WPW-syndroom

Definitie

De term WPW-syndroom staat voor een aandoening die bekend staat als het Wolff-Parkinson-White-syndroom. Dit is een ziekte uit de groep van hartritmestoornissen. Het wordt gekenmerkt door een extra pad tussen het atrium en het ventrikel, dat niet aanwezig is in een gezond hart-. Het is een aangeboren ziekte, maar manifesteert zich meestal na de leeftijd van 20 jaar. Ongeveer 0.1 tot 0.3% van de bevolking heeft er last van.

Type A

Het WPW-syndroom kan worden onderverdeeld in een type A en een type B. De typetoekenning is afhankelijk van het gebied waarin het aanvullende (accessoire) pad zich bevindt. Bij type A is er een extra pad tussen de linker atrium en linker hartkamer. Het onderscheid tussen type A en type B speelt tegenwoordig echter nauwelijks een rol bij het WPW-syndroom.

Type B

De extra route bij het type B WPW-syndroom bevindt zich tussen de rechter atrium en rechter hartkamer. Het geleidingspad wordt een Kent-bundel genoemd in zowel type A- als type B-syndromen. Er is geen significant klinisch verschil tussen type A en type B. Ze verschillen echter wel van elkaar, bijvoorbeeld in hun presentatie op het ECG.

Oorzaken van het WPW-syndroom

De oorzaak van het WPW-syndroom is, zoals hierboven kort vermeld, een extra geleidingspad in de hart-. De hart- functioneert door middel van elektrische excitatie die van het ene punt naar het andere wordt doorgegeven. Deze elektrische excitaties veroorzaken uiteindelijk een gesynchroniseerde samentrekking van de hartspier, ofwel de hartslag.

Zodat de excitatie van het ene punt naar het andere kan gaan, zijn er bepaalde excitatie-geleidingspaden. De excitatiegeleiding van het atrium naar het ventrikel wordt bijvoorbeeld mogelijk gemaakt door de hartklep (AV-knooppunt). In een gezond hart is dit het enige pad waarop elektrische impulsen van het atrium naar het ventrikel kunnen reizen.

Bij het WPW-syndroom is er nog een dergelijke route tussen het atrium en het ventrikel naast de AV-knooppunt. Het heet een Kent-bundel. Bij het WPW-syndroom worden de elektrische impulsen die van het atrium naar het ventrikel zijn geleid via de AV-knooppunt kan via de Kent-bundel terugreizen naar het ventrikel en hernieuwde - vroege - excitatie veroorzaken. Dit leidt op zijn beurt tot een vroege re-excitatie van het ventrikel en dus tot een versnelling van de hartslag (tachycardie). Er zijn ook varianten waarbij de "normale" excitatie via de Kent-bundel van het atrium naar het ventrikel loopt en de retrograde excitatie van het ventrikel terug naar het atrium via de AV-knoop.