Therapie
Bursitis van de knie is gemakkelijk te behandelen en geneest gewoonlijk vanzelf binnen vier tot zes weken. De aangedane knie moet de eerste één tot twee weken worden gespaard en geïmmobiliseerd om verdere irritatie van de slijmbeurs te voorkomen. Het aanbrengen van spalken of verband wordt aanbevolen als ondersteunende maatregel om het te immobiliseren kniegewricht.
Het sparen zelf mag niet te lang worden uitgevoerd om spierverlies en blijvende bewegingsbeperkingen in de knie te voorkomen. In dit geval is het raadzaam om de knie meerdere keren per dag zacht en licht te bewegen. Voor pijn verlichting, wordt het gebruik van decongestivummaatregelen zoals het aanbrengen van verkoelende gels of zalven aanbevolen.
Wanneer u koelgels gebruikt, moet u ervoor zorgen dat het koelmiddel niet langer dan vijf minuten per keer rechtstreeks op de huid wordt aangebracht. Anders kan gevaarlijke bevriezing van de huid optreden. Het gebruik van warmte moet ten koste van alles worden vermeden.
In een ontstoken gebied leidt dit tot een toename van pijn en verergering van de ontsteking. Ontstekingsremmend pijnstillers, zoals Ibuprofen® of Diclofenac®, kan worden gebruikt om te behandelen bursitis van de knie. Als het bursitis van de knie blijft aanwezig in de kniegewricht na voltooiing van de therapie kan het door de ontsteking veroorzaakte vocht met minimale medische tussenkomst door een arts worden verwijderd. De aangedane knie wordt doorboord met een injectiespuit en het vocht wordt afgevoerd.
Bovendien kunnen ontstekingsremmende of anesthetica door de behandelende arts in de knie worden geïnjecteerd. Vervolgens wordt een drukverband aangebracht. Als er geen verbetering is onder de bovengenoemde maatregelen, als de getroffen persoon meerdere keren per jaar een ontsteking van de bursa van de knie heeft of als de acute ontsteking is veranderd in een blijvende ontsteking, kan dit een reden zijn voor operatieve verwijdering van de knie. slijmbeurs.
De knie wordt onder narcose geopend met een huidincisie en de slijmbeurs wordt in zijn geheel verwijderd. De huidincisie wordt vervolgens gesloten met een hechtdraad. Na de operatie moet de knie gedurende vier tot zes weken worden geïmmobiliseerd.
Tijdens deze regeneratiefase vormt het lichaam nieuw weefsel op de plaats waar de ontstoken slijmbeurs ooit was. Dit nieuwe weefsel vervult een bursa-achtige functie. Een nieuwe ontsteking kan echter niet worden uitgesloten.
Als een bacteriële infectie de oorzaak is van de bursitis van de knie, kan het nodig zijn om in te nemen antibiotica. Als de oorzaak van de bursitis in de knie een andere onderliggende ziekte is, is de therapie gebaseerd op de ziekte die deze veroorzaakt. Tegenwoordig wordt het gebruik van zalven op een normale huid nogal kritisch bekeken, omdat nieuwe studies hebben aangetoond dat de actieve ingrediënten in de zalven bijna nooit door de huid worden opgenomen, maar in de bovenste huidlagen blijven.
Het voordeel van lokaal aangebrachte zalven op de knie is daarom twijfelachtig. Als de getroffen personen toch plaatselijk zalven willen aanbrengen, wordt deze aanbevolen Diclofenac Gel (= Voltaren-zalf) voor uitwendige toepassing. Dit komt omdat het een pijnstiller als actief ingrediënt bevat, die ook een ontstekingsremmende werking heeft.
Ervan uitgaande dat het actieve ingrediënt voldoende door de huid wordt opgenomen, is het effectief tegen beide pijn en de tekenen van ontsteking. Octenisept-gel of Octenisept-oplossing kunnen een alternatief zijn. Als het als een gel rechtstreeks op het gezwollen gewricht wordt aangebracht of als de oplossing met doorweekte kompressen op het aangetaste gebied wordt aangebracht, heeft het een zeer goed ontstekingsremmend effect en kan het leiden tot een aanzienlijke vermindering van zwelling.
Het effect is voornamelijk gebaseerd op het extern desinfecterende en verkoelende effect. Het gebruik van antibiotica heeft alleen zin bij een bacteriële infectie van de knie. De ziekteverwekkers worden voornamelijk beveiligd door de kniegewricht.
Als er geen prik resultaat, antibiotica worden voornamelijk gebruikt in gevallen van verhoogde inflammatoire parameters in de bloed en begeleidende infectie symptomen bij de patiënt, zoals koorts. Hoe ernstiger het ziektebeeld, hoe groter de kans dat de antibiotica intraveneus worden toegediend door middel van een infuus. Het zijn vooral gedrags- en lokale maatregelen die kunnen bijdragen aan een snellere genezing van a bursitis van de knie.
De eenvoudigste maatregel hier is fysieke bescherming van het gewricht in combinatie met verhoging van het getroffen gebied. Dit kan de zwelling aanzienlijk verminderen. Als het aangetaste gewricht ook met tussenpozen wordt gekoeld, wordt de pijn verlicht en wordt de zwelling verminderd.
Een bewezen huismiddeltje is het aanbrengen van wrongelwikkels over het aangetaste gewricht. De effectiviteit is gebaseerd op verschillende mechanismen. Doordat de wrongel direct vanuit de koelkast in een dunne, vochtige droge doek wordt uitgespreid en vervolgens om de joint in de doek wordt gewikkeld, koelt deze direct plaatselijk af.
Bovendien zorgt de nattigheid van de wrongel voor een koelend effect door verdamping. Aangenomen wordt dat het melkzuur in de quark ontstekingsstoffen uit het kniegewricht absorbeert, hoewel daar geen medisch bewijs voor is. Andere huismiddeltjes, zoals het aanbrengen van appelazijn of geraspte gember op het gewricht, worden niet aanbevolen, omdat ze vaak enorme externe irritatie veroorzaken.
Vanuit medisch oogpunt kan een homeopathische therapie voor bursitis worden uitgeprobeerd door patiënten met een zeer mild verloop van de ziekte. Het mag echter alleen worden gebruikt als een aanvullen op lokale maatregelen zoals koeling, verhoging en bescherming, aangezien er geen bewijs is voor het exclusieve gebruik van homeopathische middelen. In het geval van ernstige en bacterieel veroorzaakte bursitis, homeopathie is niet aan te raden, aangezien in de meeste gevallen alleen een spoeling van het gewricht tot operatieve verwijdering van de slijmbeurs effectief is. Bovendien kunnen er interacties zijn met antibiotica en pijnstillers, wat dan het genezingsproces zou vertragen.
Taping op de knie in het geval van bursitis is alleen nuttig als de oorzaak van de ontsteking en de resulterende effusie overbelasting van het gewricht is. Alleen als er een sereuze vloeistof in het gewricht zit, heeft het zin om deze af te voeren het lymfestelsel, net als het basisidee achter tapen. Metaforisch gesproken zorgt de tape voor een "afvoerkanaal" voor de effusie en zorgt ervoor dat deze zo snel mogelijk wegvloeit.
Als er ziekteverwekkers in de knie zijn, a bandage wordt niet aanbevolen om te voorkomen dat de ziekteverwekkers zich verspreiden. Goed aangebrachte verbanden helpen de effusie te minimaliseren of te verminderen in het geval van bursitis, omdat ze cirkelvormige druk uitoefenen op het weefsel en zo voorkomen dat vloeistof zich in het weefsel verspreidt. Ze worden daarom ten zeerste aanbevolen voor de behandeling van bursitis. Patiënten moeten er echter voor zorgen dat de bandages niet te strak worden aangebracht, zodat voldoende bloed circulatie in de getroffen regio is nog steeds gegarandeerd.
Alle artikelen in deze serie:
