Behandeling van ontsteking van de pezen van de heup
De behandeling van een pees ontsteking van de heup wordt meestal op een conservatieve manier uitgevoerd. De belangrijkste therapeutische maatregel bij tendinitis is de immobilisatie en ontlasting van de heup. Dit is de enige manier om een effectieve regeneratie en snelle genezing te bereiken.
In de acute situatie kunnen de symptomen van de ontsteking bijzonder goed worden behandeld met koudetherapie. Een grote coldpack is geschikt om de heup te koelen om een lokaal effect van de kou op de ontstoken te bewerkstelligen pezen. Echter, warmte therapie is geïndiceerd bij het verdere genezingsproces of als de klachten langdurig aanhouden.
Om pees tegen te gaan ontsteking van de heupmedicamenteuze therapie kan worden gebruikt. In dit geval ontstekingsremmend en pijn-verlichtende medicijnen zoals ibuprofen or diclofenac (Voltaren®) worden gebruikt. Als alternatief kunnen de getroffenen ook hun toevlucht nemen tot homeopathische middelen.
In dit geval zijn met name bolletjes erg praktisch in termen van dosering en toediening. Na voldoende bescherming van de heup, is het absoluut noodzakelijk dat de getroffenen langzaam beginnen te belasten. Dit betekent dat licht stretching eerst worden oefeningen van de heupspieren aanbevolen.
Fysiotherapeutische zorg is hier geschikt. In het algemeen zouden conservatieve therapie-benaderingen fysiotherapie en / of loopschool moeten omvatten, deze worden belangrijker als de pees ontsteking van de heup is te wijten aan een verkeerde positie, een verschil in been lengte of een asymmetrisch gangpatroon. In dit geval is het belangrijk om de oorzaak specifiek te behandelen.
Mogelijke triggerende factoren zoals been lengteverschillen kunnen eenvoudig worden opgevangen door het dragen van inlegzolen om het verschil te compenseren. Ondertussen omvat de behandeling van peesontsteking electro en schokken golftherapie. Met de hulp van elektrotherapiekunnen laagfrequente stroomstromen worden gebruikt om de pijn.
Schok golftherapie, aan de andere kant, gebruikt geluidsgolven om de pezen door vrij te geven hormonen die het genezingsproces bevorderen. Als laatste conservatieve behandelingsoptie zijn er positieve berichten over acupunctuur Als conservatieve maatregelen niet helpen, kan een chirurgische behandeling nodig zijn.
Dit komt echter meestal alleen voor in ernstigere individuele gevallen. Chirurgie heeft tot doel peesontsteking-triggerende factoren of bijbehorende symptomen te behandelen. Dit kan bijvoorbeeld het verwijderen zijn van een geïrriteerde en pijnlijke slijmbeurs die is aangetast.
Het komt voor dat de pezen van de heup worden geïrriteerd door een verkort tractus iliotibialis, omdat dit een verhoogde wrijvingsdruk op de pees uitoefent vanwege zijn verkorting. In dat geval is het tractus iliotibialis kan chirurgisch worden ingesneden om het te verlengen. Dit vermindert de druk op de pezen, wat resulteert in pijn reliëf.
Door middel van bepaalde oefeningen kunnen de symptomen van peesontsteking worden verbeterd. De hoogste prioriteit is het handhaven van het juiste stressniveau. Vooral in het begin van het genezingsproces is het essentieel om de pezen van de heup slechts zeer licht te oefenen.
De heup moet stap voor stap weer op de belasting worden gebracht. Wees voorzichtig in het geval van een peesontsteking van de heup stretching van de heupspieren wordt aanbevolen. Verdere oefeningen kunnen het beste worden gegeven door fysiotherapeuten.
Deze stretching oefeningen zijn vooral belangrijk voor langeafstandslopers, omdat hun spieren anders de peesdelen kunnen verkrampen of spannen of zelfs verkorten. Het is ook handig om oefeningen te doen voor de tractus iliotibialis De tractus wordt vooral bij hardlopers vaak ingekort en veroorzaakt zo verhoogde irritatie van de pezen.
Een groot voordeel van deze oefeningen is dat niet alleen de tractus iliotibialis wordt gestrekt, maar tegelijkertijd ook de heupspieren worden versterkt. Concluderend moet worden vermeld dat bepaalde oefeningen niet alleen vanuit een therapeutisch oogpunt maar ook als profylaxe kunnen worden gebruikt. Voordat er bijvoorbeeld een belasting op de heup wordt gelegd, is het raadzaam om een opwarmprogramma uit te voeren met de bovengenoemde rekoefeningen van de heupspieren, inclusief hun pezen, om de pees en het spierapparaat aan de komende belasting te laten wennen.
- Een oefening wordt bijvoorbeeld uitgevoerd terwijl u ligt. De been van de aangedane heupzijde wordt dan met de hand van de andere zijde vastgepakt, naar de romp getrokken en tegelijkertijd naar binnen getrokken, dus naar het andere been. Het is belangrijk dat de rug en de aangedane zijde van de heup zoveel mogelijk het oppervlak blijven raken.
In deze positie voelen de getroffen personen meestal een sterke trekkracht en soms lichte pijn in de bijbehorende spieren.
- Rekoefeningen kan helpen bij genezing. Zo worden bij spreiding van de benen de adductoren gestrekt, waarbij het ene been gestrekt wordt en het andere been gebogen. Aan de binnenkant van de dij.
- De voorkant van de dij kan worden gestrekt door de voet tijdens het staan met de hand vast te pakken en deze maximaal naar achteren te buigen.
- De zijkant dij kan worden uitgerekt met de zogenaamde kleermakerszitoefening.
U zit op een stoel, uw linkervoet wordt met de knie 90 ° gebogen en de rechtervoet op het bovenbeen geplaatst. Nu moet de rechterknie met de hand naar de grond worden gedrukt, zodat een trekken aan de laterale dij kan worden gevoeld.
Homeopathie, als tak van complementaire geneeskunde, is bijzonder geschikt als alternatieve behandeling voor ontsteking van de heuppees. Homeopathie wordt nu op veel andere gebieden gebruikt.
Een zeer bekende remedie is Arnica montana In het geval van peesontsteking heeft het voornamelijk een pijnstillende en decongestiverende werking. Andere remedies zijn bijvoorbeeld Rhus toxicodendron en Apis mellifica, die ook de pijnsymptomen, zwelling en mogelijke roodheid tegengaan. Het spectrum van homeopathische middelen is erg breed, dus een lijst van alle mogelijke middelen voor de behandeling van heup tendinitis zou te verwarrend zijn.
Bovendien is het recept altijd gebaseerd op de individuele symptomen en de oorzaak van de peesontsteking. De manier waarop de homeopathische middelen worden toegepast, is variabel. Meestal worden ze genomen in de vorm van kleine balletjes, de zogenaamde "bolletjes".
Idealiter zou de toepassing gedurende 2 weken moeten worden voortgezet. De dagelijkse dosering kan individueel variëren. In de regel wordt echter een 2x dagelijkse inname van 5 bolletjes van de respectievelijke remedies aanbevolen.
Bij de behandeling van ontstekingen van de heuppees spelen medicijnen een belangrijke rol. Ze dienen om pijn en ontstekingen te verlichten. Bij duidelijk gelokaliseerde pijn wordt het gebruik van pijnzalven, crèmes of gels aanbevolen.
Voltaren® zalf als voorbeeld bevat het actieve ingrediënt diclofenac uit de stofgroep NSAR ("niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen"). Dit actieve ingrediënt kan ook worden ingenomen door mond in tabletvorm. Andere van toepassing pijnstillers bevatten actieve ingrediënten zoals ibuprofen of ASS.
Het voordeel van deze medicijnen is dat ze zowel pijnstillende (= pijnstillende) als ontstekingsremmende (= antiflogistische) effecten hebben en daardoor optimaal zijn voor de symptomen van tendinitis. Drugs zoals paracetamol or Novalgin® kan ook worden ingenomen, maar deze werken alleen de pijn tegen, niet de ontsteking. Ze spelen dus een ondergeschikte rol, aangezien ze niet inwerken op de oorzaak van de pijn.
Sterkere pijnstillers uit de groep van opioïden zoals Tilidine of tramadol worden niet echt voorgeschreven voor tendinitis, aangezien de symptomen zelden extreme niveaus bereiken die deze medicijnen noodzakelijk zouden maken. Een aanvullende medicamenteuze behandelingsoptie is de injectie van bepaalde stoffen. In het geval van ernstige peesontsteking, het medicijn cortisone uit de glucocorticoïde groep kunnen worden geïnjecteerd.
Daarnaast is lokale anesthetica zoals Xylocaine or procaïne kan worden geïnjecteerd, vooral in de acute fase. In zeer zeldzame gevallen antibiotica kan nodig zijn als de pees van de heup door een infectie ontstoken is. Een infectie als trigger voor peesontsteking is echter erg atypisch.
