Honing wordt geproduceerd door honingbijen en door mensen gebruikt als voedsel en medicijn. Het wordt geproduceerd uit de nectar van bloemen of uit uitscheidingsproducten van insecten.
Dit is wat u over honing moet weten
In bijen zijn meer dan 250 natuurlijke ingrediënten gevonden honing dusver. Onder hen zijn er veel aminozuren, mineralen, vitaminen en sporenelementen Ruwweg beschreven, honing bestaat voor 72 procent uit enkelvoudige suikers, 18 procent water8 procent polysacchariden en 2 procent andere stoffen. Honing wordt geproduceerd door bijen die zoete sappen en nectariële sappen van planten opnemen, deze in hun lichaam veranderen en ze vervolgens opslaan in de honingraten van de bijenkorf en ze laten rijpen. Met zijn slurf kan de bij nectar of honingdauw opzuigen. Honingdauw is een uitscheidingsproduct van verschillende insecten. De bijen slaan de nectar en honingdauw op in hun honing blaas en transport beide naar de korf. Daar het suikerachtige sap van de honing blaas wordt vrijgegeven aan de bijenkorfbijen. Bijenkasten zijn werkers. Ze dragen het sap verschillende keren rond, absorberen het eerst in hun eigen bijenlichaam en brengen het vervolgens naar een nieuwe locatie. Tijdens transport en transfer voegen de bijen zich toe zuren, eiwitten en enzymen naar de verzamelde nectar. Dit verandert de sucrose in de nectar in omkeren suiker. Glucose en fructose zijn geïsomeriseerd. Dit produceert op zijn beurt hogere sachariden. De bloemnectar wordt ook verdikt, zodat a water meestal wordt een gehalte van minder dan 20 procent bereikt. Er worden ook remmers gevormd. Remmers kunnen de ontwikkeling en groei van bacteriën en gisten. Op dit punt is het droogproces van de honing ook voltooid. De honing wordt nu opgeslagen in speciale cellen direct boven het broednest. Om het te beschermen is het verzegeld met een laag bijenwas dat is ondoordringbaar voor lucht. Dit proces wordt ook wel capping genoemd. Honing werd waarschijnlijk al in het stenen tijdperk door mensen als levensmiddel gebruikt. Het was lange tijd de enige zoetstof. De binnenlandse bijenteelt en de specifieke productie van honing vinden hun oorsprong waarschijnlijk in het 7e millennium voor Christus in Anatolië. In Egypte, 3000 jaar voor de geboorte van Christus, werd honing beschouwd als het voedsel van de goden. Talloze doktoren en geleerden uit de oudheid beschreven de genezende eigenschappen van honing. Sinds suiker industrieel kan worden gewonnen uit suikerbieten, heeft honing zijn belang als zoetstof verloren. Tegenwoordig wordt honing vooral gewaardeerd als zoete en smakelijke spread. De belangrijkste producent van honing is Azië, gevolgd door Europa en Centraal- en Noord-Amerika. De wereldwijde honingproductie is ongeveer 1.3 ton per jaar.
Belang voor de gezondheid
In de Griekse mythologie dankten de goden hun onsterfelijkheid aan honing. Hippocrates, een arts uit de oudheid, meldde de koorts-verlagend effect van de bijen goud Ook al is honing tegenwoordig niet zo aanwezig als remedie, er zijn zeker studies die de effectiviteit van het bijenproduct bevestigen. Een Nieuw-Zeelandse onderzoeker toonde aan dat ongeveer 60 verschillende soorten bacteriën zijn gevoelig voor honing. Zelfs antibioticum-bestendig bacteriën kunnen worden gedood met behulp van wondverbanden gemaakt van honing. De antimicrobiële werking van honing is waarschijnlijk te wijten aan de bij enzymen het bevat. Glucose oxidase lijkt ook een rol te spelen. Het wordt in het lichaam afgebroken tot waterstof peroxide. Deze stof heeft op zijn beurt antibacteriële en antivirale effecten. De flavonoïden van honing hebben ook antivirale en antikankereffecten. De flavonoïde pinocembrine heeft ook een ontstekingsremmende werking. Dit is een reden waarom honing verzachtend kan zijn voor keelpijn.
Ingrediënten en voedingswaarden
Er zijn meer dan 250 natuurlijke ingrediënten in gevonden Bijenhoning dusver. Onder hen zijn er veel aminozuren, mineralen, vitaminen en sporenelementen Honing bestaat grofweg voor 72 procent uit enkelvoudige suikers, 18 procent water8 procent polysacchariden en 2 procent andere stoffen. De exacte samenstelling is afhankelijk van het type honing. In contrast met suiker, honing bevat veel eenvoudige suikers zoals fructose, maltose, melezitose of glucose Het is gemakkelijk voor de spijsvertering en is geschikt als snelle energiebron. Ondanks het hoge suikergehalte is honing laag in calorieën vergeleken met andere zoete lekkernijen. Op 100 gram bevat honing ongeveer 300 calorieën. mineralen zoals calcium, magnesium en kalium zitten in honing, evenals verschillende vitaminen in kleine hoeveelheden. Het ingrediënt glucose oxidase is verantwoordelijk voor de genezende werking van honing.
Intoleranties en allergieën
Allergieën voor honing komen zeer zelden voor. Of de honing zelf of resten van stuifmeel verantwoordelijk zijn voor de allergieën, is op dit moment nog niet duidelijk. Vaker dan allergietreedt intolerantie op. Honing bevat echter veel fructose en wordt daarom niet getolereerd door mensen met fructose-intolerantie. Bijenhoning is ook niet geschikt voor baby's jonger dan één jaar. Het kan sporen bevatten van de bacterie Clostridium botulinum. Bij volwassenen worden deze kleine hoeveelheden sporen direct onschadelijk gemaakt in de maag en darmen. Echter, van het kind darmflora is nog niet voldoende ontwikkeld om de ziekteverwekker te elimineren. De sporen ontkiemen in de darm van de baby en produceren een spierverlammend neurotoxine. De voorwaarde wordt ook wel baby genoemd botulisme.
Winkelen en keukentips
De smaak en de kwaliteit van de honing hangt af van de locatie van de bijenkolonies, het oogsttijdstip en de planten waaruit de bijen de nectar hebben verzameld. Welke nectarbronnen de bijen bezochten, kan worden opgespoord door het stuifmeel in de honing te analyseren. Om een honing als raszuiver te beschouwen, moet een bepaald deel van het respectieve stuifmeel aanwezig zijn. Het merendeel van de Duitse bijenhoning wordt op een bijvriendelijke en milieuvriendelijke manier geproduceerd. Als je honing koopt bij een imker in de buurt, weet je zeker waar de honing vandaan komt. Leden van de Duitse imkersvereniging mogen hun honing verkopen onder de merknaam "Genuine German Honey." Veel van de Duitse imkers hebben geen biologisch zegel. Hoewel honing over het algemeen een rauw en natuurlijk product is, zelfs zonder een biologisch zegel, zijn de eisen voor biologische producten veel strenger. Dus geen residuen van pesticiden of insecticiden zijn toegestaan in de honing. Ook de bijenboxen mogen alleen uit natuurlijke materialen bestaan. Evenzo mogen de wasplaten in de bijenkorf geen resten bevatten. Natuurlijk kan de vlucht van de bijen niet worden gecontroleerd, dus nectar uit conventioneel areaal kan zijn weg vinden naar de biologische honing. De oorsprong moet worden vermeld op de etiketten van de honingpotten. Honing uit EG-landen heeft altijd de voorkeur. Alleen hier is het welzijn van de bijen en de ecologische compatibiliteit gegarandeerd. Om de kwaliteit van honing zo lang mogelijk te behouden, is een goede opslag noodzakelijk. Het bijenproduct moet op een koele plaats worden bewaard en beschermd tegen direct zonlicht. Bewaren in de koelkast wordt niet aanbevolen
Voorbereidingstips
Honing is gevoelig voor warmte. Bij te lang verhitten of verhitten op een te hoge temperatuur gaan de gezonde ingrediënten van de honing verloren. Het moet daarom altijd eerst aan het afgewerkte gerecht worden toegevoegd en niet ermee worden gekookt. Honing smaakt goed als zoete spread. Het verfijnt echter ook kaasgerechten, sauzen en gebak met zijn fijne aroma.
