Bijwerkingen | Coumar®

Bijwerkingen

Marcumar is een medicijn dat de vorming van bepaalde voorkomt eiwitten stollingsfactoren genoemd. De stollingsfactoren zijn normaal gesproken verantwoordelijk voor de bloed cellen die aan elkaar hechten. Zo kunnen wonden worden gesloten tijdens het bloeden.

Indien de bloed cellen hechten te sterk aan elkaar, er kunnen zich kleine bloedstolsels vormen die bloedstolsels worden genoemd. Sinds deze schepen kan geblokkeerd raken en daardoor worden geactiveerd hart- aanvallen en beroertes, wordt Marcumar gebruikt voor preventie. Dit remt echter het natuurlijke mechanisme van het lichaam om bloedingen te stoppen.

Dit resulteert in frequente bijwerkingen, zoals langdurige blauwe plekken, die zelfs na lichte verwondingen toenemen neusbloedingen of bloeden tandvlees. Bloed kan ook in de urine worden gevonden. Deze bijwerkingen komen voor bij meer dan 10% van de mensen die Marcumar gebruiken.

Vanwege het verhoogde risico op bloeding, kan bloeding ook optreden als bijwerking in veel andere orgaansystemen, de spieren en gewrichten​ In 1-10% van de gevallen wordt ook het maagdarmstelsel aangetast. Bloeden in deze gebieden manifesteert zich in de vorm van bloederig braken, bloed in de ontlasting of zwarte ontlasting.

Als deze afwijkingen optreden, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Of er sprake is van een acute open bron van bloeding kan dan worden verduidelijkt met een gastroscopie or colonoscopie​ Het open gebied wordt dan direct afgesloten.

De hartzakje en het netvlies kan ook worden aangetast. Er is een risico van hartstilstand or blindheid​ Zeer gevaarlijke bloeding kan ook optreden in de spinal cord or hersenen.

Als er bloedverlies optreedt, kan het uitgelekte bloed knijpen zenuwen​ Deze verliezen dan hun functies, zoals het geleiden van gewaarwordingen. Bovendien zijn de volgende delen van de hersenen niet langer goed van bloed worden voorzien.

Als dit het geval is, wordt dit een bloeding (hemorragische) beroerte​ Bovendien leidt de accumulatie van kleine bloedingen in zeldzame gevallen tot bloedarmoede als bijwerking van Marcumar. Het manifesteert zich in de vorm van vermoeidheid en verminderde prestaties.

Om deze bijwerkingen te voorkomen, is het erg belangrijk dat de dosering precies wordt aangepast aan de individuele patiënt en constant wordt gecontroleerd. Een andere zeer zeldzame bijwerking is het afsterven van huidgebieden. Dit gebeurt aan het begin van de therapie en is een aanvankelijk paradoxale bijwerking. Marcumar heeft enkele dagen nodig om de vorming van stollingsfactoren voldoende te voorkomen.

Het remt echter in zeer geringe mate ook eiwitten die bloedstolsels oplossen. Om deze reden, totdat het volledige effect intreedt, vormen zich meer stolsels, die klein blokkeren schepen in de huid. De volgende gebieden krijgen geen bloed meer en gaan dood.

Om dit te voorkomen, wordt aan het begin van de Marcumar-therapie vaak een ander antistollingsmiddel ingenomen. Een andere zeer zeldzame bijwerking is het afsterven van huidgebieden. Dit gebeurt aan het begin van de therapie en is in eerste instantie een paradoxale bijwerking.

Marcumar heeft enkele dagen nodig om de vorming van stollingsfactoren voldoende te voorkomen. Het remt echter in zeer geringe mate ook eiwitten die bloedstolsels oplossen. Om deze reden, totdat het volledige effect intreedt, vormen zich meer stolsels, die klein blokkeren schepen in de huid. De volgende gebieden krijgen geen bloed meer en gaan dood. Om dit te voorkomen, wordt aan het begin van de Marcumar-therapie vaak een ander antistollingsmiddel ingenomen.