Therapie van een steenpuist
Er zijn verschillende mogelijkheden voor de therapie van een steenpuist. Welke van hen het meest logisch is, hangt af van de locatie van de steenpuist en de ernst ervan. Het is belangrijk om de therapie van een steenpuist nader te bekijken.
Enerzijds veroorzaakt het pijn en is onesthetisch, maar aan de andere kant kan een steenpuist ook complicaties veroorzaken die dringend ingrijpen vereisen. Daarom moet men het bezoek aan de dokter niet uitstellen in geval van lang bestaande, etterende huidveranderingen. De therapievormen kunnen worden onderverdeeld in conservatief (ongecompliceerd kookt) en chirurgisch (gecompliceerde varianten).
Vaak is het voldoende om het gewoon met rust te laten en te wachten tot de huidverandering is verdwenen. Als de kook echter niet zelflimiterend is of teveel pijn doet, kunnen eerst de volgende maatregelen worden genomen: Ze voorkomen de verspreiding en het transport van mogelijk besmettelijke ziekteverwekkers van de pusBovendien ondersteunen ze de genezing van de steenpuist. Voor de zekerheid is het aan te raden om uw handen te wassen na elk contact met de kook.
De PVP-Jodium Ook hiervoor is Wash Antiseptic een geschikte optie. De focus van elke kooktherapie is om de pus uit de klomp. Warme kompressen of kompressen kunnen de huid helpen rijpen en zo de genezing bevorderen, omdat ze de huid verzachten en de steenpoel kunnen legen.
Het wordt echter ten strengste afgeraden om te proberen de kook zelf uit te drukken. Er is de mogelijkheid dat de kook, in eenvoudige bewoordingen, naar binnen openbarst en de bacteriën verspreid in het omliggende weefsel of de bloedbaan. In het ergste geval kan dit sepsis veroorzaken of, in het geval van een gezichtsbehandeling kookt, cerebrale veneuze trombose, een ernstige complicatie.
Het getroffen gebied moet met rust worden gelaten, wat ook bedrust kan betekenen, afhankelijk van de locatie.
- In ongecompliceerde gevallen zijn zelfs toepasbare en snel beschikbare therapieën nuttig, zoals lokaal toegepaste desinfecterende oplossingen.
- Een kamille-tinctuur voor lokale toepassing is ook beschikbaar als een ontstekingsremmend huismiddeltje.
Ook een populair middel tegen kookt is de trekkende zalf. Dit is een zalf tegen steenpuisten met de werkzame stof ichtyol of terpentijnolie, die verschillende eigenschappen heeft.
Het remt ontstekingen in het weefsel en bevordert bloed circulatie. In het beste geval resulteert dit in genezing, anders versnelt de zalf de rijping van de kook en verkort zo de tijd tot een mogelijke chirurgische therapie. Heel wat artsen raden het gebruik van de zalf echter af vanwege het risico van abces vorming.
Er zijn dus ook gecompliceerde steenpuisten waarbij het conservatieve type therapie niet voldoende is. In dergelijke gevallen worden invasieve maatregelen gebruikt, die door een arts moeten worden uitgevoerd. Als de steenpuist rijp is, kan er in een kleine chirurgische ingreep onder een kleine incisie worden gemaakt plaatselijke verdoving, waarna de inhoud van de kook wordt verwijderd.
Dit verwijdert de soms sterke druk van het huidgebied en verlicht de pijn. Het gaat ook de mogelijke verspreiding van ziekteverwekkers naar diepere lagen tegen. Afhankelijk van het geval kan de dermatoloog ook besluiten om een stripje in de incisie te steken.
Dit is bedoeld om te dienen als een soort geleidestructuur waar de resterende secretie gemakkelijk kan wegvloeien. De incisie van de steen heeft een goede prognose en geneest de ziekte in de meeste gevallen. Voor bepaalde soorten steenpuisten, bijvoorbeeld steenpuisten die op het gezicht verschijnen of terugkerende steenpuisten, wordt de therapie ondersteund door medicatie.
antibiotica worden dan gebruikt. Deze groep medicijnen, die alleen werkt tegen bacteriële ziekteverwekkers, grijpt heel specifiek in in de stofwisseling van bacteriën en vernietigt ze. Bij de therapie van steenpuisten is het doel hiervan om de bacteriën voordat ze zich naar andere gebieden kunnen verspreiden en zo ernstige complicaties kunnen voorkomen.
Penicilline antibiotica worden in dit geval voornamelijk gebruikt. Deze worden ofwel systemisch toegediend, dwz in tabletvorm, ofwel lokaal aangebracht in antibiotica-bevattende zalven, gewoonlijk met de werkzame stof fusidinezuur. Het meest ongunstige beloop is een chroniciteit van de ziekte, zodat de steenpuisten herhaaldelijk in verschillende delen van het lichaam verschijnen.In dit geval is de beschikbare therapie de toediening van zogenaamde autovaccins.
Dit betekent dat van het zieke weefsel monsters worden genomen om de pathogenen te verkrijgen en deze worden vermenigvuldigd in het laboratorium. Nadat deze bacteriën zijn gedood, worden de dode componenten aan de patiënt toegediend in de hoop een eigen reactie uit te lokken immuunsysteem. Het doel is om de ziekte beter te bestrijden door de productie van antilichamen.
Het gebruik van autovaccins werd echter vervangen door de administratie van antibiotica en is nu een controversiële therapeutische maatregel. In de meeste gevallen is de behandeling van steenpuisten probleemloos. Men moet zich er echter van bewust zijn dat zelfs een nogal onschuldige ziekte, zoals een steenpuist zonder de juiste therapie, complicaties kan veroorzaken.
Voor de behandeling van steenpuisten zijn er verschillende zalven en uitwendige middelen, dwz oplossingen en crèmes, verkrijgbaar. Zo kunnen zalven met antibiotische toevoegingen worden gebruikt. Een veel gebruikte zalf bevat het antibioticum fusidinezuur.
Een voorbeeld van zo'n crème is de Fusicutan®-crème. Topische antibiotica worden echter alleen in uitgesproken gevallen gebruikt. In het geval van een kleine en weinig ontstoken kook, is het gebruik ervan niet nodig.
Verder zijn actuele antiseptica, dwz desinfecterende crèmes en oplossingen zoals octenidine en chloorhexidine, worden gebruikt om een steenpuist te behandelen. Deze ontsmettingsmiddelen worden ook al gebruikt voor milde steenpuisten. In sommige gevallen worden trekkende zalven, zoals Ichthyol-zalf, ook aanbevolen om een snellere genezing van de steen te bereiken.
Zogenaamde trekzalven worden gebruikt bij de behandeling van steenpuisten om een rijping van de steenpuist te bereiken. De werkzame stof in de trekzalf wordt ammoniumbituminosulfaat genoemd. De zalf wordt gebruikt in een concentratie van 10% bij de behandeling van steenpuisten.
De zalf wordt meerdere keren per dag dik op de steen aangebracht. Na een paar dagen moet de therapie worden gestopt als de steenpuist volwassen is geworden. Dan wordt meestal een incisie van de steenpuist gemaakt door een arts, zodat de rest pus wordt geleegd.
In sommige gevallen is geen incisie nodig. Dit is vooral het geval bij zeer kleine steenpuisten. De behandeling van een steenpuist vereist meestal geen operatie.
Een operatie is nodig als complicaties zoals de vorming van een abces of zelfs de ontwikkeling van fistels is aanwezig. In deze gevallen moet het weefsel operatief worden gerepareerd, anders kan genezing niet worden verwacht. Zeer grote of ontstoken steenpuisten worden nog steeds geopend door middel van een steekincisie.
Deze kleine ingreep wordt vaak gelijkgesteld met een operatie, maar het is een zeer kleine incisie die wordt gemaakt terwijl de patiënt bij bewustzijn is. Hierdoor kan de dokter de pus legen. De steekincisie wordt vooral aanbevolen bij terugkerende, sterk ontstoken en zeer grote steenpuisten.
Ook de samenvloeiing, dat wil zeggen het samenvoegen van verschillende steenpuisten tot een zogenaamde karbonkel, is een reden voor een steekincisie. Hier meer over:
- Werking van een steenpuist
Uit het veld van homeopathie, Belladona kan worden gebruikt voor behandeling in de vorm van druppels of bolletjes. Het effect is gebaseerd op de ontstekingsremmende eigenschappen van nachtschade.
Bij het innemen moet de doseringsinformatie in acht worden genomen. Silica, Mercurius solubilis en hepar zwavelis (limoen-zwavel lever) hebben ook vergelijkbare effecten. Ze kunnen de symptomen verlichten en het genezingsproces versnellen.
Als er geen verbetering is met homeopathische middelen of huishoudelijke middelen, moet een arts worden geraadpleegd voor een gedetailleerde opheldering. Het is echter belangrijk, vooral in het geval van zeer pijnlijke, grote en sterk ontstoken steenpuisten, om de medische therapie niet uit te stellen door een homeopathische therapie te proberen. Een arts moet ook onmiddellijk worden geraadpleegd in het geval van algemene symptomen zoals koorts, malaise en misselijkheid.
Voor de behandeling van steenpuisten met huismiddeltjes zijn er enkele aanbevelingen van verschillende auteurs. Deze aanbevelingen zijn echter niet uniform. Bij het behandelen van steenpuisten met huismiddeltjes moet erop worden gelet dat de kook niet wordt gemanipuleerd, bijvoorbeeld door druk uit te oefenen of iets dergelijks.
Kalmerende kompressen met kamille, gehakt ui, zwarte theezakjes of aloe vera worden aanbevolen. Verder propolis tinctuur wordt vaak aanbevolen als een antiseptisch huismiddeltje. Dit kan echter allergieën veroorzaken.
Tea tree olie wordt vaak aanbevolen als een huismiddeltje voor steenpuisten vanwege het antibacteriële en antiseptische effect. Men moet echter voorzichtig zijn met het gebruik van Tea Tree Oil. Tea Tree Oil wordt niet door iedereen verdragen en kan irritatie en huiduitslag veroorzaken. Het is daarom aan te raden om de Tea Tree Oil eerst te testen op een onopvallende plek op de huid.
Als het goed wordt verdragen, kan de Tea Tree Oil met een wattenstaafje of wattenstaafje aan de kook worden gebracht. Het mag echter niet worden gebruikt bij ernstige ontstekingen. In geen geval mag de kook zelf worden geprikt, omdat dit gevaarlijke complicaties kan veroorzaken.
De steekincisie - dat wil zeggen het doorboren van een steenpuist - uitgevoerd door een bekwame arts is een veel voorkomende therapie voor steenpuisten, maar wordt uitgevoerd onder steriele omstandigheden. Deze steriele, kiemarme omstandigheden kunnen echter niet buiten het kantoor van een dokter worden gecreëerd, dus het doorboren van de steenpuist kan leiden tot infecties en de vorming van abcessen. Als er pus achterblijft in de steen en andere bacteriën van buitenaf het weefsel binnendringen, kan de pus worden ingekapseld en een abces Kan ontwikkelen.
In dit geval moet het abces worden verwijderd door een arts. Bovendien kan in het ergste geval een zogenaamde sepsis (bloed vergiftiging) met algemene symptomen zoals koorts, circulatiestoornissen, laag bloeddruk, tachycardie (te hoog hart- tarief) en ademhaling moeilijkheden kunnen volgen. Deze sepsis wordt veroorzaakt door het zaaien van de bacteriën in de steenpuisten in de bloedbaan. Hoewel deze levensbedreigende complicatie zeldzaam is, kan deze optreden als gevolg van het onjuist openen van de steenpuist.
