De belangrijkste pezen
De achillespees (lat. Tendo calcaneus) is de sterkste pees in het menselijk lichaam. Hij is bestand tegen ladingen tot 800 kg.
Hij is tussen de 20 en 25 cm lang en verbindt de driekoppige kuitspier (Musculus triceps surae) met de hiel. Hierdoor kan de voet naar de voetzool buigen (plantairflexie) en kan de binnenrand van de voet worden opgetild (supinatie). Deze bewegingen zijn fundamenteel voor lopen en lopend.
De achillespees reflex is ook belangrijk in deze context, wat kan worden gecontroleerd door matig op de pees te slaan met een reflexhamer. Als de reflex kan worden geactiveerd, moet de voet naar de voetzool buigen. Dit kan worden gebruikt om te controleren of de spinal cord goed functioneert op het niveau van het sacrale gebied (segmenten S1-S2).
Bij atleten is de achillespees wordt vaker getroffen door blessures. Mocht de pees volledig scheuren (Achillespeesruptuur), manifesteert dit zich meestal in een luide, zweepachtige knal. Bij jonge mensen is een operatie meestal aangewezen, terwijl oudere mensen soms conservatief worden behandeld (immobilisatie, pijnstillers).
Overmatige belasting van de achillespees wordt ook gevonden in gevallen van zwaarlijvigheid en orthopedische voetafwijkingen (bijv. voet met duivenpoten). Historische achtergrond: De achillespees dankt zijn naam aan de Griekse mythologie. Achilles was daar een sterfelijke zoon van een menselijke vader en de zeenimf Thetis; ze doopte haar zoon in een rivier, de Styx, om hem onkwetsbaar te maken.
Ze hield hem bij de hiel vast, zodat de hiel niet nat kon worden door het water van de rivier. Dit zogenaamde Achillespees bleef zijn enige kwetsbare plek. De quadriceps pees verbindt de grote dij strekspier (M. quadriceps femoris) met de knieschijf (knieschijf).
Het dient daarom om kracht over te brengen van de dij aan de knie en om de knieschijf, die is ingebed in het quadriceps pees en in zijn natuurlijke positie gehouden. De quadricepspees wordt vervolgens in het onderste kniegebied voortgezet door de patellapees, die uiteindelijk de kracht overbrengt op de onderste been. Sportieve activiteiten waarbij lopend, springen en veelvuldig abrupt remmen kan leiden tot ontsteking van de quadricepspees (tendinitis).
Volledige breuk van de quadricepspees kan ook worden veroorzaakt door sterke abrupte rembewegingen. In de regel is de pees echter al beschadigd. Het letsel wordt meestal operatief behandeld en resulteert in een langdurige immobilisatie in een gips cast gevolgd door intensieve revalidatietraining.
De patellapees (Lat. Ligamentum patellae) is een voortzetting van de pees van de grote dij strekspier (Musculus quadriceps femoris) en loopt van de onderkant van de patella naar het bevestigingspunt op de voorste tibia. De pees is ongeveer 7 cm lang en 5-6 mm dik.
Zijn belangrijkste taak is om kracht over te brengen van de dij naar de onderkant been zodat een krachtige extensie van het been mogelijk is. Het geeft ook stabiliteit aan de kniegewricht en lost het knieschijf in de juiste positie. De patellapees wordt vaak aangetast door blessures bij verschillende sporten.
Een complete traan is zeldzaam. In plaats daarvan veroorzaakt overbelasting van de pees kleine scheurtjes (microscheurtjes) in het weefsel. Dit manifesteert zich meestal als druk pijn in het gebied van de onderste patella, evenals pijn bij de getroffenen been is verlengd.
Dit klinische beeld wordt ook wel patellaire punt syndroom. De behandeling wordt meestal uitgevoerd door de belasting te verminderen en ontstekingsremmende medicatie toe te dienen. De patellapees kan ook worden gebruikt om de functionaliteit van de spinal cord, namelijk door het activeren van de patellapeesreflex.
Om dit te doen, wordt de pees getikt met een reflexhamer terwijl de knie gebogen is. Als de reflex kan worden geactiveerd, de onderbeen moet worden voortgestuwd. De spinal cord De segmenten die in deze procedure worden onderzocht, bevinden zich in het gebied van de lumbale wervelkolom (segmenten L2-L4).
De biceps-spier van de bovenarm (Musculus biceps brachii) heeft een aantal bijzondere eigenschappen. Het heeft een grote en een kleine hoofd, elk met zijn eigen pees in het schoudergebied. De gemeenschappelijke basis van beide hoofden ligt in de grote bicepspees in de kromming van de elleboog, waar het begint bij een verruwing op de straal van de straal.
Deze distale bicepspees is ongeveer 22 mm lang en 7 mm dik. Zijn belangrijkste taak is om kracht over te brengen van de bovenarm aan de onderarm en dus te buigen het ellebooggewricht (flexie). Bovendien dient het de buitenwaartse rotatie van de onderarm (supinatie).
Om de bijbehorende bicepspees reflex, kan dit gebied ook worden aangetikt met een reflexhamer nadat de duim van de onderzoeker op de pees is geplaatst. Als de reflex op de juiste manier wordt geactiveerd, trekt de biceps-spier samen, waardoor het ellebooggewricht te buigen. De bicepspeesreflex kenmerkt de functionaliteit van de ruggenmergsegmenten C5-C6 in het onderste deel nek regio.
Naast de distale bicepspees zijn de twee originele pezen van de hoofden van de biceps-spier zijn ook belangrijk. De pees van de grote hoofd, de proximale (nabij de romp) lange pees, speelt hierbij een bijzonder belangrijke rol. Het primaire doel is om het schoudergewricht naar binnen en spreid het uit.
De pees loopt over de hoofd van de opperarmbeen op zichzelf pees schede onder de acromion en wordt vaak beïnvloed door degeneratieve veranderingen, vooral bij oudere mensen. Met het ouder worden treden slijtage en verkalking op, waardoor deze pees dan veroorzaakt pijn of kan zelfs scheuren. De lange bicepspees wordt ook vaak beschadigd door overbelasting tijdens sporten die hoge belasting van de schouder vragen (bijvoorbeeld honkbal).
De pees van de kleine kop van de bicepsspier wordt minder vaak aangetast door blessures. Het belangrijkste doel is om te brengen de bovenarm dichter bij het lichaam (adductie). Als de lange bicepspees uitvalt, bijvoorbeeld door een breuk, kan de korte bicepspees de meeste taken overnemen, wat resulteert in een krachtverlies van slechts ongeveer 15%. Dit is ook de reden waarom in veel gevallen een scheur van de lange proximale bicepspees wordt niet operatief omgekeerd, maar de pees wordt alleen in de defecte positie aan de bovenarm vastgemaakt.
De tricepspees verbindt de triceps-spier op de bovenarm met de elleboog. De pees straalt met wat vezels in de gezamenlijke capsule of het ellebooggewricht en dient om het te stabiliseren. Onder de tricepspees bevindt zich een bursa, die overmatige wrijving tussen de pees en het bot voorkomt.
De belangrijkste functie van de tricepspees is het overbrengen van kracht tussen de bovenarm en de ellepijp, waardoor het de extensie van het ellebooggewricht bemiddelt. Deze functie kan worden gecontroleerd door de tricepspeesreflex te activeren. Hiervoor wordt met de reflexhamer op de pees direct boven de elleboog (olecranon) getikt.
De reflex, die daadwerkelijk kan worden geactiveerd, manifesteert zich door een extensie in het ellebooggewricht. Het ruggenmerg segmenten C7 en C8 in het onderste gedeelte nek gebied zijn gecontroleerd. Omdat de triceps erg oppervlakkig langs de arm loopt, kan deze bij ongevallen gemakkelijk gewond raken.
Een scheur in de tricepspees is echter zeer zeldzaam en is zelfs de zeldzaamste peesblessure in de orthopedie. Normaal gesproken treedt een dergelijke scheur alleen op bij een eerder beschadigde pees of een val op de arm, waarbij de pees meestal benig afscheurt, dus samen met een stuk van de elleboog. De breuk wordt meestal operatief behandeld.
De rotator manchet is een spier-peesplaat, die wordt gevormd door de pezen van de vier schouderrotators en omringt de schoudergewricht. De betrokken spieren zijn de supra- en infraspinatuurspieren, de subscapularis-spier en de minor teres-spier. Deze spieren zijn verantwoordelijk voor de binnenwaartse en buitenwaartse rotatie van de schoudergewricht en stabiliseer het op zijn plaats door middel van de gevormde spanplaat.
Dit is belangrijk omdat het schoudergewricht zeer weinig ligament-gebaseerde veiligheid heeft en daardoor afhankelijk is van verhoogde spierfixatie. Schade aan de schouder kan leiden tot peesrupturen in het gebied van de rotator manchet (breuk rotatormanchet). Sinds de pezen in het schoudergebied worden zwaar belast, ook gebruikssporen komen vaak voor.
De therapie van de verwondingen hangt af van hun omvang. Als het rotator manchet volledig scheuren, moet in ieder geval een operatie worden uitgevoerd.
