Duur van tendinitis
In de acute fase duren de symptomen meestal maar een paar dagen. Hoe lang de getroffenen precies moeten worstelen met tendinitis, verschilt uiteindelijk individueel, afhankelijk van de ernst van de ontsteking en hun persoonlijke constitutie. Persoonlijke constitutie verwijst naar mogelijke reeds bestaande aandoeningen zoals een verkeerde heup of een asymmetrisch looppatroon.
Deze omstandigheden kunnen de genezingsperiode verlengen, omdat ze een relatief meer tijdrovende en speciale behandeling vereisen. Als de symptomen van een ontsteking van de heup pees uit de acute fase blijven bestaan, zelfs nadat therapeutische maatregelen zijn genomen, is een medische opheldering noodzakelijk. Een klassieke peesontsteking van de heup duurt meestal niet langer dan een week.
Overigens kan de duur van een peesontsteking aanzienlijk worden beïnvloed door de getroffenen. Als therapeutische maatregelen, zoals vooral het sparen van de heup, niet worden gevolgd, kan de duur van de peesontsteking erg lang zijn. Tegelijkertijd bestaat het risico dat zich een chronische ontsteking in de heup ontwikkelt.
Eens de heup pezen deze staat hebben bereikt, is genezing veel moeilijker en langduriger. Bovendien bestaat het risico dat de ontstekingsreactie verandert pezen kan zelfs scheuren. Dit zou een genezingsperiode van enkele weken tot maanden inhouden. Bovendien kan in dergelijke gevallen een chirurgische behandeling nodig zijn.
Hardlopen en tendinitis van de heup
Hardlopen or jogging kan de ontwikkeling van tendinitis bevorderen. Vanwege het typische laadpatroon van de dij en heupspieren wanneer lopend, jogging wordt beschouwd als een sport met aanleg voor de ontwikkeling van heup tendinitis. Dit komt door het feit dat de meeste pezen en spieren die door een ontsteking kunnen worden aangetast, hechten zich aan de grote trochanter. als de spanning aanhoudt, zoals wanneer lopend, constant wrijven over meerdere kilometers, de peesaanhechtingen geïrriteerd raken en op de lange termijn of onvoldoende rusttijden leiden tot peesontsteking.
Pijn dat gebeurt tijdens of na jogging kan daarom vaak worden toegeschreven aan ontsteking van de pezen in het trochantere gebied. De intensiteit en duur van de oefening is bepalend. Overbelasting verhoogt de kans op peesontsteking enorm.
Hetzelfde geldt voor de ontwikkeling van bursitis, vooral van de bursa trochanterica ter hoogte van de trochanter major. Lopers voelen het pijn van peesontsteking in het begin alleen onder spanning aan de buitenkant van de dij en direct in het gebied van de trochanter major. Pijn in rust treedt alleen op als de pezen zeer ernstig ontstoken zijn.
Zeker voor hardlopers als risicogroep is het daarom belangrijk om de heupspieren niet te veel te belasten. Bovendien, volgende stretching oefeningen zijn nuttig om de ontwikkeling van een dergelijke peesontsteking tegen te gaan. Als hardlopers lijden aan bekende reeds bestaande heupaandoeningen zoals heup-afwijkingen of een verschil in been lengte kan dit leiden tot verhoogde spanning en irritatie van de pezen.
Deze hardlopers zijn daardoor nog gevoeliger voor tendinitis van de heup. Onjuist schoeisel kan ook de ontwikkeling van heup tendinitis bevorderen. Als de symptomen van een peesontsteking van de heup aanwezig zijn, wordt verdere belasting in ieder geval niet aanbevolen: het joggen moet een paar dagen worden onderbroken om de pees de tijd te geven zich te herstellen en de ontsteking te laten verdwijnen.
Bovendien kunnen pijn- en ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen kan worden gebruikt om het genezingsproces verder te versnellen. Als de symptomen uiteindelijk afnemen, moet niet direct weer met een volledige belasting worden begonnen: Allereerst moeten kleinere afstanden worden gelopen zonder veel verschil in hellingsgraad om de spieren en pezen stukje bij beetje weer aan de belasting te laten wennen. Dit zal ook de ontwikkeling van verdere peesontsteking voorkomen.
