Schildklierknobbeltjes zien er vaak slechter uit dan ze in werkelijkheid zijn, en slechts in de minste gevallen vormen ze een bedreiging voor de getroffen persoon. Ze komen veel vaker voor in ontwikkelingslanden dan in rijke geïndustrialiseerde landen en variëren ook sterk in de manier waarop ze zich ontwikkelen.
Wat is een schildklierknobbeltje?
Een schildklier knobbeltje verwijst naar de morfologische verandering in de schildklier, dat zich bevindt in het nek en is verantwoordelijk voor belangrijke metabolische processen en de opslag van jodium en de productie van vitaal hormonen In dit verband spreekt de geneeskunde van zogenaamd koud en hot nodes, die zich van elkaar onderscheiden door verschillende kenmerken. Een hot node werkt dus onafhankelijk en omzeilt het schildklier en het zogenaamde thyrotrope stuurcircuit, dat de afgifte van hormonen van het schildklier in de bloed. Een koud schildklier knobbeltje, aan de andere kant, verwijst naar abnormaal weefsel dat zich in de schildklier vormt maar niet produceert hormonen.
Oorzaken
In de meeste gevallen een schildklier knobbeltje duidt op een tekort aan jodium, die moet worden verkregen via de dieet Daarom komen ze ook vaak voor in landen met een gebrekkige basis dieet, waar een regelmatige inname van jodium, dat is opgenomen in eieren of vis kan bijvoorbeeld niet worden gegarandeerd. Maar ook in sommige zuidelijke staten van Duitsland een jodiumtekort is al jaren aanwezig in delen van de bevolking. In de meest zeldzame gevallen blijkt het schildklierknobbeltje een kankergezwel te zijn dat zich in de schildklier uitbreidt en aanvankelijk niet te onderscheiden is van een onschadelijke, goedaardige schildklierknobbel.
Symptomen, klachten en tekenen
Schildklierknobbeltjes veroorzaken in het begin niet altijd symptomen. Als het orgel nog steeds volledig functioneel is, veroorzaken kleinere gezwellen slechts lichte slikproblemen en soms heesheid Als de permanente druk die door de knobbel op de schildklier wordt uitgeoefend, echter leidt tot hyperthyreoïdie or hypothyreoïdie, Diverse volksgezondheid problemen kunnen het gevolg zijn. In het geval van hyperthyreoïdie, diarree, gewichtsproblemen en zweten zijn de belangrijkste symptomen. Getroffen personen ervaren meestal een intense malaise, die optreedt in afleveringen en afneemt tijdens rustperioden. Een traag werkende schildklier leidt tot 피로, constipatie en depressieve stemmingen. Uitwendig zijn schildklierknobbeltjes meestal niet herkenbaar. Alleen grote gezwellen zijn van buitenaf voelbaar. Af en toe zijn ze te zien als een bult onder de huid Bij aanraking doen de gezwollen knobbeltjes pijn, en koud zweet en duizeligheid kan onmiddellijk optreden. Als de schildklierknobbeltjes niet worden behandeld, kunnen verdere symptomen optreden. Verdere groei leidt onvermijdelijk tot orgaanstoornissen, die op de lange termijn ook hormonale processen in het lichaam beïnvloeden. Schildklierfalen kan leiden naar haaruitval, chronische vermoeidheid en veranderd huid uiterlijk. Bovendien kunnen psychische aandoeningen optreden, waarvan de meeste gepaard gaan met verder ongemak.
Diagnose en verloop
Schildklierknobbeltjes worden meestal laat of helemaal niet opgemerkt door de getroffen persoon, wat te wijten is aan het feit dat ze vaak geen pijn of ander ongemak. Pas als ze een bepaalde grootte bereiken - door op de nabijgelegen luchtpijp en slokdarm te drukken - kunnen ze slik- en ademhaling, een gevoel van druk en de beroemde 'brok in de keel'. Daarom worden ze meestal bij toeval ontdekt tijdens routineonderzoeken en vervolgens onderzocht op hun respectieve aard en classificatie. Koude knooppunten kunnen dat leiden tot ernstigere problemen die uitsluitend te wijten zijn aan overmatige groei. Hete knobbeltjes kunnen daarentegen degenereren tot hyperthyreoïdie vanwege hun autonome afgifte van hormonen, die zich kunnen manifesteren in diarree, snelle hartslag, nervositeit en gewichtsverlies. Het gevolg van een kwaadaardig schildklierknobbeltje is metastase, die onvermijdelijk tot de dood leidt als het niet wordt behandeld.
Complicaties
Een onbehandelde schildklierknobbel kan voornamelijk hormonale problemen veroorzaken. Hete knobbeltjes dan leiden naar diarreebijvoorbeeld een snelle hartslag, nervositeit of gewichtsverlies. Koude knobbeltjes resulteren vaak in een vernauwing van de luchtpijp. Dit kan leiden tot kortademigheid, kortademigheid en andere ademhaling Als het schildklierknobbeltje optreedt in combinatie met een polycystische schildklieraandoening, kan dit leiden tot de ontwikkeling van hypothyreoïdie Bovendien kan een knobbel op de schildklier slikproblemen veroorzaken. Afhankelijk van de grootte van de groei, kan het opzuigen van voedselresten optreden, wat ademnood veroorzaakt en, in zeldzame gevallen, longontsteking Een andere mogelijke complicatie is chronisch heesheid, wat het meest voorkomt als de schildkliernodus gedurende langere tijd onbehandeld blijft. Een kwaadaardig schildklierknobbeltje zal zich verder verspreiden metastasen naarmate het vordert, leidend tot de dood als het niet wordt behandeld. Chirurgische verwijdering van een schildklierknobbeltje kan bloedingen veroorzaken, ontstekingen soms schade aan de schildklier. Radiojodium therapie kan bijwerkingen veroorzaken, waaronder verlies van eetlust, misselijkheid, zere keel, en tijdelijk maag irritatie. Ten slotte bestaat het risico dat de gebruikte middelen en materialen allergische reacties kunnen veroorzaken.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
In het geval van schildklierknobbeltjes is het altijd nodig om naar een arts te gaan. Er kan geen zelfgenezing zijn bij deze ziekte, dus medische behandeling is altijd noodzakelijk. De arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt slikproblemen Deze treden meestal op zonder een bepaalde reden en vooral permanent. Verder permanent heesheid kan ook sterk wijzen op de schildklierknobbeltjes en moet ook worden onderzocht als het gedurende een lange periode zonder een bepaalde reden optreedt. Bovendien kunnen de schildklierknobbeltjes ook diarree veroorzaken, constipatie, of een heel sterk 피로 van de getroffen persoon. Deze klachten duiden ook op de schildklierknobbeltjes en dienen altijd onderzocht te worden. In sommige gevallen ernstig duizeligheid of ernstig haaruitval kan ook duiden op de schildklierknobbeltjes en moet worden onderzocht. Het eerste onderzoek en consult kan worden gedaan door een huisarts of door een huisarts. Voor verder onderzoek of behandeling is meestal een specialist nodig. Of de levensverwachting van de getroffen persoon wordt verminderd door de schildklierknobbeltjes, kan niet universeel worden voorspeld.
Behandeling en therapie
Twee hoofdprocedures worden over het algemeen gebruikt bij de behandeling van schildklierknobbeltjes. Ten eerste, vooral als de knobbel al zo groot is dat hij op de luchtpijp en de slokdarm drukt, wordt chirurgische verwijdering aanbevolen. Dit gebeurt zonder uitzondering in het geval van een kankerbevinding, hoewel experts het nog steeds oneens zijn over de vraag of een volledige verwijdering van de schildklier nodig is of dat een selectieve verwijdering van het aangetaste weefsel voldoende is. In het geval van zeer grote koude knobbeltjes die al ongemak veroorzaken, wordt meestal ook een operatie geadviseerd om schade aan de delicate slokdarm en luchtpijp te voorkomen. De andere variant van controle, die echter alleen werkt voor hete knobbeltjes, is het gebruik van radioactief jodiumtherapie Dit omvat het toedienen van radioactief jodium aan de patiënt, hetzij in de vorm van injecties or capsules, dat wordt afgezet in de schildklierknobbel, waar het ervoor zorgt dat het nieuw gevormde weefsel uiteenvalt en sterft.
het voorkomen
De beste preventie van een schildklierknobbeltje is een gebalanceerd dieet met jodium, dat de schildklier van voldoende jodium voorziet om zijn functies op een bevredigend niveau uit te voeren. Een extra inname van jodium in de vorm van tablets is de moeite waard aanvullen ter bescherming tegen schildklierknobbeltjes, vooral bij kinderen, maar het kan een uitgebalanceerd dieet niet vervangen. Een schildklierknobbeltje is meestal een relatief ongevaarlijk verschijnsel, maar het kan zeker leiden tot ernstigere complicaties en klachten en zou daarom - ook met betrekking tot een zeldzame maar best mogelijke kanker - zeker onderzocht worden door een arts.
Nazorg
De diagnose van een schildklierknobbeltje is niet in alle gevallen een reden tot bezorgdheid. Onopvallende schildklierknobbeltjes van minder dan één centimeter hebben vaak geen jaarlijkse follow-up nodig. Voor deze knobbeltjes is een controle om de vijf jaar voldoende. Bij meer uitgesproken schildklierknobbeltjes is regelmatige controle echter aan te raden om onderscheid te maken tussen 'warme' en 'koude' knobbeltjes. Bovendien wordt tijdens de onderzoeken de grootte van de knobbeltjes gecontroleerd en wordt de ontwikkeling van mogelijk gevaarlijke koude knobbeltjes tegengegaan. groeien aanzienlijk, kan een operatie nodig zijn. Als alternatief schrijft de specialist in milde gevallen medicatie voor om de vergroting te beteugelen. Een andere reden voor follow-up is de vroege detectie van kwaadaardige veranderingen in het celweefsel van de schildklier. Als de patiënt lijdt aan pijn of moeite met slikken als gevolg van veranderingen in de schildklier, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Indien nodig, a biopsie wordt genomen om de structuur van het celweefsel nauwkeuriger te onderzoeken en kwaadaardige veranderingen uit te sluiten of in een vroeg stadium op te sporen. Dergelijke gezwellen zijn zeldzaam in kleine knobbeltjes. Om deze reden heeft een dergelijke afscherming alleen zin bij opvallende knooppunten met een afmeting van één centimeter of meer. Zelfs bij deze groep patiënten is het risico van kanker is erg laag, met een percentage van ongeveer 1.5 procent bij vrouwen en 0.5 procent bij mannen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Het schildklierknobbeltje kan in het dagelijks leven niet worden verkleind door zelfhulp. Hier alleen de operatie of een eventueel aangegeven radioactief jodiumtherapie helpen. Als het schildklierknobbeltje na zorgvuldige diagnose met grote waarschijnlijkheid goedaardig blijkt te zijn, kan het ook in de nek en in acht worden genomen. Zelfhulp in het dagelijks leven betekent in deze context ook deelnemen aan deze observatie, maar niet constant de knobbel palperen. Slikken of ademhaling problemen die zich opnieuw voordoen, naast toenemende omvang, zijn een hernieuwde reden om naar de dokter te gaan. Regelmatig Grensverkeer of schildklierhormonen bij de patiënt bloed is ook handig. Vaak wordt de knobbel geassocieerd met een gevoel van beklemming in de keel. Dit kan beter worden beheerd als de patiënt geen strakke sjaals en omslagdoeken draagt. Slikproblemen zijn ook mogelijk vanwege de mechanische obstructie van de knoop in de nek Oppervlakte. In dit geval helpt het om voedsel in kleine hapjes te eten, goed te kauwen en ervoor te zorgen dat u voldoende drinkt. Degenen die nemen schildklierhormonen moet zeker letten op regelmaat. Vaak is het een psychologisch probleem voor patiënten om een knobbel in de nek te hebben. Dit kan te wijten zijn aan esthetische redenen met zichtbare knooppunten, maar ook aan de angst voor een onopgemerkt kanker In veel gevallen is een operatie dan de juiste beslissing.
