bindweefsel massage komt overeen met reflex therapie, die een reactie in de organen, het bewegingsapparaat en huid door de cuti-viscerale reflexboog. Na palpatie werkt de therapeut de bindweefsel met tangentiële tractiestimuli. bindweefsel massage vervult therapeutische en diagnostische functies.
Wat is bindweefselmassage?
In de regel is het begin van de feitelijke massage is de verwerking van het bekkengebied. Later worden de operaties gewijd aan de hele rug en tenslotte aan de buik. Bindweefselmassage is een onderhuidse reflex therapie, dat in 1929 werd opgericht door fysiotherapeut E. Dicke. Op dat moment leed ze aan een handicap die noodzakelijk had kunnen zijn been amputatie Ze behandelde haar ernstige rug pijn door stevig de heiligbeen en iliacale top Als gevolg hiervan voelde ze tintelingen en prikkelingen in haar zieke been, ook al was het ledemaat feitelijk verdoofd vanuit klinisch oogpunt. Vanuit deze ervaringen heeft Dicke de massagetechniek ontwikkeld. Het uitgangspunt van de methode is de observatie dat ziekten van de interne organen veroorzaken spanningsverschillen in het bindweefsel van de onderhuid. Deze spanningsverschillen worden door de masseur gevoeld en gecorrigeerd. Handmatige stimulatie therapie werkt met tangentiële trekprikkels. De huid techniek ontmoet de subcutane techniek en de fascia-techniek in deze procedure. De behandelde zones veroorzaken een reflexreactie van de organen, het bewegingsapparaat en huid door de cuti-viscerale reflexboog. De bekendste subvorm van bindweefselmassage is segmentale massage. Klinisch, bindweefselmassage vervult zowel diagnostische als therapeutische doeleinden.
Functie, effect en doelen
De basis van elke bindweefselmassage is een palpatie van het weefsel. De therapeut moet het vochtgehalte van het weefsel beoordelen, eventuele reumatoïde knobbeltjes in het onderhuidse weefsel identificeren en eventuele verschillen in spierspanning vaststellen. Palpatoire bevindingen kunnen onderhuidse turgorveranderingen, verklevingen, sensorische stoornissen of littekenstoornissen omvatten. De aangetaste gebieden worden door de therapeut na de bevindingen over een lagere spanning gestimuleerd door een speciale massagetechniek, die een evenwicht in de spanningsstructuur. De bindweefselmassage beïnvloedt niet alleen het lokale weefsel, maar bereikt ook verre zones, zoals organen en orgaanfuncties. In de regel wordt de massage twee of drie keer per week uitgevoerd. Elke sessie duurt ongeveer tien tot vijftien minuten. Diverse klachten reageren bijzonder goed op de massagetechniek. De belangrijkste indicaties voor bindweefselmassage zijn onder meer ontsteking-gerelateerde gastro-intestinale stoornissen en ontstekingsgerelateerd lever of galblaas klachten. Van andere soorten pijnen wordt ook gezegd dat ze positief worden beïnvloed door bijvoorbeeld massage migraine of menstruatie krampen Bij reumatische aandoeningen verlicht de massagetechniek gewrichtspijn Op het gebied van hart- en vaatziekten en vaatziekten kan de bindweefselmassage een positieve invloed hebben op niet-inflammatoire aandoeningen veneuze ziekten, zoals spataderenNaast circulatiestoornissen van de benen. Aldus beïnvloedt bindweefselmassage op therapeutische wijze de autonome reguleringsmechanismen en herstelt het de normale tonus in het bindweefsel, interne organen, spieren en zenuwen or schepen door de cuti-viscerale en cuti-cutane reflexboog. De eerste reactie op de massage komt overeen met hyperemie, vertegenwoordigt de eerste reactie. In de loop van de behandeling normaliseert de weefselelasticiteit. Vasomotorische activiteit, secretie en beweeglijkheid normaliseren. De bindweefselzones als uitgangspunt van de massage komen voornamelijk overeen Hoofd's zones. Ze zijn onderverdeeld in hoofd zones, bronchiale zones, armzones, maag zones en lever zones. Bovendien zijn er hart- zones, nier zones, darmzones, genitale zones en blaas zones of ader-weefselvocht zones. In de regel is aan het begin van de eigenlijke massage de verwerking van het bekkengebied. Later wordt het werk gewijd aan de hele rug en tenslotte ook aan de buik. Bij de behandeling worden verschillende technieken gebruikt. Bij de tweedimensionale technieken beweegt de therapeut het onderhuidse weefsel met duim en vingertoppen. Bij de huidtechniek verplaatst hij het weefsel in de verdringingslaag van de huid oppervlakkig. De subcutane techniek vereist een sterkere tractie. De fascietechniek heeft de sterkste aantrekkingskracht van alle technieken en is gelijk aan het bewerken van de randen van de fascia met de vingertoppen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Bindweefselmassage, uitgevoerd door een ervaren therapeut, levert in strikte zin geen risico's of gevaren op. Patiënten vinden de procedure echter pijnlijk. Er treedt een helder en duidelijk snijgevoel op in het behandelde weefselgebied. Hoe hoger de spanning in het weefsel, hoe sterker het snijgevoel. Soms vormen zich soms striemen op de huid. Niet iedereen zou zonder aarzelen aan een bindweefselmassage moeten deelnemen. Contra-indicaties voor de techniek zijn onder meer acuut ontsteking, acuut astma aanvallen of hart- ziekte en tumoren. Acuut koorts, verwondingen of myositis en trombose worden ook als contra-indicaties beschouwd. Bij alle vaatziekten mag de massage uitsluitend worden uitgevoerd in overleg met de behandelende arts. Hetzelfde geldt voor acute ontstekingen, infectieziektenbloedingsneigingen of problemen met de bloedsomloop. Inmiddels is de massagemethode bijzonder productief gebleken bij aandoeningen van het bewegingsapparaat. Spinale syndromen, reumatische aandoeningen, artrose en trauma's worden dus beschouwd als indicaties voor bindweefselmassage. Sommige ziekten van de interne organen behoren ook tot de typische indicaties. Deze omvatten bijvoorbeeld aandoeningen van de luchtwegen of ziekten in het urogenitale gebied. Bloedvataandoeningen zoals functionele arteriële circulatiestoornissen, arteriosclerose of post-trombotisch syndroom zijn ook mogelijke indicaties. Even succesvol was de behandeling van neurologische aandoeningen zoals parese, zenuwpijn or spasticiteit Bij twijfel dient altijd een arts te worden geraadpleegd om eventuele risico's in te schatten en ongewenste bijwerkingen uit te sluiten. Inmiddels is de massagetechniek verder ontwikkeld en is daarmee volgens Häfelin een onderdeel geworden van de onderhuidse reflextherapie.
