Wat is procaïne?
Procaine is een plaatselijke verdoving, wat van historisch belang is. Het werd voor het eerst gebruikt in de tandheelkunde als een middel voor lokaal gebruik pijn onderdrukking tijdens een operatie.
Toepassingsgebieden
Procaïne wordt tegenwoordig zelden gebruikt als plaatselijke verdoving. Gerelateerde medicijnen, zoals Lidocaïne, hebben minder bijwerkingen, treden minder allergische reacties op en kunnen vooral beter en sneller het weefsel binnendringen. Bovendien zijn ze langer effectief na een enkele injectie.
Tegenwoordig wordt het medicijn nog steeds lokaal en regionaal gebruikt pijn therapie. Zo kunnen zenuwknopen naast de wervelkolom worden verdoofd (paravertebrale anesthesie) en de pijn kan dus worden geëlimineerd. Bij neurale therapie, een wetenschappelijk niet onderbouwde methode van alternatieve geneeskunde, worden de amandelen in het geval van een zogenaamd 'interferentieveld' beschouwd. amandelontsteking, bijvoorbeeld. Een ander toepassingsgebied is de verlichting van oorpijn, zoals die bijvoorbeeld voorkomt bij middenoor ontsteking, uitwendige oorontsteking of zonder herkenbare oorzaak na een duik.
Doseringsvorm van procaïne
Procaine-injectiespuiten worden in de orthodoxe geneeskunde gebruikt plaatselijke verdoving voor bijvoorbeeld kleine operaties of tandheelkundige ingrepen. De procaïne wordt rechtstreeks in het weefsel geïnjecteerd. Ze zijn ook een van de belangrijkste medicijnen bij neurale therapie.
Neurale therapie behoort tot de alternatieve therapievormen en omvat lokale therapie bij lokale anesthetica. In de verschillende stadia van neurale therapie wordt procaïne direct in de huid geïnjecteerd, bijvoorbeeld bij segmentale therapie. Dit kan worden gebruikt voor pijn in de rug of spanning.
Het volgende niveau is de uitgebreide segmenttherapie. Hier wordt de procaïne geïnjecteerd nabij zenuwknopen. Procaïne-tabletten worden slechts in zeer zeldzame gevallen gebruikt en spelen daarom geen rol bij de procaïne-therapie van de orthodoxe geneeskunde of neurale therapie.
Bekende bijwerkingen van de tabletten zijn: misselijkheid, braken en diarree. Zalf die procaïne bevat, kan op het getroffen gebied worden aangebracht in het geval van spier of gewrichtspijn. Een ander toepassingsgebied is voor sterk pijnlijke littekens.
De actieve ingrediënten van de zalf dringen de huid binnen en bovendien plaatselijke verdoving, kan een bloed bloedsomloop bevorderend en ontstekingsremmend effect. De zalf kan ook worden gebruikt tegen jeuk of huidaandoeningen zoals psoriasis. De eerste procaïnehoudende zalf is ontwikkeld voor de behandeling van aambeien en het is aangetoond dat regelmatige toepassing van de zalf op het gebied van de anus heeft geleid tot een vermindering van het aantal aambeien.
Procaïne-capsules worden gebruikt in de alternatieve geneeskunde voor verouderingstherapie, die echter controversieel is. Aangenomen wordt dat door het regelmatig innemen van procaïne-capsules ziekten en klachten van ouderdom kunnen worden verminderd of zelfs volledig kunnen worden vermeden. Deze klachten zijn onder meer presbyacusis of verminderd geheugen prestaties op oudere leeftijd.
Hier is geen wetenschappelijk bewijs voor. Bijwerkingen van de capsules zijn in zeldzame gevallen hoofdpijn of een gevoel van rusteloosheid. De Procaine Base-infusie is een verdere ontwikkeling van de therapie met procaïne.
Procaine en de basis natrium bicarbonaat worden toegevoegd aan keukenzout en via de ader. De extra toediening van een base verbetert de beschikbaarheid van procaïne in het weefsel en daarmee de werking. Bovendien wordt de procaïne niet zo snel afgebroken.
Hierdoor zijn naast de verdovende werking van procaïne ook de ontstekingsremmende werking en de werking van vaatverwijding nog sterker aanwezig. tevens de natrium waterstofcarbonaat voorkomt dat procaïne te sterk inwerkt op de receptoren in de hersenen, zodat de slaperigheid als bijwerking wordt afgezwakt. Zo kunnen grotere hoeveelheden procaïne worden gegeven.
De toevoeging van de basis heeft, naast de ondersteunende functies, ook het effect van het neutraliseren van weefsel dat oververzuurd is door chronische pijn. De therapie met de infusie op basis van procaïne wordt uitgevoerd over meerdere sessies. Een sessie duurt ongeveer een uur.
Gedurende deze tijd wordt de patiënt continu bewaakt door getraind personeel. Er wordt aangenomen dat de procedure weinig bijwerkingen heeft. In sommige gevallen treedt duizeligheid op als gevolg van een drop-in bloed druk, slaperigheid of hoofdpijn, die gemakkelijk kan worden beïnvloed door de snelheid van de infusie.
