pericarditis

Introductie

Pericarditis is een ontsteking van de hartzakje, die de hart- naar buiten. Er zijn waarschijnlijk 1000 gevallen per miljoen inwoners per jaar, dus de ziekte is niet zo zeldzaam. De ziekte wordt echter vaak niet ontdekt omdat deze vaak zonder symptomen verloopt en vaak vanzelf geneest binnen één tot twee weken.

Vormen van pericarditis

De hartzakje, het pericardium, bestaat uit twee bladeren - een binnen- en een buitenblad. Er zit een kleine hoeveelheid vloeistof tussen de twee bladeren, waardoor de twee lagen zonder wrijving tegen elkaar kunnen glijden. Bij pericardiale ontsteking wordt onderscheid gemaakt tussen een droge vorm en een vochtige vorm.

In het geval van droge (fibrineuze) pericarditis zijn beide bladeren van de hartzakje tegen elkaar wrijven zonder dat er extra vloeistof wordt gevormd. De droge vorm verandert vaak in de natte vorm van pericarditis. In de natte (exsudatieve) vorm wordt er teveel vocht gevormd tussen de twee pericardiale bladeren.

Een natte vorm van pericarditis kan ook uitgroeien tot een zogenaamde pericardiale tamponade. Dit is het geval wanneer er zich te veel vloeistof ophoopt en op de hart- van buitenaf zodat het beperkt is in zijn pompfunctie en niet meer goed kan vullen. EEN pericardiale tamponade is levensbedreigend voorwaarde dat wordt acuut behandeld door de vloeistof in het hartzakje te prikken.

Als een tumorziekte verantwoordelijk is voor het ontstaan ​​van pericarditis, kan ook een zogenaamde hemorragische pericarditis ontstaan, waarbij bloed hoopt zich op tussen beide bladeren van het hartzakje. Naast droge en natte pericarditis onderscheidt acute pericarditis zich ook van een chronische vorm. Chronische ontsteking kan leiden tot littekens of verkalking, die ook de hart-'s pompfunctie. Verkalking en littekens veroorzaken verharding van het hartzakje, wat het vermogen van het hart om te werken beperkt. Deze vorm van pericardiale ontsteking staat bekend als pericarditis constrictiva, of figuurlijk gesproken als "gepantserd hart".

Oorzaken

Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen niet-infectieuze en infectieuze oorzaken van pericarditis. In meer dan 50% van de gevallen blijft de oorzaak van de ontsteking onverklaard, aangezien een bewezen oorzaak in de meeste gevallen niet tot verdere gevolgen voor de therapie zou leiden. Pericarditis met onbekende oorzaak wordt idiopathische pericarditis genoemd.

De meest voorkomende oorzaak van pericarditis is waarschijnlijk virussen. De belangrijkste veroorzakers van virale pericarditis zijn coxsackievirussen, gevolgd door adeno- en echovirussen. In zeldzame gevallen bacteriën en schimmels kunnen ook infectieuze pericarditis veroorzaken.

Actief dus tuberculose kan ook leiden tot pericarditis. Auto-immuunziekten, waartoe ook reumatische aandoeningen behoren, spelen een rol als niet-infectieuze oorzaak. Bovendien een jicht ziekte, nier mislukking, tumorziekte, evenals een hartaanval of het gevolg van een hartoperatie kan ook de oorzaak zijn.

Ook kunnen geneesmiddelen een ontsteking van het hartzakje veroorzaken. Evenzo bestraling als onderdeel van kanker therapie kan ontstekingen veroorzaken. In zeldzame gevallen "Morbus Nog steeds“, Een reumatische aandoening, kan ook de oorzaak zijn.