Colchicine vertegenwoordigt het langst bekende actieve ingrediënt voor de therapie van acuut jicht aanvallen. Het krachtige spilgif wordt gewonnen uit de knollen en zaden van de herfst krokus.
Wat is colchicine?
Colchicine vertegenwoordigt het langst bekende actieve ingrediënt voor de behandeling van acute jicht aanvallen. Colchicine is de naam die wordt gegeven aan een giftig actief ingrediënt dat tot de groep tropolon behoort alkaloïden (natuurlijk voorkomende verbindingen), die voornamelijk wordt gewonnen uit de zaden en knollen van de herfst krokus (Colchicum autumnale). Colchicine wordt voornamelijk gebruikt voor de preventie en behandeling van acute aanvallen van jicht Het actieve ingrediënt heeft pijnstillende en ontstekingsremmende eigenschappen door de mitose te verstoren (celkernafdeling) als een spilgif. Colchicine zelf bestaat als een bitter smakende, geelwitte, amorfe of kristallijne en water-oplosbaar poeder die donker wordt bij blootstelling aan licht. Colchicine wordt uitgescheiden via de enterohepatische circulatie (nieren en gal).
Farmacologische werking
Colchicine bezit pijnstillende en ontstekingsremmende activiteit door de ontstekingsprocessen in de gewrichten tijdens een acute aanval van jicht, dus minimaliseren pijn Hier vermindert het actieve ingrediënt pijn symptomen via een indirecte route. In een acute jicht aanval, er is een toegenomen concentratie van uraat (urinezuur kristallen), die worden gefagocyteerd (opgenomen) door de macrofagen (aasercellen) van de immuunsysteem Tijdens het proces geven deze scavenger-cellen ontstekingsmediatoren vrij (stoffen die bevorderen ontsteking), waardoor de pijn tijdens de aanslagen. Colchicine grijpt in in deze werkingsketen door te voorkomen dat de macrofagen de urinezuur kristallen waardoor ontstekingsmediatoren niet meer vrijkomen. In tegenstelling tot uricosurica (die urinezuur uitscheiding) of uricostatica (die de vorming van urinezuur remmen), heeft het actieve ingrediënt geen invloed op de concentratie van urinezuur in de bloed Bovendien, als een cel- en spoelgif, schaadt colchicine de mitose (celkerndeling) en remt het de vorming van microtubuli, een belangrijk onderdeel van het cytoskelet van eukaryoten, in cellen door zich te binden aan het eiwit tubuline (het hoofdbestanddeel van microtubuli), waardoor de vorming van het spilvezelapparaat wordt voorkomen. Door dit toxische effect gaat het gebruik van colchicine gepaard met een aantal bijwerkingen en wordt het steeds meer teruggedrongen. Bijvoorbeeld, als gevolg van mitose-remming door colchicine, celvernieuwing van het epitheel van de dunne darm kunnen verminderd zijn, daarom kunnen gastro-intestinale symptomen (diarree) kunnen manifesteren. Dienovereenkomstig moet tijdens colchicine in ieder geval de laagst mogelijke dosering worden gebruikt therapie.
Medische toepassing en gebruik
Colchicine wordt voornamelijk gebruikt voor de therapie en preventie van acute jichtaanvallen. Bovendien zijn andere toepassingen in de literatuur te vinden, zoals familiale mediterrane koorts (terugkerende polyserositis), de ziekte van Behçet (chronisch vasculitis), of terugkerend pericarditis (pericarditis). Homeopathische preparaten van het actieve ingrediënt kunnen ook worden gebruikt voor uitwendige therapie bij acute gewrichtsklachten in de context van inflammatoire reumatische aandoeningen, gewrichtseffusies, gastro-intestinale ontsteking or tendovaginitis Colchicine wordt in de regel in tabletvorm of oraal als oplossing toegediend. Voor de behandeling van een acute aanval van jicht bij een volwassene wordt aanvankelijk 1 mg gebruikt en daarna 0.5 mg om de 1 à 2 uur totdat de symptomen verdwijnen of totdat zich ongewenste bijwerkingen voordoen. Hier, het dagelijkse dosis mag niet hoger zijn dan 4 tot 6 mg. Voor de preventie van acute jichtaanvallen kan colchicine in lage doses worden toegediend (maximaal 1.5 mg per dag) en de totale duur van deze profylactische therapie mag niet langer zijn dan drie maanden. Bovendien een dagelijkse dosis van 0.5 tot 1.5 mg colchicine per dag kan aanvallen van familiale mediterrane koorts Voor een volwassene is het dodelijk dosis is ongeveer 20 mg, hoewel geïsoleerde sterfgevallen zijn waargenomen, zelfs met kleinere hoeveelheden colchicine.
Risico's en bijwerkingen
De meest voorkomende nadelige bijwerkingen van colchicine-therapie zijn diarree (diarree), braken (braken), misselijkheid en pijn in de buikVerminderde spierfunctie (inclusief spierzwakte), nier schade en huid klachten (pruritus, brandende huid) kunnen ook vaak worden waargenomen. In sommige gevallen hoge doseringen leiden om veranderingen in bloed tellen, bloedarmoede, haaruitval, en / of verminderde nagelgroei. Therapie met colchicine is gecontra-indiceerd in geval van overgevoeligheid voor de werkzame stof, zwangerschapverminderde lever- en nierfunctie, ziekten van het maagdarmkanaal, veranderingen in de bloed telling en verminderde cardiovasculaire functie. Omdat colchicine wordt gemetaboliseerd (afgebroken) door het iso-enzym CYP3A4 en getransporteerd door multidrug-resistentie-eiwit 1 (MDR1 of P-gp), zijn talrijke relevante interacties met andere drugs moet worden overwogen bij de behandeling van het medicijn. Parallelle therapie met CYP3A4 (inclusief ciclosporine, macroliden) of P-gp-remmers (inclusief ranolazine) kan een verhoging van de plasmaconcentraties en een uitgesproken vergiftiging veroorzaken.
