Arteriële occlusieve ziekte (AVD) of perifere arteriële occlusieve ziekte (pAVD), zoals rokersziekte been, is in de volksmond bekend als etalageziekte. In dit geval treedt een arteriële circulatiestoornis van de extremiteiten (voeten, benen, armen, handen) op, die levensbedreigend kan zijn. De belangrijkste oorzaak van deze ziekte is arteriosclerose vanwege een ongezonde levensstijl. Vooral roken, weinig beweging en veel vet en cholesterol-rijk voedsel is in dit geval verantwoordelijk voor arteriële occlusieve aandoeningen.
Wat is arteriële occlusieve ziekte?
Verkalking van de aderen kan snel leiden een hart- aanval of beroerte Arteriële occlusieve ziekte is ook in de volksmond bekend als 'etalageziekte'. Dit komt doordat het de patiënt dwingt te stoppen en te pauzeren na slechts een korte wandeling. Het gangpatroon lijkt dus op dat van de flaneur, die van etalage naar etalage wandelt en telkens even stopt om naar de tentoongestelde goederen te kijken. Bovendien is arteriële occlusieve ziekte verantwoordelijk voor wat bekend staat als rokers been In principe rokers been is een arteriële occlusieve ziekte die wordt veroorzaakt of veroorzaakt door de langdurige roken van de getroffen persoon. Vooral ouderen vanaf 65 jaar hebben de neiging om deze ziekte te krijgen. Vooral mannen hebben hier een hoger risico op een rokersbeen of een arteriële occlusieve aandoening.
Oorzaken
Arteriële occlusieve ziekte wordt veroorzaakt door een circulatiestoornis van de ledematen. Deze stoornis in de bloedsomloop wordt veroorzaakt door vernauwing of zelfs afsluiting van de aorta of die slagaders die de extremiteiten voeden. Bij arteriële occlusieve ziekte, vernauwing of afsluiting wordt veroorzaakt door arteriosclerose. Deze ziekte wordt ook wel arteriosclerose, is de oorzaak bij ongeveer vijfennegentig procent van de patiënten met arteriële occlusieve aandoeningen. Andere oorzaken van arteriële occlusieve aandoeningen, hoewel significant minder vaak, zijn inflammatoire vaatziekten. Omdat vasculaire calcificatie bij deze ziekte een geleidelijk en langzaam vorderend proces is, verslechteren de effecten enorm, vooral wanneer risicofactoren interactie.
Symptomen, klachten en tekenen
Arteriële occlusieve ziekte vertoont verschillende symptomen, afhankelijk van de aangetaste lichaamsdelen en het stadium van de ziekte. Als de ledematen worden aangetast, zijn de symptomen dezelfde als die van perifere arteriële occlusieve ziekte. In de vroege stadia, de voorwaarde veroorzaakt geen symptomen. Zoals de arteriële afsluiting vordert, pijn bij inspanning ontwikkelt zich uiteindelijk. Deze treden op waar de arteriële occlusie wordt uitgesproken. Dit kan bijvoorbeeld in de benen zitten of het kan zichtbaar worden in de vorm van angina borstspier. In eerste instantie dit pijn treedt alleen op na of tijdens lichamelijke activiteit. Pijn in rust treedt zelfs later op in de loop van de ziekte. Ten slotte zijn de laatste symptomen ontstekingen, zweren en necrose op de lichaamsdelen met armen bloed levering. Het verlies van weefsel gaat gepaard met verlies van sensorische vermogens, vooral in de ledematen. In ernstige gevallen kunnen amputaties nodig zijn. Niet alleen de ledematen worden echter beïnvloed door de vernauwing schepen Versmald bloed schepen wel leiden tot een verscheidenheid aan symptomen in het lichaam. Bijvoorbeeld, circulatiestoornissen kan voorkomen in de hersenenen trombose die zich ontwikkelen, brengt een verhoogd risico op beroertes met zich mee, hart- aanvallen en embolieën. Bovendien versmald schepen bijdragen aan algemene zwakte, zoals voedingsstoffen en zuurstof worden niet optimaal vervoerd.
Type cursus
Arteriële occlusieve ziekte treft voornamelijk de onderste ledematen of hun slagaders. Afhankelijk van het stadium van de ziekte variëren de symptomen van de getroffen personen van een subjectief gebrek aan ongemak tot pijn bij inspanning tijdens het lopen en een daaruit voortvloeiende beperking van de loopafstand tot pijn die onafhankelijk is van inspanning en zweren die gangreen, die noodzakelijk maken amputatie Arteriële occlusieve ziekte begint daarom aanvankelijk onopgemerkt, aangezien de occlusie van de slagader komt verraderlijk voor - net zoals bijvoorbeeld hoge bloeddruk doet geen pijn aan een arteriële occlusie in de vroege stadia. Bij vrouwen duurt het zelfs gemiddeld tien jaar langer voordat de diagnose arteriële occlusie is vastgesteld. Dit maakt het des te belangrijker om de belangrijkste te kennen risicofactoren voor arteriële occlusieve ziekte. In aanvulling op roken en suikerziekte mellitus, dit zijn hoge bloeddruk en stoornissen van het vetmetabolisme. De laatste drie factoren treden vooral op bij te zwaar In dit opzicht is de eerste en beste maatregel om arteriële occlusieve aandoeningen te voorkomen het verminderen van overgewicht en het onmiddellijk stoppen van roken Bijvoorbeeld, zowel bij mannen als bij vrouwen die roken, begint de ziekte gemiddeld vijfenvijftig jaar. In niet-roken vrouwen, het is vijfenzestig jaar. En hoewel mannen in het algemeen een driemaal hoger risico hebben op het ontwikkelen van arteriële occlusieve aandoeningen, wordt dit voordeel teniet gedaan door vrouwen die roken. Ze maken net zo goed deel uit van de belangrijkste risicogroep. Helaas worden de eerste tekenen van arteriële occlusieve aandoeningen vaak niet opgemerkt of serieus genomen. De meeste getroffenen gaan pas naar de dokter als hun kuit vaker pijn doet tijdens het lopen. Maar zelfs voor degenen die wel naar de dokter gaan, kan de start van de behandeling voor arteriële occlusieve aandoeningen vaak worden uitgesteld als gevolg van een verkeerde diagnose. Tenslotte, pijn in de kuit kan ook een indicatie zijn van orthopedische problemen, zoals een gescheurde spiervezel Het gevaarlijke is dat arteriële occlusieve ziekte niet alleen de benen treft, maar ook de slagaders die de hart- en hersenen zijn versmald. Dit betekent een hoog risico op hartaanval or beroerte.
Complicaties
Complicaties die ontstaan door arteriële occlusieve aandoeningen zijn altijd te wijten aan een ontoereikende toevoer van zuurstof-rijk arterieel bloed op bepaalde delen van het lichaam. Dienovereenkomstig kunnen de resulterende complicaties sterk variëren. Ze variëren van nauwelijks merkbaar tot direct levensbedreigend. Bijvoorbeeld coronair slagader ziekte, die ook wordt geclassificeerd als arteriële occlusieve ziekte, kan ontwikkelen tot angina pectoris geassocieerd met pijn op de borst of, in het geval van totale occlusie van een van de belangrijkste kransslagaders, zelfs een onmiddellijk levensbedreigend hartaanval Als een of beide nierslagaders zijn aangetast door de arteriële occlusieve aandoening en hogere stenosen hebben van meer dan 75 procent, de zogenaamde nierinsufficiëntie hypertensie ontwikkelt zich aanvankelijk. De nier scheidt verhoogde hoeveelheden van het vasoconstrictieve hormoon af renine, wat leidt tot meer bloeddruk via het mechanisme van vasoconstrictie en kan daarmee gepaard gaande complicaties veroorzaken hoge bloeddruk De verminderde toevoer van arterieel bloed naar de nieren kan ernstig belemmeren nier functie en, als een extreme complicatie, een nierinfarct kan optreden analoog aan een myocardinfarct. De bekendste arteriële occlusieve aandoening is waarschijnlijk de perifere arteriële occlusieve aandoening (PAVD), die de onderste ledematen aantast. De ziekte, die onevenredig veel rokers treft, staat ook bekend als etalageziekte, omdat getroffenen graag stoppen voor etalages om hun ziekte te verbergen vanwege ernstige pijn in de benen na het lopen. De meeste van de behandelde complicaties verdwijnen nadat de bloedstroom door de aangetaste slagaders is hersteld. Dit op voorwaarde dat er geen onomkeerbare limieten zijn overschreden.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Occlusieve arteriële ziekte is progressief voorwaarde dat kan leiden aan verschillende secundaire voorwaarden. Deze omvatten perifere arteriële ziekte en coronair slagader ziekte. De symptomen die door deze (en andere) aandoeningen worden veroorzaakt, zijn meestal ernstig voor de getroffen persoon. Als de persoon merkt dat lopen, de armen opheffen of staan moeilijker is, de ledematen stijf aanvoelen na weinig inspanning en er een algemeen gevoel van zwakte is, kan arteriële occlusieve ziekte de oorzaak zijn. Een begin van angina borstspier - pijn op de borst bij inspanning - is ook een duidelijk teken. Beide aandoeningen moeten met spoed door een arts worden onderzocht en indien mogelijk worden behandeld. Als een arteriële occlusieve aandoening wordt vermoed, moet altijd een arts worden geraadpleegd, zoals deze voorwaarde kan sterk worden vertraagd in zijn ontwikkeling. Mensen die tot een risicogroep behoren, moeten uit voorzorg worden onderzocht, waaronder rokers, te zwaar mensen en mensen met andere onderliggende ziekten. Bovendien een hoog vetgehalte dieet bevordert de ontwikkeling van arteriële stenose. Patiënten die al lijden aan een gediagnosticeerde arteriële occlusieve aandoening, moeten beslist de behandelende arts raadplegen in geval van acute verslechtering van hun toestand. Afhankelijk van de apparatuur en specialisatie kan voor de eerste diagnose een huisarts worden geraadpleegd. Verder - mogelijk ook invasief - maatregelen een bezoek aan een vasculaire specialist vereisen.
Behandeling en therapie
De therapie of behandeling van arteriële occlusieve ziekte door een vasculaire arts heeft tot doel precies dat te voorkomen. De behandeling is gebaseerd op het onmiddellijke eliminatie of risicofactoren Dit omvat het onthouden van nicotine, verlagen cholesterol niveaus, en het aanpassen van hoog bloeddruk en suikerziekte Consequente looptraining als onderdeel van zogenaamde vasculaire sporten leidt tot een verbetering van de doorbloeding van de benen, omdat de beweging van de spier nieuwe kleine bloedvaatjes vormt rond de vernauwing of de bestaande verwijdt. Zo kan verhoogde activiteit ook de pijn verlichten. Sparen zou hier de verkeerde benadering zijn. Bovendien helpt elke vorm van lichaamsbeweging de bloedlipideniveaus te verlagen en bloeddruk. Uithoudingsvermogen lichaamsbeweging is het beste medicijn voor de behandeling van arteriële occlusieve aandoeningen.
Vooruitzichten en prognose
Allereerst hangt de prognose voor arteriële occlusieve aandoeningen af van de vraag of triggerende factoren kunnen worden geëlimineerd. De progressie van de ziekte kan alleen op deze manier worden voorkomen, want zelfs chirurgische ingrepen zijn geen garantie voor blijvende symptoomvrijheid. De vernauwing kan soms weer sluiten. De levensverwachting is korter bij patiënten met arteriële occlusieve ziekte, omdat ze meestal aan andere vaatziekten lijden en het risico op hartaanvallen en beroertes aanzienlijk is verhoogd. De prognose wordt positief beïnvloed door preventief maatregelen in de vorm van een gezonde levensstijl (bijvoorbeeld het bereiken van een normaal lichaamsgewicht, zich onthouden van sigaretten, vetarm encholesterol dieet, fysieke activiteit). Als de arteriële occlusieve aandoening het gevolg is van een embolie en de bron kan niet worden geëlimineerd, permanente medicatie om de bloedstolling te remmen is noodzakelijk voor een betere prognose. Als een trombose is de oorzaak van de arteriële occlusieve aandoening, dan is een therapie met zogenaamde plaatjesaggregatieremmers wordt uitgevoerd, die ook de prognose positief kunnen beïnvloeden. Voor een gunstige prognose is echter altijd de medewerking van de patiënt nodig. Als de levensstijl niet dienovereenkomstig is aangepast, is de prognose nogal slecht.
Nazorg
Direct na de operatie moet de patiënt in eerste instantie in bed blijven. Polsslag, bloeddruk en verband worden regelmatig gecontroleerd om complicaties zo snel mogelijk op te sporen en tegenmaatregelen te nemen. Zelfs tijdens de operatie ontvangt de patiënt heparine, die de bloedstolling remt. Dit is om te voorkomen dat zich bloedstolsels vormen in het geopereerde gebied of in andere vooraf geladen delen van het lichaam. heparine wordt ook regelmatig toegediend na de operatie. In de periode na de operatie worden ook regelmatig bloedwaarden gecontroleerd om ontstekingen of andere afwijkingen te kunnen detecteren en behandelen. Later, na de operatie, moet de patiënt voor controle naar de dokter. In eerste instantie vindt de controle plaats na vier tot zes weken, later om de zes maanden en tenslotte slechts één keer per jaar. Bij deze onderzoeken beoordeelt de arts of het bloed goed blijft stromen. Als dit niet het geval is, kan de vraag rijzen van een nieuwe operatie. Om toekomstige arteriële occlusies te voorkomen, kan de patiënt preventieve maatregelen nemen maatregelen door een gezonde levensstijl aan te nemen met een passend evenwicht dieetvoldoende bewegen en afzien van roken Medicijnen die door de arts zijn voorgeschreven, moeten ook worden ingenomen zoals voorgeschreven.
Wat u zelf kunt doen
Arteriële occlusieve ziekte kan nog steeds een beetje worden vertraagd in zijn milde stadia, of zelfs sterk vertraagd in zijn ontwikkeling, als de getroffen persoon zijn levensstijl verandert. Belangrijke risicofactoren moeten zoveel mogelijk uit het leven worden verbannen. Deze omvatten roken, het eten van grote hoeveelheden vet en gebrek aan lichaamsbeweging; in plaats daarvan moet de nadruk liggen op een licht dieet dat rijk is aan vitaminen en mineralen Dit komt doordat de extra voedingsstoffen en het verbeterde metabolisme het lichaam helpen om nieuwe bloedvaten te vormen. Dit zorgt voor een verbetering van het perifere bloed circulatie en voorkomt verder lijden. Het onderaanbod van zuurstof naar de weefsels moet ook worden gecompenseerd. Sportieve activiteiten verbeteren het bloed circulatie en toenemen long volume op de lange termijn, zodat het bloed zuurder wordt en het weefsel ondanks arteriële vernauwing beter kan worden aangevoerd. Uithoudingsvermogen sporten zoals zwemmen, lopend of fietsen zijn bijzonder geschikt. Zelfs regelmatige wandelingen kunnen helpen. Bovendien moet er op worden gelet ademhaling Bewust en diep ademhaling leidt tot een betere zuurstoftoevoer. Bij overbelastingspijn kan het helpen om de benen (of armen) te strekken, zachtjes erop te tikken of te wrijven. Deze maatregelen verlichten echter alleen de symptomen.
