Diagnose | Ontsteking in de pols

Diagnose

De diagnose van ontsteking van de pols begint met een medische geschiedenis gevolgd door een fysiek onderzoek. De arts vraagt ​​eerst om meer gedetailleerde informatie over de aard en ernst van de symptomen, evenals de beperkingen die ze veroorzaken. Ook is het voor de arts van belang om te weten hoelang de klachten bestaan ​​en of er sprake kan zijn van een bepaalde trigger, zoals een eerdere infectie of trauma.

Tijdens het fysiek onderzoek, de onderzoeker palpeert het gewricht en zoekt naar zwelling, pijn door druk en oververhitting. Hij zal ook zorgvuldig op mobiliteit testen. Daarna een röntgenstraal van de hand inclusief het gewricht wordt vaak genomen om aanwijzingen te krijgen van mogelijke schade aan de pols.

special bloed tests kunnen een ontsteking van het gewricht bevestigen. Belangrijke waarden zijn de zogenaamde ontstekingsparameters. Deze omvatten het wit bloed cellen (leukocyten), het C-reactieve proteïne (CRP) en de bloedbezinkingssnelheid (BSG).

In reumatoïde artritisworden vaak zogenaamde reumatoïde factoren aangetroffen, en in jicht, verhoogde urinezuurspiegels in de bloed kan worden gedetecteerd. Om meer nauwkeurige informatie te krijgen over de huidige situatie in het pols, computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI van de hand) kunnen ook worden aangegeven. Al met al MRI van de hand kan als het meest waardevol worden beschouwd bij de diagnose van polsontsteking. Als deze onderzoeken niet voldoende zijn voor een diagnose, een gewricht prik (een verwijdering van vocht of weefselmateriaal uit het gewricht) of artroscopie kan noodzakelijk zijn.

Therapie

Omdat polsontsteking kan worden veroorzaakt door verschillende prikkels, is de behandeling afhankelijk van de oorzaak. Allereerst is het belangrijk om de activiteiten te vermijden die de ontsteking van de pols veroorzaken. Over het algemeen wordt de pols eerst enige tijd geïmmobiliseerd met verbanden of stevige verbanden om verdere schadelijke prikkels te voorkomen en het gewricht de tijd te geven om te genezen.

Koelen kan de pijn. Opgemerkt moet worden dat warmte vaak effectiever is dan kou bij een ontsteking van de pols die al het chronische stadium heeft bereikt. Bovendien worden verschillende medicinale, fysieke en chirurgische maatregelen gebruikt.

Pijnstillers en ontstekingsremmende geneesmiddelen, die regelmatig in de vorm van zalven worden aangebracht, vormen vaak de basis van medicamenteuze therapie. Als de ontsteking van het gewricht wordt veroorzaakt door bacteriële kolonisatie, antibiotica worden gebruikt. In het geval van reumatoïde artritis met betrekking tot de polsen, speciaal reumatiek Er worden medicijnen gebruikt, de zogenaamde basistherapieën of DMARD's (= Disease Modifying Antirheumatic Drugs).

Met betrekking tot fysiotherapie zijn er verschillende mogelijkheden. De ontlasting van het gewricht kan worden gedaan door een gewricht prik. Dit verwijdert overtollig vocht uit het gewricht, waardoor gevoelens van spanning, bewegingsbeperkingen en pijn.

De klachten kunnen ook worden verbeterd met koude kompressen, maar ook met bewegingsoefeningen en fysiotherapie. Als de conservatieve maatregelen niet leiden tot een verbetering van de symptomen, kan ook bij tendosynovitis een chirurgische ingreep worden overwogen. De chirurg snijdt het ligament door dat de pezen samen, het zogenaamde retinaculum, en ontlast zo de pezen.

In het geval van ontsteking in de polskunnen verschillende homeopathische middelen worden gebruikt, afhankelijk van de belangrijkste symptomen. Als de pols overbelast is of als er een acuut letsel optreedt, Arnica en Route graveolens worden gebruikt. Als de pijn voornamelijk optreedt tijdens beweging, kan Rus toxicodendron de symptomen verlichten. Als de ontsteking bijzonder uitgesproken is en merkbaar wordt door zwelling en roodheid van de pols, kan Bryonia en Apis mellifica kunnen worden gebruikt.

Indien een ontsteking in de pols acuut is, moet het eerst worden gekoeld. Dit zal de eerste ontstekingsflakkering tegengaan en tegelijkertijd de pijn in de pols. Vooral wanneer een ontsteking langer aanhoudt of zelfs chronisch wordt, is warmte meestal beter.

De warmte leidt tot een ontspanning van de spieren in de pols en onderarm gebied en kan zo de druk van ontstoken verlichten pezen of bursae. Of koelen of verwarmen beter helpt in een specifieke situatie, de pols 'weet' zichzelf meestal het beste. Dit betekent: probeer koude en warme toepassingen uit en bewaar wat beter voelt.

Bij een ontsteking kan het afplakken van de pols verlichting bieden. Er dient onderscheid te worden gemaakt tussen twee soorten tape: Rigide (meestal witte) tape wordt voornamelijk gebruikt om de pols te stabiliseren. Dit is handig als de ontsteking erg acuut is en de hand moet worden geïmmobiliseerd.

Een spalk dient meestal hetzelfde doel, maar is vaak minder handig en daardoor storend. Als de pols al weer geschikt is voor gebruik, Kinesiotape kunnen worden gebruikt. Deze veelal kleurrijke tapes worden langs spieren gelijmd en ontlasten zo de pezen wanneer de spier wordt aangespannen.

Een polsbandage wordt gebruikt als de pols moet worden beschermd door een ontsteking. Zo'n verband is meestal elastisch en laat dus enige beweging in de pols toe. Dit verschilt van de polsspalk, die wordt gebruikt bij het begin van de ontsteking en bedoeld is om de pols volledig te immobiliseren. Het verband daarentegen ondersteunt de pols wanneer de hand al weer kan worden belast en ontlast zo spieren, pezen en bursae. Bovendien oefent de steun een zekere compressie uit op de pols en voorkomt zo dat de pols opzwelt.