Balanitis (ICD-10-GM N48.1: balanoposthitis) is de ontsteking van de eikel penis (Latijn: glans penis; oud Grieks: balanos). Balanitis wordt vaak gecombineerd met een ontsteking van het binnenste voorhuidblad (voorhuidblad) (balanoposthitis).
Volgens de oorzaak kunnen drie vormen van balanitis worden onderscheiden:
- Acute infectieuze balanitis - bacteriën (groep A en B streptokokkenGardnerella vaginalis en andere anaëroben), virussen, mycosen (Candida balanitis / gistschimmels) en protozoa (eencellige organismen).
- Niet-infectieuze balanitis - bijvoorbeeld door mechanische irritatie (irritatie) en ontvetting van de eikel huid vanwege te vaak schoonmaken.
- Chronische niet-infectieuze balanitis - korstmos sclerosus (balanitis xerotica obliterans).
Men kan talrijke vormen van balanitis onderscheiden (zie onderstaande oorzaken).
Frequentiepiek: Met toenemende leeftijd neemt het risico op balanitis toe, omdat op oudere leeftijd de bovenste laag van huid is dunner.
De prevalentie (ziektefrequentie) is 10% van alle mannelijke patiënten in een urologische praktijk.
Verloop en prognose: Bij een consistente uitvoering van de aanbevolen farmacotherapie (medicamenteuze behandeling) is de kans op herstel goed. Als de balanitis besmettelijk is, moet de partner altijd ook worden behandeld. Als er chronische balanitis bestaat, kan de voorhuid daardoor verharden. Dit kan leiden naar phimosis (vernauwing van de voorhuid). Als de behandeling te laat wordt gestart, kan de ontsteking zich verspreiden van de eikel naar de urinebuis en leiden naar urethritis, cystitis en prostatitis. epididymitis (ontsteking van de bijbal) is ook mogelijk.
Balanitis kan terugkerend zijn (terugkerend). In dit geval, suikerziekte mellitus moet worden uitgesloten. Besnijdenis (besnijdenis) kan nodig zijn als recidieven vaak voorkomen. Mannen bij wie de voorhuid is verwijderd, hebben significant minder kans op het ontwikkelen van balanitis.
