Mensen die getroffen zijn door het Wolff-Parkinson-White-syndroom (WPW-syndroom kortom) lijdt aan een meestal niet-levensbedreigende hart- defect. Vanwege een extra geleidingspad voor elektrische impulsen die de hartfunctie regelen, tachycardie optreedt. Tachycardie bij jongvolwassenen is vaak een teken dat het Wolff-Parkinson-White-syndroom aanwezig is.
Wat is het Wolff-Parkinson-White-syndroom?
Bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom is de hart- snelheidsstoornis wordt veroorzaakt door een extra geleidingspad voor de elektrische impulsen. Het is aangeboren hart- defect dat meestal voor het eerst duidelijk wordt bij getroffen personen tussen de 20 en 30 jaar. Significant eerder optreden bij kinderen of veel later in de gevorderde volwassenheid is ook mogelijk. Het Wolff-Parkinson-White-syndroom wordt gekenmerkt door een abrupt begin van een sterke toename van hartslagen. Tachycardie treedt op, duurt soms maar een paar minuten, maar in ernstige gevallen kan het enkele uren duren. Het Wolff-Parkinson-White-syndroom is meestal niet levensbedreigend.
Oorzaken
Het Wolff-Parkinson-White-syndroom zorgt ervoor dat de normale samentrekking van het hart wordt verstoord. Het wordt bestuurd door een systeem van excitatiegeleiders. In deze hartspiercellen worden elektrische impulsen gegenereerd die ervoor zorgen dat het hart samentrekt of ontspant. Deze impulsen worden uitsluitend via de AV-knooppunt Bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom bestaat er een aanvulling op dit normale excitatiegeleidingssysteem. Impulsen planten zich niet langer voort door de AV-knooppunt alleen, maar zoek een of, zelden, meerdere extra geleiders. Dit leidt tot een circulatie van impulsen tussen de atria en ventrikels. De hartslag versnelt zonder enige kennisgeving. Het kan een frequentie bereiken die gevaarlijk is volksgezondheid, hoewel dat niet noodzakelijkerwijs voorkomt bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Er zijn eerder gevoelens van beklemming, duizeligheid of zelfs de angst die vaak gepaard gaat met hartkloppingen. Zo snel als de verhoogde herschlag optreedt, zo abrupt stopt het bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Wolff-Parkinson-White-syndroom veroorzaakt niet altijd symptomen, en soms worden veranderingen alleen gedetecteerd door een elektrocardiogram Een van de meest voorkomende symptomen zijn hartkloppingen, die plotseling optreden. Het hart kan dan tot 240 keer per minuut kloppen, maar de pols is zeer regelmatig. De hartkloppingen worden door sommige patiënten gevoeld als overmatig bonzen van het hart, wat in de geneeskunde 'hartkloppingen' wordt genoemd. Anderen daarentegen ervaren 'hartstilstand'. Bovendien ervaren veel patiënten ook kortademigheid, pijn op de borst en duizeligheid Na hartkloppingen klagen velen erover 피로 en een uitgesproken drang om te plassen Bij veel patiënten veroorzaakt het rennende hart (tachycardie) ook angst, die wordt verergerd door kortademigheid en duizeligheid Soms kan het hart niet voldoende pompen bloed naar de organen als gevolg van de toegenomen hartslag, dus sommige patiënten kunnen ook het bewustzijn verliezen. Bij baby's WPW-syndroom symptomen zijn zeldzaam. Als een baby last heeft van tachycardie, ademt hij of zij snel en is hij erg bleek. Het kan ook weigeren om te drinken of te eten en gemakkelijk geïrriteerd raken. Omdat de hartstructuur bij kinderen nog niet volgroeid is, kan het Wolff-Parkinson-White-syndroom gevaarlijker zijn dan bij volwassenen.
Diagnose en verloop
Als de tachycardieën die wijzen op het Wolff-Parkinson-White-syndroom optreden, wordt een ECG besteld door de behandelende arts. Als daar afwijkingen worden gezien, is de volgende stap het uitvoeren van een ECG op lange termijn om de hartactiviteit over een langere periode te volgen. In sommige gevallen van het Wolff-Parkinson-White-syndroom, a hartkatheterisatie wordt ook uitgevoerd om de exacte positie van de extra excitatiegeleider te bepalen, bekend als de Kent-bundel. Gewoonlijk verloopt het Wolff-Parkinson-White-syndroom zonder verdere verslechtering van de getroffen persoon. De aanvallen van hartkloppingen zijn onaangenaam maar zelden levensbedreigend. Bij ernstige manifestaties worden patiënten sneller moe dan gezonde mensen en zijn ze vatbaar voor flauwvallen of duizeligheid In individuele gevallen kan het echter samenvallen met andere hartaandoeningen en triggeren ventriculaire fibrillatie en zelfs hartdood. Kinderen die al symptomen van het Wolff-Parkinson-White-syndroom vertonen, hebben er vaak last van verlies van eetlust, hebben moeite met concentreren en kunnen ontwikkelingsachterstanden ervaren.
Complicaties
Wolff-Parkinson-White-syndroom is ernstig voorwaarde dat moet worden behandeld door een arts. Zelfgenezing vindt niet plaats en getroffen personen kunnen overlijden aan de hartafwijking in het slechtste geval. In de regel leidt het Wolff-Parkinson-White-syndroom tot hartritmestoornissen. Patiënten zijn niet in staat om inspannende activiteiten of sporten uit te voeren en worden daardoor aanzienlijk beperkt in hun dagelijks leven. Hartkloppingen komen ook vaak voor en kunnen leiden zweten of een paniekaanval. In veel gevallen lijden de getroffenen ook aan kortademigheid en dus aan duizeligheid of braken Bovendien is er vaak angst of verwarring. In geval van ernstige kortademigheid kunnen patiënten ook het bewustzijn verliezen. De behandeling van het Wolff-Parkinson-White-syndroom wordt uitgevoerd door chirurgische ingrepen. Er zijn geen bijzondere complicaties tijdens deze procedure. De getroffenen zijn echter afhankelijk van het innemen van medicijnen, zelfs na de operatie. In noodgevallen moet de behandeling worden uitgevoerd door een spoedarts. De levensverwachting van de patiënt is ook aanzienlijk verminderd en beperkt door het Wolff-Parkinson-White-syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het bezoeken van een arts is verplicht bij het eerste optreden van het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Degenen die voor het eerst plotselinge hartkloppingen krijgen tijdens inspanning of in rust, zijn in de war. Als de hartkloppingen niet het gevolg zijn van paniek, angst, spanning, haast of andere verklaarbare impulsen, moet het bezoek aan de dokter onmiddellijk worden geregeld. Het is waarschijnlijk een bijzondere vorm van hartritmestoornissen. WPW-syndroom vertegenwoordigt een dispositionele atrioventriculaire herintredingstachycardie. Het vereist behandeling - vooral als boezemfibrilleren bestaat tegelijkertijd. In dit geval is het Wolff-Parkinson-White-syndroom levensbedreigend omdat het kan leiden naar hartstilstand door ventriculaire fibrillatie. Een elektrocardiogram wordt door de arts gebruikt om te bepalen of het plotseling is hartkloppingen een organische oorzaak hebben of niet. In het geval van het Wolff-Parkinson-White-syndroom zijn overbodige geleiders naar het hart de oorzaak van de hartkloppingen. Aangezien de aanvallen van hartkloppingen vaker voorkomen bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom, a ECG op lange termijn wordt meestal besteld door de behandelende arts. Dit is met name van belang als het een aanval van hartkloppingen kan registreren. Het probleem is dat de behandeling van het Wolff-Parkinson-White-syndroom verschilt van de behandeling van andere hartaandoeningen. Bepaalde hartmedicijnen, zoals digitalis of verapamil, zijn niet geschikt voor het Wolff-Parkinson-White-syndroom. In plaats daarvan is vernietiging van de triggerende maar overtollige geleidingsroutes naar het hart via katheterablatie gewoonlijk succesvol. Deze op een katheter gebaseerde procedure aan de linker atriale zijde brengt slechts kleine chirurgische risico's met zich mee. Het biedt meestal permanente verlichting.
Behandeling en therapie
Het Wolff-Parkinson-White-syndroom behoeft niet in alle gevallen behandeling. In veel gevallen wordt de diagnose alleen bij toeval gesteld, omdat de getroffenen symptoomvrij zijn. In andere gevallen leren patiënten zogenaamde vagusmanoeuvres, die bestaan uit bewegingen, slikken koud drankjes of andere acties die de nervus vagus en breng de hartslag terug naar normaal. Naast deze eenvoudige methoden is er de mogelijkheid van medicamenteuze behandeling voor het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Hartmedicijnen die geschikt zijn om tachycardie te onderbreken, zijn verkrijgbaar in tabletvorm of zelfs als injecties Ze worden meestal ingenomen wanneer de symptomen zich voordoen en zijn geen permanente medicatie voor de behandeling van het Wolff-Parkinson-White-syndroom. EEN Defibrillator wordt gebruikt wanneer zich een bijzonder ernstige episode van hartkloppingen voordoet. De stroomstoot van de toegediende elektriciteit onderbreekt het impulscircuit en de hartslag wordt weer normaal. Als de exacte positie van de Kent-bundel bekend is, is het ook mogelijk om de anomalie van het Wolff-Parkinson-White-syndroom met een hoog slagingspercentage te elimineren. Hierbij wordt een hartkatheter de betreffende spierplaats in het hart zodanig met elektriciteit verwarmen dat de cellen daar specifiek afsterven en de tachycardie veroorzaakt door het Wolff-Parkinson-White syndroom niet meer kan optreden.
het voorkomen
preventieve maatregelen zijn niet mogelijk bij het aangeboren Wolff-Parkinson-White-syndroom. Dit geldt zowel voor het feitelijke begin van de ziekte als voor de fasen van hartkloppingen die zonder voorafgaande kennisgeving plaatsvinden. Hart volksgezondheid moet regelmatig worden gecontroleerd bij het Wolff-Parkinson-White-syndroom.
Follow-up
De getroffen persoon heeft zeer weinig en beperkte directe follow-up maatregelen beschikbaar voor hem of haar in de meeste gevallen van het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Om deze reden moet de getroffen persoon vroeg in het beloop van deze ziekte een arts raadplegen om mogelijke andere complicaties en klachten te voorkomen. Er is geen onafhankelijke remedie. Aangezien het Wolff-Parkinson-White-syndroom een genetische ziekte is, kan deze gewoonlijk niet volledig worden genezen. Daarom, als een kind gewenst is, moeten genetische tests en counseling altijd eerst worden uitgevoerd om herhaling van de ziekte bij nakomelingen te voorkomen. De meeste mensen met het Wolff-Parkinson-White-syndroom zijn afhankelijk van medicatie. Alle instructies van de arts moeten worden opgevolgd. Evenzo moet de juiste dosering en ook regelmatige inname in acht worden genomen. In veel gevallen kan het Wolff-Parkinson-White-syndroom ook een zeer nuttig contact zijn met andere patiënten die aan de ziekte lijden, leiden op een uitwisseling van informatie die het dagelijks leven kan vergemakkelijken.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met het Wolff-Parkinson-White-syndroom lijden aan een ernstig hartafwijking Dit vormt een bedreiging voor het leven. Om deze reden is samenwerking met de behandelende arts enorm belangrijk. Elke fysieke of emotionele situatie spanning moet worden vermeden of tot een minimum worden beperkt. Op het gebied van zelfhulp moet erop worden gelet dat fysieke overbelasting wordt voorkomen, en rusttijden moeten worden genomen wanneer de eerste symptomen optreden. Te zwaar moet worden vermeden, aangezien dit leidt tot een verdere ernstige verslechtering van de hartactiviteit. Daarom moet de dagelijkse voedselopname worden gecontroleerd en indien nodig worden geoptimaliseerd. Evenzo mogen sportieve activiteiten alleen worden ondernomen na overleg met de behandelende arts. De meeste sporten kunnen niet worden beoefend door patiënten met het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Daarom moeten de vrijetijdsactiviteiten worden aangepast aan de volksgezondheid mogelijkheden. Om beter met mentale situaties om te gaan spanning, samenwerking met een psychotherapeut helpt. Dagelijkse ontwikkelingen en gebeurtenissen mogen niet leiden tot cognitieve problemen. Daarom, in het geval van slapeloosheid of rondcirkelende gedachten, bestaande meningsverschillen moeten openlijk worden aangepakt. Bestaande geschillen en interpersoonlijke misverstanden moeten zo snel mogelijk worden opgelost. Met behulp van de bevordering van de vreugde van het leven en het welzijn van de verdere ontwikkeling van de gezondheid bleek. Omdat de focus van iemands leven steeds meer moet worden gericht op activiteiten en situaties die leiden tot een verbetering van de kwaliteit van leven.
