Arm plexus parese is neurologische schade aan de zenuwen in het schouder- en armgebied, meestal veroorzaakt door trauma. Genezing is een langdurig proces, dat vaak niet leidt tot volledig herstel van de functie.
Wat is verlamming van de plexus brachialis?
Arm plexus parese verwijst naar verlamming in de arm en / of Schoudergordel Oppervlakte. Het is geen spiertekort maar een neurologisch tekort, waarvan de oorzaak is schade aan de brachiale plexus Als onderdeel van het perifere zenuwstelsel, dit levert motorvoeding aan borst en schouderspieren en motorische en sensorische toevoer naar de arm en hand. De brachiale plexus wordt gevormd door de voorste takken van de C5-C8 en Th1 spinale zenuwen Arm plexusverlamming is onderverdeeld in volledige en onvolledige verlamming, afhankelijk van de omvang van de schade. Alle spiergroepen in de schouder, bovenarm, onderarm, en de hand kan gedeeltelijk of volledig worden aangetast door het functieverlies.
Oorzaken
Schade aan de brachiale plexus kan verschillende oorzaken hebben. In de meeste gevallen is het traumatisch en wordt het veroorzaakt door sterke tractie of druk op de plexus. Traumatische plexusverlamming kan ook optreden tijdens de bevalling wanneer verloskundigen of tangbladen te harde druk uitoefenen op de schouder van het kind. Een discrepantie tussen de schouder van het kind en het bekken van de moeder tijdens een spontane bevalling is ook een risicofactor. Naast traumatische oorzaken kan plexusverlamming van de arm ook worden veroorzaakt door ruimtebeslagende tumoren. Zoals ze groeien, deze drukken op het omringende weefsel en de zenuwvezels lopend er doorheen. Plexus neuritis is een ontstekingsreactie van het perifere zenuwstelsel die optreedt na infecties of vaccinaties. Het wordt meestal gezien in de SchoudergordelWanneer de ontsteking kan neurologische gebreken veroorzaken. In sommige gevallen treedt plexus brachialisverlamming op als een laat gevolg van bestraling therapie, omdat ioniserende straling schade kan toebrengen aan de zenuwstelsel, net als bij andere weefsels van het menselijk lichaam.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van verlamming van de plexus brachialis variëren afhankelijk van de locatie en de omvang van de schade. Er wordt onderscheid gemaakt tussen bovenste en onderste parese. Verlamming van de bovenste plexus, of de verlamming van Erb, wordt gekenmerkt door een intern gedraaide positie van de arm met een slappe spierspanning. De aangetaste wervelsegmenten zijn C5 en C6, waarvan de uitgang zenuwen lever de spieren in de schouder en bovenarm. De elleboogextensoren blijven intact bij de verlamming van Erb. Inferieure plexusverlamming, of Klumpke's verlamming, treft de segmenten C7 tot en met Th1 en veroorzaakt spiertekorten van de onderarm en hand waarbij de elleboogextensoren betrokken zijn. Sensorische stoornissen treden meestal op in de buitenste boven- en onderarm, maar worden niet door alle getroffen personen gemeld. Een ander symptoom is brandend pijn dat straalt langs de gewonde arm naar de hand en vingers. Pijn komt voornamelijk voor wanneer de zenuwen in het gebied van de spinal cord ontwricht raken. Onbehandelde parese leidt tot langdurige spieratrofie in het gebied dat wordt geleverd door de aangetaste zenuwen. Het lichaam breekt de inactieve spieren na verloop van tijd af, waardoor de beschadigde arm dunner wordt dan de andere. Bij pasgeborenen lost plexus brachialisverlamming vaak vanzelf op; de aangedane arm kan echter later een groeistoornis.
Diagnose en verloop
De eerste stap bij de diagnose is een uitvoerige bespreking met de behandelende arts, aangezien conclusies kunnen worden getrokken uit de medische geschiedenis, vooral in het geval van traumatische parese. Beeldvormende technieken zoals computertomografie or MRI kan verwondingen opsporen botten of zachte weefsels. Als CT en MRI niet voldoende zijn om een diagnose te stellen, myelografie geeft een exact beeld van de spinal cord Zo kunnen zowel individuele zenuwen als hun verwondingen worden opgespoord. De prognose van plexusparese in de arm varieert afhankelijk van de omvang. Omdat genezing van de zenuwen een langdurig proces is, kunnen neurologische gebreken ook na lange tijd niet worden uitgesloten.
Wanneer moet je naar een dokter?
In de regel moet de getroffen persoon contact opnemen met een arts als deze ernstig is pijn of beperkte beweging in het betreffende lichaamsgebied. De beperkingen zelf kunnen ook verband houden met sensorische stoornissen of met verlamming. Bij het optreden van deze klachten dient in ieder geval een arts te worden geraadpleegd. Een bezoek aan de huisarts is vooral bij steken of steken noodzakelijk. brandend pijn. In de meeste gevallen lijdt de patiënt ook aan verminderde veerkracht en verder ook aan ernstige spieratrofie. Vooral na een ongeval of na een ernstig letsel moet het getroffen gebied door een arts worden onderzocht om gevolgschade te voorkomen. Dit geldt vooral voor kinderen, aangezien ze dat blijven doen groeien Dit kan gevolgschade en verdere beperkingen op volwassen leeftijd voorkomen. Medische behandeling is ook nodig in het geval van een zichtbare groeistoornis Om verdere irritatie van het getroffen gebied te voorkomen, moet de patiënt onnodig vermijden spanning of werk. In de regel kan plexusparese aan de arm relatief goed worden behandeld met behulp van therapieën. In sommige gevallen kunnen de symptomen echter niet volledig worden beperkt. De levensverwachting van de patiënt wordt echter niet verminderd door deze ziekte.
Complicaties
Arm plexus verlamming is een neurologische aandoening zenuwschade van het schouder- en armgebied. Als de fijne plexus van het perifere zenuwstelsel in de borst en schouderspieren zijn beschadigd of acuut ontstoken, daardoor treden motorische stoornissen van de armen en handen op. Als de symptomen niet op tijd worden behandeld, is het genezingsproces buitengewoon moeilijk. In sommige gevallen blijft een functiestoornis een complicatie. De pathogenese van het symptoom heeft verschillende oorzaken. In de meeste gevallen is de plexusparese van de arm traumatisch en kan het te wijten zijn aan een geboorteafwijking of een ongeval. Soms kan het symptoom een laat gevolg zijn van bedopsluiting of chemotherapie, maar het kan ook het gevolg zijn van de groei van een tumor die het omringende weefsel en zenuwvezels ernstig drukt. Arm plexus parese komt gelijkelijk voor bij mannen en vrouwen van alle leeftijden. Meestal hebben de getroffenen problemen met de Schoudergordel Als het symptoom onbehandeld blijft, zijn er ernstige complicaties. De positie van de interne rotatie van de arm verschuift en tekenen van verlamming en verlies van gevoel maken het moeilijk om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven. Erge, ernstige, brandend pijn kan uitstralen van de spinal cord aan de vingers. Er ontstaat spieratrofie en het bewegingsapparaat kan zichtbaar vervormd raken. Bij pasgeborenen met een geboortegerelateerde plexusverlamming van de arm moet het behandelplan vroeg ingaan, anders loopt de aangedane arm het risico op groeistoornissen. Fysiotherapie en ontstekingsremmende pijnstillers houden de symptomen zoveel mogelijk onder controle. Als de parese van de armplexus ernstig gevorderd is, wordt een operatie uitgevoerd.
Behandeling en therapie
De regeneratie van de plexusparese van de arm begint met volledige verlichting van de aangedane arm om druk of tractie op de beschadigde zenuwvezels te vermijden. Als dit niet voldoende is, is een chirurgische ingreep aangewezen. Een zenuwhechting wordt gebruikt om de gescheurde zenuwuiteinden opnieuw te verbinden, en in sommige gevallen is een transplantaat vereist. Deze procedure is erg complex en mag daarom alleen worden uitgevoerd door ervaren chirurgen. Indien er sprake is van een open wond, is de verzorging van de plexus in principe ondergeschikt aan wond- en vaatverzorging. Fysiotherapeutische oefeningen voorkomen spierafbraak en houden de gewrichten mobiel. Een regelmatig oefenprogramma verlicht een slechte houding en handhaaft de symmetrie van het lichaam. Een ontvoering spalk wordt gebruikt in conservatieve therapie om zenuwregeneratie te vergemakkelijken door optimale positionering. Als er pijn aanwezig is, is aanvullende medicatie om pijn te verlichten geïndiceerd. Plexusparese van een pasgeborene vereist een intensieve therapie procedure zodat het kind de functie van de aangedane arm volledig kan ontwikkelen. Ouders worden intensief bij de therapie betrokken en worden aangemoedigd om de oefeningen regelmatig samen met het kind uit te voeren.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor plexusparese in de arm is ongunstig. Volledige genezing en vrij zijn van symptomen zijn niet mogelijk met de huidige medische opties. De schade aan de zenuwplexus is onomkeerbaar en kan ondanks de modernste technologie niet volledig worden gecorrigeerd. Met optimale verzorging van arm en schouder worden de klachten in belangrijke mate verlicht. Bovendien wordt de patiënt aangemoedigd om actief deel te nemen aan het verbeteren van zijn of haar welzijn. Dit omvat in het bijzonder het ontlasten van de schouder en arm. Eventuele verkeerde houdingen moeten worden gecorrigeerd en er kan gericht worden getraind om het bewegingsverloop te optimaliseren. Deze oefensessies dienen op regelmatige tijdstippen onder eigen verantwoordelijkheid van de patiënt te worden uitgevoerd, ook na beëindiging van de behandeling. Bovendien moet de patiënt leren om andere delen van het lichaam niet te veel te gebruiken. Ondanks alle inspanningen zal de parese van de plexusarm niet volledig achteruitgaan. Beperkingen zullen levenslang aanwezig zijn en deze zullen het dagelijks leven van de patiënt beïnvloeden. Bepaalde fysieke spanningen zijn niet langer mogelijk, dus beroepsveranderingen kunnen optreden. De volksgezondheid interferenties kunnen bovendien in intensiteit toenemen. Als er verdere schade aan de zenuwplexus optreedt of de patiënt zich contraproductief gedraagt, kan een toename van schouder- en armklachten worden verwacht. Het fysieke prestatieniveau blijft dalen.
het voorkomen
Een accidentele plexusverlamming van de arm kan alleen worden voorkomen door in gevaarlijke situaties voldoende voorzichtigheid te betrachten. Een uitgebreide opleiding voor verloskundigen verkleint de kans op zenuwschade tijdens de bevalling; parese van de foetale plexus brachialis komt echter in sommige gevallen voor, vooral bij spontane bevallingen of complicaties. Omdat parese van de plexus brachialis het gevolg is van sterke tractie of druk op de uittredende zenuwvezels, moet ervoor worden gezorgd dat de juiste positionering wordt gegarandeerd, vooral bij bedlegerige personen of zelfs tijdens langdurige operaties.
Nazorg
Omdat de plexusparese van de arm relatief ernstige schade aan de zenuwen in de schouder en arm heeft veroorzaakt, moet de arm van de patiënt na het ongeval volledig worden ontlast. Dit betekent dat de getroffen persoon zich ook niet langer aan onnodige blootstelt spanning en moet voor zijn hele lichaam zorgen. Alleen door volledige rust kan de werking van de arm worden hersteld. Na een chirurgische ingreep moet de getroffen persoon ook herstellen en de wond goed laten genezen. Bovendien, in het geval van een plexusparese van de arm, fysiotherapie maatregelen zijn ook nodig om de arm weer aan een last te laten wennen en de beweging van de arm te herstellen. Als de plexusparese van de arm al bij een kind optreedt, moeten de ouders het kind motiveren om te ondergaan fysiotherapie en om de verschillende oefeningen te doen. Alleen door middel van regelmatige oefeningen kan de voorwaarde volledig genezen zijn. Vaak zijn de getroffenen ook afhankelijk van het nemen van medicatie om genezing te bevorderen. Contact met anderen die door de ziekte zijn getroffen, kan ook een positief effect hebben op het beloop van de ziekte en mogelijk psychisch ongemak voorkomen. Als parese van de armplexus ook tot verlamming leidt, zijn de getroffenen afhankelijk van hulp in het dagelijks leven, waarbij de hulp van vrienden en familie bijzonder nuttig blijkt.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten kunnen meestal weinig doen aan de oorzaken van verlamming in het geval van plexusparese van de arm. Ze kunnen het herstel echter versnellen. In het bijzonder is het belangrijk om de aangedane ledemaat volledig te ontlasten om hernieuwde druk of tractie op de beschadigde zenuwvezels te voorkomen. Als de arts een ontvoering spalk, het moet zonder mankeren worden gedragen. De spalk ondersteunt de aangedane arm en de beschadigde zenuwen optimaal en versnelt zo de regeneratie. Het is absoluut noodzakelijk dat de aangedane ledemaat wordt gespaard. Patiënten mogen onder geen enkele omstandigheid zwaar lichamelijk werk verrichten en, indien mogelijk, de aangedane arm niet gebruiken om op toetsenborden of mobiele telefoons te typen. Fysiotherapeutische oefeningen kunnen spierverslechtering voorkomen en ook de gewrichten mobiel. Patiënten moeten een trainingsplan hebben opgesteld en consequent oefenen. De genezing van een plexusparese van de arm is een langdurige aangelegenheid, dus snelle vooruitgang is niet te verwachten. Als de verlamming is veroorzaakt door een ongeval, moet in de toekomst grote voorzichtigheid worden betracht bij het beoefenen van sporten en het uitvoeren van risicovolle werkzaamheden. De voorschriften inzake arbeidsveiligheid moeten koste wat het kost worden nageleefd. Indien deze niet toereikend zijn, dienen betrokkenen hun leidinggevende hierop te wijzen en indien nodig de ondernemingsraad erbij te betrekken.
