Complicaties van koken
kookt worden gekenmerkt als etterende infectie van het zachte weefsel. Strikt genomen is het een etterende infectie van de haarzakje. anders folliculitis, een simpele ontsteking van de haarzakje, de definitie van kookt omvat de aanwezigheid van pus.
De pus is celafval en bacteriën. Het is typisch witachtig geel van kleur en heeft een vettige, stevige consistentie. Vaak is er ook een centrale pus punt op het oppervlak van de steenpuist.
De kook mag niet onafhankelijk worden uitgedrukt, maar moet door een arts worden geopend. In het geval van terugkerende of hervulbare steenpuisten, moet in elk geval een arts worden geraadpleegd. Indien nodig moet de kook door een arts worden opengesneden en de pus worden geleegd.
Dit wordt ook wel een steekincisie genoemd. Vaak antibiotica worden vervolgens direct in de geopende kook gebracht om genezing te garanderen. De voorwaarde bloed vergiftiging wordt vaak in de volkstaal gebruikt.
In medische terminologie verwijst dit naar sepsis. Dit is een verslechtering van de orgaanfunctie als gevolg van de overdracht van bacteriën in de bloed. Deze infectie kan bijvoorbeeld een infectie van de weke delen zijn, zoals een steenpuist.
Sepsis is een zeldzame maar levensbedreigende complicatie van steenpuist. Het kan bijvoorbeeld voorkomen als de kook niet goed wordt uitgedrukt. Dit kan resulteren in abcessen en als gevolg daarvan bloed vergiftiging.
Orgaandisfunctie kan in principe elk orgaan aantasten, zoals de longen, de nieren of de hart-. In het geval van bloed vergiftigingmoet snel worden gehandeld, aangezien het een levensbedreigend ziektebeeld is. Furuncles ontwikkelen zich bij voorkeur op sommige locaties.
Deze omvatten bijvoorbeeld de dijen, oksels, gezicht, maar ook het genitale gebied. In professionele kringen spreekt men van de anogenitale regio. Deze term beschrijft de regio direct grenzend aan de geslachtsdelen en de anus.
Er zijn veel haar follikels, die gemakkelijk kunnen veroorzaken kookt. De ontwikkeling van steenpuisten in het genitale gebied wordt bevorderd door slechte hygiëne en huidletsels. Deze laatste worden in deze regio vooral veroorzaakt door intiem scheren.
Dit kan zeer kleine huidscheurtjes en snijwonden veroorzaken, die de immigratie van kunnen bevorderen bacteriën in de huid en haar follikels. Als gevolg hiervan ontwikkelen zich pijnlijke steenpuisten in het intieme gebied. Mensen die lijden aan ziekten die de immuunsysteem, zoals suikerziekte mellitus, ontwikkelen vaker steenpuisten en karbonkels in het genitale gebied.
Verder is er een verhoogd risico op atopische dermatitis. Furuncles in het genitale gebied kunnen analoog aan furunkels op andere delen van het lichaam worden behandeld, hetzij met lokale maatregelen, zoals het desinfecteren van kompressen, lokaal of systemisch antibiotica en een incisie door een arts. Voorkomen steenpuisten in het genitale gebiedmoet worden gezorgd voor een goede intieme hygiëne en hygiëne van ondergoed.
Verder moet de huid na het scheren worden gereinigd. Voor intiem scheren moeten altijd nieuwe mesjes worden gebruikt. Kookt kan zich ook in de lies ontwikkelen; ze moeten niet worden verward met gezwollen weefselvocht knooppunten, die ook vaak in de lies aanwezig zijn.
In tegenstelling tot steenpuisten, weefselvocht knooppunten zijn niet zo oppervlakkig gelegen, maar worden onder de huid gepalpeerd als ovale of ronde zwellingen. Er is ook geen centraal puspunt. In de lies ontwikkelen steenpuisten zich bij voorkeur als er sprake is van hevig zweten, bijvoorbeeld als gevolg van ernstig zwaarlijvigheidhuidinfecties zoals schimmelziektenof kleine wonden.
Ze worden analoog behandeld als de algemene behandeling van steenpuisten. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u:
- Zwelling van lymfeklieren in de lies
- Kookt in de lies
Een veel voorkomende plaats waar steenpuisten voorkomen, zijn de billen. Ook hier zijn er haar follikels die ontstoken kunnen raken, wat relatief vaak voorkomt door de nogal onhygiënische omstandigheden op de billen in vergelijking met andere delen van het lichaam.
Hier manifesteert een kookpunt zich meestal als een steek pijn bij het zitten of poepen. Andere mogelijke oorzaken hiervan pijn zijn anale veneuze trombose of een klein scheurtje in de huid (anale kloof). De therapie van de steenpuist op de billen bestaat uit ontstekingsremmende zalven of een incisie eronder plaatselijke verdoving door een arts om de etterende inhoud van de steenpuist te verwijderen en te voorkomen dat de ontsteking zich verspreidt.
De invasieve therapie is te verkiezen boven de conservatieve één, want het is moeilijk om de kook op de billen alleen en dus een zalf beloften weinig succes vertrekken. Mogelijk zal de dokter het voorschrijven antibiotica als ondersteuning. Een steenpuisten in het gezicht is waarschijnlijk de meest ongunstige van de mogelijke plaatsen waar steenpuisten ontstaan.
Het probleem in het gezicht is dat enerzijds de steenpuist daar geplaatst kan worden door met moeite rustig te kauwen en te spreken en anderzijds constant in het gezichtsveld van andere personen ligt, wat voor de meeste mensen buitengewoon onaangenaam is. Chirurgische verwijdering met een kleine incisie kan ook een klein maar zichtbaar litteken achterlaten. Dit is echter alleen aangewezen als de kook groot is en complicaties veroorzaakt.
Deze complicaties mogen echter niet worden onderschat. Furuncles verschijnen in het gezicht boven het bovendeel lip het gevaar met zich meebrengen dat de bacteriën die de ontsteking veroorzaken, zich verspreiden. Daarom moet elke poging om een kook in het gezicht zelf uit te drukken worden vermeden.
Dit zal de kans op verspreiding aanzienlijk vergroten. De ziekteverwekkers kunnen naar het omringende weefsel migreren en de nabijgelegen gezichtsaders infiltreren. Van daaruit is het niet ver naar de hersenaders, de zogenaamde sinussen.
Er is een cerebrale sinus ader trombose kan worden geactiveerd. Dit is een ernstige ziekte die kan veroorzaken hoofdpijn of, in het ergste geval, een beroerte. Zoals eerder vermeld is dit mogelijk, maar een kook in het gezicht is in eerste instantie niettemin ongevaarlijk en verdwijnt meestal vanzelf.
Als het gedurende een langere periode aanhoudt, moet de behandeling worden gestart door een arts. Zoals bij alle harige delen van het lichaam, kunnen er ook steenpuisten op de huid verschijnen neus-. Deze neuspitten veroorzaken niet alleen pijn, maar veroorzaken ook leed door de altijd zichtbare lokalisatie.
De neus- rood en gespannen is, kan er een gevoel van druk ontstaan. De ontsteking kan zich over het geheel verspreiden neus-, dwz de vleugels en brug van de neus en de brug van de neus tussen de neusgaten. De constante stress van kauwen en spreken maakt genezing moeilijk.
Een langdurig nasale steenpuist medisch moet worden behandeld, vooral als de bovenste lip is ook gezwollen. Patiënten die druk voelen in hun ooghoeken, moeten onmiddellijk een arts raadplegen. Een zeldzame maar ernstige complicatie is cerebraal veneus trombose.
In dit geval worden ziekteverwekkers overgedragen van de nasale steenpuist in de nabijgelegen aderen van het gezicht en kan migreren naar de hersenaders. Daar veroorzaken ze een trombose, een stolling van het bloed, die via kan leiden misselijkheid en hoofdpijn tot vertroebeling van het bewustzijn en een ernstige ziekte van de hersenen. Daarom mag men nooit aan de kook op de neus duwen.
De therapie bestaat uit immobilisatie en eventueel een antibioticumtherapie. In het geval van een grote nasale steenpuist en complicaties is chirurgische verwijdering mogelijk. Een steenpuist in het oor veroorzaakt ernstige oorpijn.
Het is een bijzondere vorm van ontsteking van de gehoorgang, ook wel otitis externa genoemd, waarbij kleine haarzakjes ontstoken zijn. Door de ligging kan de gehoorgang vernauwd raken, waardoor patiënten daarover klagen gehoorverlies. Bovendien kan een kook in het oor worden opgemerkt in de etterende afscheiding.
De behandeling van oorkoken gebeurt via een kleine incisie eronder plaatselijke verdoving, gevolgd door drukverlichting en verwijdering. Daarna geneest de kook meestal binnen een paar dagen. Antiseptische en antibiotische zalven of oordruppels kunnen ook worden gebruikt om de verspreiding van bacteriën te ondersteunen en te voorkomen. Als teken van een oorontsteking, aangezien het ook een steenpuist is, kan pijn bij het trekken aan de oorlel en met lichte druk van buitenaf op de gehoorgang worden geïnterpreteerd.
Complicaties zijn zeldzaam vanwege de snelle diagnose en behandeling. Een veel voorkomende lokalisatie voor steenpuisten is de nekplooi. De term nuchal verwijst naar het gebied onder de haarlijn aan de nek.
Er is ook een hoge dichtheid van haarzakjes en zweetklieren, zodat daar gemakkelijk steenpuisten kunnen ontstaan. Ze kunnen worden gevoeld als pijnlijke, harde knopen in de nek. De pijn manifesteert zich als kloppend en stekend en is exact te lokaliseren.
De steenpuist in de nek mag niet worden uitgedrukt, ook al wordt het in het dagelijks leven als zeer storend ervaren. Het moet door een arts worden behandeld en, indien nodig, worden geprikt en geleegd. De oksel is een van de meest voorkomende lokalisaties voor de ontwikkeling van steenpuisten.
Hiervoor zijn verschillende redenen. Enerzijds zitten er vaak veel haarzakjes in de oksel, waardoor er gemakkelijk folliculaire ontstekingen en steenpuisten kunnen ontstaan, anderzijds is er een hoog transpiratieniveau in de oksel. Het warme en vochtige klimaat in de oksel bevordert de voortplanting van bacteriën of schimmels.
Vooral bij slechte hygiëne kunnen steenpuisten daar helaas snel ontstaan. Bovendien is er een hoge mate van wrijving in de oksel, waardoor zelfs kleine wondjes, die vaak voorkomen bij het scheren van de oksel, slecht genezen. Kookt in de oksel manifesteren zich als pijnlijke, harde zwellingen, die vaak een centraal puspunt bevatten.
Kookt komt minder vaak voor op de vinger, maar zijn daar in principe ook mogelijk. Ze moeten echter niet worden verward met andere etterende infecties van de vingers en nagelplooi. Deze omvatten bijvoorbeeld nagelbedontsteking.
Deze etterende ontsteking tast het weefsel rondom de nagel aan, maar niet de haarzakjes. In de regel wordt dit operatief geopend en wordt de pus afgevoerd. Kookt wordt niet gevonden op de vinger bij de nagel, maar meestal onder de knokkels, waar ook het haar zit.
Op de vingers is het bijzonder moeilijk om de kook niet te belasten, aangezien de handen onmisbaar zijn bij dagelijks gebruik. Niettemin moet men proberen de kook niet te spannen. De kook op de bovenste shcnekel is een bacteriële ontsteking in het gebied van de dij.
De dij is een "populaire" plek om te koken. Het kan worden gevoeld als een verwarmde, rode, pijnlijke knoop op de dij. Vaak wordt ook het aangrenzende weefsel aangetast.
De oorzaken van een steenpuist op de dij zijn van verschillende oorsprong. De meest voorkomende oorzaak zijn verwondingen aan de behaarde huid van de dij. Omdat steenpuisten altijd genezen met littekens en soms ernstige gevolgen hebben, is het het beste om ze in de eerste plaats niet te laten ontwikkelen.
Actieve profylaxe is echter slechts in beperkte mate mogelijk, aangezien de oorzaken van steenpuisten niet altijd bekend zijn. In principe kan worden gezegd dat algemene maatregelen voor een goede persoonlijke hygiëne de ontwikkeling van steenpuisten, maar ook vele andere huidinfecties, helpen voorkomen. Deze omvatten het regelmatig wassen en ontsmetten van de handen, het regelmatig verschonen van handdoeken en beddengoed of het ontsmetten van de huid na het scheren.
Al deze punten zijn in het bijzonder belangrijk wanneer de kook geopend is gebarsten, aangezien het dan besmettelijk en transmissie naar andere delen van het lichaam moet worden vermeden. Bovendien moet men het optreden van complicaties tegengaan door niet te proberen zelf steenpuisten uit te drukken. Bovendien moet erop worden gelet dat u geen te strakke, wrijvende kleding draagt.
Diabetici moeten er ook voor zorgen dat hun bloed suiker De niveaus zijn altijd goed afgesteld, ook met het oog op het gevaar van steenpuisten. De duur van een steenpuist verschilt afhankelijk van de persoon en de locatie, evenals de aard van de steen. In de meeste gevallen ontwikkelen steenpuisten zich als een subacute tot acute gebeurtenis.
Dit betekent dat de steenpuist zich ontwikkelt over een paar uur tot dagen. Meestal is de steen in het begin relatief klein en vult zich dan gedurende een paar dagen met etter. De genezing van een steenpuist kan echter enkele weken duren.
Dit hangt echter ook af van de toegepaste therapie en de aard van de steenpuist. Door een steekincisie, dat wil zeggen het opensnijden van een steenpuist, kan meestal onmiddellijke verlichting worden bereikt, aangezien de etterende inhoud onmiddellijk wordt geleegd. Behandeling met tractiezalven en lokaal aangebrachte desinfecterende oplossingen leidt daarentegen tot een langzamere genezing, maar bespaart een incisie. Al met al kan men dus spreken van een duur van dagen tot enkele weken.
De meeste steenpuisten zijn ongecompliceerd en vertonen een gunstig verloop. Na enige tijd barsten ze open en genezen ze vanzelf, maar de vorming van een klein litteken is niet te vermijden. Om de overdracht van de bacteriën naar andere delen van het lichaam te voorkomen, is het belangrijk om een hoog niveau van hygiëne te handhaven.
Slechts zelden komen steenpuisten herhaaldelijk en / of in batches voor of versmelten ze (karbonkels), wat vervolgens leidt tot ernstigere symptomen en een uitgebreidere behandeling vereist. Hoewel complicaties niet vaak voorkomen, moeten ze vanwege hun ernst serieus worden genomen. Enerzijds is er de mogelijkheid dat de weefselvocht kanalen van de huid worden ontstoken wanneer de pathogenen ze koloniseren (lymfangitis) en de lymfeklieren zwellen.
In het ergste geval kan dit leiden tot het levensbedreigende ziektebeeld van bloed vergiftiging. Verdere complicaties treden voornamelijk op wanneer de steenpuisten zich in het bovenste deel van het gezicht bevinden. Tussen de kauwspieren in het diepe gezichtsgebied ligt de veneuze pterygoïde plexus, die een verbinding vormt tussen de aderen van het gezicht en de sinus cavernosus in de schedel; de aderen van de baan kunnen er ook mee communiceren. Bijgevolg is er een mogelijkheid dat de kiemen kan uiteindelijk de orbitaflegma of zelfs de hersenen via de huidaders, waar ze een cerebrale veneuze trombose kunnen veroorzaken of hersenvliesontsteking, die beide fataal kunnen zijn.
