke factor, deze wordt meestal opgevraagd op een schaal van 0-10.
Hier betekent 0 vrijheid van pijn, terwijl 10 de sterkst denkbare pijn betekent. Ook relevant is of de pijn altijd aanwezig is of regelmatig terugkeert en ook of en door welke factoren de pijn kan worden versterkt of verzacht. De fysiek onderzoek bestaat uit stretching tests, krachttests en palpatiebevindingen.
Er wordt gekeken of er bewegingsbeperkingen in het gewricht zijn. Deze kunnen worden veroorzaakt door de permanente verkorting van de spier die is geassocieerd met het triggerpoint. Er wordt aandacht besteed aan tastbare knopen, die in termen van grootte worden beschreven als palpatiebevindingen van steen, erwten of zandkorrel, evenals aan een harde snaar, die wordt beschreven als palpatiebevindingen met gitaarsnaren.
Een triggerpoint kenmerkt zich door het feit dat het uitoefenen van druk op het triggerpoint een reproduceerbaar pijnpatroon oplevert en dat deze druk een reflex veroorzaakt spiertrekkingen van de lokale spiervezels. Na het vinden van een triggerpoint controleert de onderzoeker of hernieuwde druk hetzelfde pijnpatroon oplevert. Daarnaast wordt er bij de bijbehorende symptomen gevraagd of de irritatie van het triggerpoint leidt tot misselijkheid of meer zweten, bijvoorbeeld. Als er meerdere triggerpoints worden gevonden, wordt dit myofasciaal pijnsyndroom genoemd.
Frequentieverdeling
Over de frequentieverdeling van triggerpoints zijn momenteel nog maar weinig onderzoeken beschikbaar, die significant verschillen in hun resultaten. Een studie toonde aan dat triggerpoints werden beschouwd als de oorzaak van pijn bij ongeveer 30% van de patiënten die een pijnkliniek bezochten. Een andere studie beschreef dat in een zeer gespecialiseerde pijnkliniek ongeveer 85% van de patiënten last had van pijn door triggerpoints.
De klachten veroorzaakt door triggerpoints zijn talrijk en gevarieerd. Typisch leidt een irritatie van het triggerpoint tot uitstralende pijn, die van enkele seconden tot dagen kan duren. Pijn wordt klassiek omschreven als een brandend diepe pijn die zich naar boven of naar beneden verspreidt. Het triggerpoint kan zich echter ook manifesteren als oppervlakkige pijn of via tal van andere klachten.
Chronische pijn is de voornaamste oorzaak. Ze zijn vaak te vinden in de hoofd en gezicht, en manifesteren zich vaak door problemen met het kaakgewrichtongebruikelijk kiespijn of eenzijdige aangezichtspijn. Ook kunnen problemen met slikken en spreken voorkomen.
De nek, wervelkolom en schoudergewricht worden ook vaak getroffen. De onderste extremiteit is ook een typische lokalisatie voor pijn veroorzaakt door triggerpoints, klassiek worden heup, knie en voet aangetast. Naast pijn kan de aanwezigheid van triggerpoints zich ook manifesteren door bewegingsbeperkingen.
Vaak treedt pijn op in het gebied van de wervelkolom en tussenwervelschijf evenals in het gebied van het sacro-iliacale gewricht. Triggerpoints kunnen leiden tot houdingsstoornissen en irritaties op het gebied van pezen en botten en kan ook worden betrokken bij de ontwikkeling van artritis en artrose. Slaapstoornissen kunnen ook worden veroorzaakt door de aanwezigheid van triggerpoints.
Er wordt ook gezegd dat triggerpoints een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van circulatiestoornissen. Ze zouden daarom worden betrokken bij de ontwikkeling van ernstige problemen, zoals verminderde bloed stroom naar de hart- spieren en hartritmestoornissen. Triggerpoints kunnen ook worden uitgedrukt door tinnitus, migraine en duizeligheid, krampen en tijdelijke visuele stoornissen. Bovendien zouden ze kunnen leiden tot vegetatieve aandoeningen zoals koude handen en voeten en zwaar zweten. De beknelling van zenuwen en schepen kan ook leiden tot klachten op door deze structuren gevoede gebieden, zoals pijn in armen en benen.
