Diagnostiek
Sinds een abces veroorzaakt vaak pijn, het leidt de getroffen persoon meestal snel naar een arts. De dokter kan gemakkelijk een abces en onderscheiden van vergelijkbare huidaandoeningen. De eerste en waarschijnlijk belangrijkste indicatie voor de diagnose van een abces op de huid zijn de klinische symptomen die hierboven zijn beschreven.
Omdat een abces altijd gepaard gaat met een duidelijke roodheid, verschilt het daarom van puistjes of steenpuisten. Een ander belangrijk onderscheid van kookt is dat deze altijd voorkomen bij haar wortels en kan daarom gemakkelijk worden onderscheiden door een arts. Bovendien gaat een abces vaak gepaard met pijn en mogelijk ook koorts.
Een ander essentieel onderdeel van abcesdiagnostiek is een bloed test. In het laboratorium een toename van ontstekingswaarden (het C-reactieve proteïne = CRP en wit bloed cellen = leukocyten) kunnen worden gedetecteerd. In sommige gevallen is het ook raadzaam om een uitstrijkje van het aangetaste huidgebied te maken om de aanwezige ziekteverwekker te vinden, zodat indien nodig een gerichte therapie kan worden gestart.
Ook bij beeldvormingsprocedures: de abcesholte kan worden gevisualiseerd. Last but not least, door het abces te prikken, kan de accumulatie van pus wordt zichtbaar, wat typische pathogenen laat zien in het microbiologische laboratorium. - Echografie
- Computertomografie
- MRI
Lokalisatie van een abces
Abcessen kunnen in principe overal voorkomen, maar worden meestal het vaakst onder of in de huid aangetroffen, omdat de huid vaak wordt geconfronteerd met ziekteverwekkers. Abcessen kunnen zich ook in de oksel vormen. Het klinische beeld wordt medisch meestal genoemd axillair abces, is een meestal pijnlijke ontsteking in de oksel.
Er zijn verschillende oorzaken voor het ontstaan van een abces op deze plek. In veel gevallen wordt het abces voorafgegaan door een ontsteking van de zweetklieren. Maar een infectie van de weefselvocht knooppunten kunnen ook tot zo'n abces leiden.
Een abces in de oksel wordt meestal merkbaar door een voelbare en zichtbare zwelling onder de huid. Grote abcessen kunnen leiden tot motorische beperkingen van de arm aan de aangedane zijde. Vooral het heffen van de arm kan soms alleen maar met pijn.
Afhankelijk van het individuele beloop van de ziekte kan een abces in de oksel conservatief worden behandeld met antibiotica en zalven of operatief door het verwijderen van de pus onder de huid. Over het algemeen is de prognose voor een abces in de oksel erg goed, mits snel een diagnose wordt gesteld en vervolgens een individueel aangepaste therapie wordt gestart. EEN abces in de borst is een pijnlijke complicatie van een ontsteking van de borst (mastitis).
Zoals met ontsteking van de borstis de veroorzakende ziekteverwekker meestal Staphylococcus aureus, die gewoonlijk wordt overgedragen van het kind op de moeder tijdens de borstvoeding. Naast de typische tekenen van ontsteking die optreden in de context van a abces in de borst, zoals zwakte, roodheid, koorts en pijn veroorzaakt een abces ook merkbare zwelling in het gebied van de borst. Het kan ook gebeuren dat het optillen van de arm aan de aangedane zijde alleen mogelijk is bij pijn.
Als een abces in de borst wordt vermoed, moet een specialist in gynaecologie worden geraadpleegd voor snelle opheldering. Naast conservatieve therapie, waarbij antibiotica worden gebruikt, kan een borstabces ook operatief worden behandeld. Over het algemeen hebben borstabcessen een goede prognose.
Vooral als snel een adequate therapie wordt uitgevoerd, kan een snelle en volledige genezing worden verwacht. Een abces in de liesstreek kan verschillende oorzaken hebben. Er kan bijvoorbeeld een abces ontstaan door een ontsteking van de haar wortel of een ontladingsstoornis van een talgklier.
Een zogenaamd verzakt abces kan ook voorkomen. Zo'n abces is een abces dat primair is ontstaan in het gebied van de wervelkolom en pas secundair langs een spier migreerde naar het bekken- of liesgebied. Een abces in de lies kan leiden tot bewegingsbeperkingen in de heup en pijn in het getroffen gebied.
Er kan ook zichtbare zwelling, roodheid en oververhitting van de regio zijn. De individuele therapie hangt af van de oorzaak en de grootte van het abces. Een abces in de lies moet altijd door een arts worden opgehelderd.
Met medicatie kan een gerichte antibioticatherapie tegen de veroorzakende ziekteverwekker worden uitgevoerd. Een chirurgische verwijdering van het abces is ook mogelijk en in veel gevallen noodzakelijk. Bij het verwijderen van het abces moet ook worden overwogen om het primaire abces te verwijderen.
Abcessen die voorkomen in de keel in het gebied van de amandelen bevinden zich meestal zogenaamde peritonsillaire abcessen. Deze kunnen optreden als een complicatie van amandelontsteking. Net als bij amandelontsteking zelf, streptokokken zijn meestal de oorzaak van het abces.
In zeldzame gevallen kan een dergelijk abces ook ontstaan als gevolg van een tonsilectomie. Vooral als de amandelen niet volledig zijn verwijderd, ontstaat er gemakkelijk een abces. Naast symptomen die kunnen worden verklaard door de bacteriële infectie, zoals een verzwakte algemene voorwaarde en koortskan een abces in het gebied van de amandelen ook slikproblemen en zichtbare roodheid veroorzaken de keel gebied.
Afhankelijk van de grootte van het abces kan spreken ook moeilijk zijn voor de betrokken persoon. Als de behandelende arts een dergelijk abces heeft vastgesteld, moet de behandeling onmiddellijk worden gestart. Meestal wordt een gerichte antibioticatherapie gestart.
Bovendien wordt het abces geopend om de pus dat is daar te vinden. Om herhaalde abcessen te voorkomen, moet het verwijderen van de amandelen worden overwogen. Een abces kan ook ontstaan in de mond, zoals op de tanden.
Nauwkeuriger gezegd, het abces treedt op in het gebied van de wortel van de tand. Het abces wordt meestal veroorzaakt door bacteriën. Dus in de meeste gevallen is er naast het abces een geavanceerd cariës vinden of andere bacteriële ontsteking van de tand of tandvlees.
Een tandheelkundig abces wordt ernstig merkbaar kiespijn. Het kan er ook voor zorgen dat de aangetaste tand losraakt. Tegelijkertijd kunnen zwellingen optreden, die ook van buitenaf zichtbaar zijn.
Omdat het een bacteriële infectie is, kan ook koorts optreden. De behandeling van het abces is afhankelijk van de progressie van de ziekte. De primaire therapie wordt uitgevoerd met antibiotica.
In veel gevallen kan zelfs een gerichte antibioticatherapie leiden tot genezing van de tand. Om een tweede abces te voorkomen, kan het nodig zijn om een wortelkanaalbehandeling om de tand te herstellen. In geval van een vergevorderd abces met vernietiging van de tand en in ernstige gevallen zelfs van het aangrenzende bot, kan een volledige verwijdering van de tand nodig zijn.
Abcessen kunnen zich ook vormen op de been. Meer mannen dan vrouwen worden hierdoor getroffen, even sterk been haar gecombineerd met mechanische belasting (wrijving van de broek) bevordert de ontwikkeling van een abces. Bij mannen kunnen bijvoorbeeld abcessen in het gezicht ontstaan door verwondingen door scheren.
Vaak bacteriën zijn verantwoordelijk, die behoren tot de normale huidkolonisatie in het gezichtsgebied. Naast de zogenaamde streptokokken, deze omvatten vooral een bepaalde subgroep van stafylokokken, de zogenoemde Staphylococcus aureus. Kleine verwondingen of schaafwonden van de huid in het gezicht zijn een mogelijk toegangspunt voor de ziekteverwekkers die de ziekte veroorzaken.
Deze kleine huidirritaties kunnen zeer snel optreden, vooral op het gezicht. Eerdere ontstekingen, zoals een ontsteking van de gehoorgang, kan ook leiden tot een abces, in dit geval een abces in het oor. - Abces op het voorhoofd
- Abces op de wang
