afgekapt zwaarlijvigheid komt overeen met het mannelijke vet distributie patroon bij obesitas en wordt voornamelijk gekenmerkt door viscerale vetophopingen. De oorzaken van truncal zwaarlijvigheid kan bestaan uit hormonale en genetische factoren naast gebrek aan lichaamsbeweging en slechte eetgewoonten. De behandeling hangt af van de primaire oorzaak.
Wat is overgewicht?
Het gebied van het buiklichaam omvat het rompgebied tussen het bekken en borst Deze regio heeft de neiging om vetten op te slaan. Zwaarlijvige vetopslag met een buikfocus wordt ook wel truncaal genoemd zwaarlijvigheid Zwaarlijvigheid van de romp is een variant van zwaarlijvigheid. Als zodanig wordt de overmatige proliferatie van vetweefsel gedefinieerd. Louter te zwaar hiervan te onderscheiden, waarbij a body mass index van 30 wordt beschouwd als de grens tussen zwaarlijvigheid en te zwaar Alle vormen van zwaarlijvigheid zijn chronische ziekten met een verhoogd risico op morbiditeit en mortaliteit. Behalve de buik kan zwaarlijvigheid van de romp de hele romp aantasten. Anatomisch gezien wordt het centrale deel van het lichaam de romp genoemd. Deze romp van het lichaam omvat delen van de borstbuik, achterkant van de romp en delen van het bekken. In principe bestaan er andere aanduidingen voor het vet distributie patroon met een buikcentrum. De term Android-obesitas wordt bijvoorbeeld als mannelijk vet beschouwd distributie patroon van obesitas dat ook de buik benadrukt en ook bekend staat als viscerale of centrale obesitas van het appeltype. Hiervan onderscheiden is gynoid-obesitas met nadruk op de heupen, wat vaker voorkomt bij vrouwen.
Oorzaken
Vormen van zwaarlijvigheid komen voort uit multifactoriële relaties. Naast genetische oorzaken, gebrek aan lichaamsbeweging, ondervoeding, en eetstoornissen worden beschouwd als factoren bij de ziekte. Bovendien kunnen endocriene aandoeningen zoals leptine resistentie of aandoeningen van resistine en adiponectinehomeostase kunnen zwaarlijvigheid veroorzaken. Hetzelfde geldt voor medicatiegebruik, zoals glucocorticoïden, neurolepticaof antidiabetica Andere factoren kunnen zijn immobilisatie of zwangerschap Zwaarlijvigheid van de romp als een mannelijk verspreidingspatroon van zwaarlijvigheid is in veel gevallen het symptoom van Syndroom van Cushing Dit symptoomcomplex wordt gekenmerkt door een overmatige toevoer van glucocorticoïden Het syndroom is vaak te wijten aan secundaire bijnierinsufficiëntie of is geworteld in stoornissen in de hypothalamus-hypofyse-regulatie. Verschillende neoplasmata kunnen ook de primaire oorzaak zijn van Syndroom van Cushing Door verhoogde glucocorticoïde secretie, overmatig glucose wordt als onderdeel van het syndroom aan het lichaam ter beschikking gesteld.
Symptomen, klachten en tekenen
Zwaarlijvigheid van de romp is leiden symptomatisch gekenmerkt door ernstige obesitas en overmatige vetopslag in de buikstreek. In de context van het fenomeen zijn viscerale vetreserves bijzonder relevant. Kenmerkend is dat deze afzettingen verschijnen als een bierbuik. Visceraal vet is intra-abdominaal vet dat wordt opgeslagen in de vrije buikholte en zo de interne organen Visceraal vet heeft tot een bepaalde hoeveelheid een beschermende functie. Bij gezonde mensen is intra-abdominaal vet niet direct zichtbaar voor het blote oog. Pas als de afzettingen een bepaald niveau overschrijden, doet de buikspieren volume toenemen. Duidelijke obesitas bij de romp wordt meestal in verband gebracht met secundaire ziekten of andere symptomen. In aanvulling op hoge bloeddruk, arteriosclerose kan aanwezig zijn. Bovendien hebben mensen met overgewicht aan de romp vaak last van suikerziekte of cardiovasculaire en vasculaire ziekten. Vaak een metabool syndroom treedt op. Trombose, beroertes, hart- aanvallen en Alzheimer ziekte ook kanker worden begunstigd door zwaarlijvigheid van de romp.
Diagnose en ziekteprogressie
De maat die wordt gebruikt om rompobesitas te diagnosticeren, is de buikomtrek. De omtrek wordt gemeten twee transversale vingers boven de bovenkant van de iliacale top Vrouwen hebben last van overmatige viscerale vetophopingen vanaf een omtrek van 80 centimeter en mannen vanaf een omtrek van 94 centimeter. Sinds 2012 is er in de diagnostiek van obesitas meer aandacht voor buikvet. De sindsdien gebruikte Body Shape Index BSI omvat voor het eerst schadelijk buikvet in de berekening. De relatie tussen lichaamslengte en buikomtrek in termen van de taille-tot-lengteverhouding kan ook een rol spelen bij de diagnose van zwaarlijvigheid van de romp. massa is relevant naast de vetverdeling. Bovendien worden de risico's voor secundaire ziekten bepaald als onderdeel van het diagnostische proces. Bovendien kunnen de oorzaken van obesitas diagnostisch relevant zijn. De prognose voor mensen met overgewicht aan de romp hangt af van de mate van overgewicht en het uithoudingsvermogen van de patiënt.
Complicaties
Zwaarlijvigheid van de romp kan worden geassocieerd met verschillende volksgezondheid complicaties. Mensen met obesitas lijden ook vaak aan hart- en vaatziekten, of suikerziekte Deze ziekten zijn gunstig trombose, beroertes en Alzheimer ziekte. Er is ook een verhoogde incidentie van Alzheimer ziekte en kanker Indien onbehandeld, beperken de gevolgen van zwaarlijvigheid van de romp de kwaliteit van leven en het welzijn van de getroffen persoon ernstig. Dit resulteert vaak ook in psychisch lijden. De behandeling van zwaarlijvigheid brengt ook risico's met zich mee. Als het gewichtsverlies te snel is, uitdroging, haaruitval en 피로 kan voorkomen. Bovendien wordt seksueel verlangen verminderd en hersenen vermogen neemt tijdelijk af. Op de lange termijn, het verliezen van gewicht kan schade aan de hart- en andere organen. Andere complicaties zijn afhankelijk van de individuele behandeling. Bijvoorbeeld bijwerkingen, medicijn interacties en allergische reacties kunnen optreden tijdens medicamenteuze behandeling. In het geval van een chirurgische ingreep, bloeding, infecties en wond genezen problemen zijn mogelijk. Als gevolg van liposuctiekunnen stoten, doorzakken of deuken optreden, die soms een negatief effect hebben op het zelfrespect van de betrokken persoon. In zeldzame gevallen kunnen ook hygiënefouten optreden, en soms zelfs al allergie or hartinsufficiëntie er is onvoldoende rekening gehouden - beide houden verband met levensbedreigende complicaties.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij rompovergewicht is de getroffen persoon meestal altijd afhankelijk van medische behandeling en onderzoek, zodat verdere complicaties en andere klachten niet optreden. In dit geval moet ook in een vroeg stadium een arts worden geraadpleegd, aangezien overgewicht aan de romp ook kan leiden tot de dood van de patiënt. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan zeer sterke en duidelijke vetophopingen op het lichaam. In de meeste gevallen komen deze voor op de buik en verminderen ze de esthetiek van de getroffen persoon. Verder hoge bloeddruk or suikerziekte kan ook wijzen op obesitas van de romp. Als zwaarlijvigheid aan de romp niet wordt behandeld, kan dat wel leiden een beroerte or hart- aanval, die uiteindelijk tot de dood kan leiden. Zwaarlijvigheid van de romp kan worden opgespoord door een huisarts. Verdere behandeling hangt dan af van de exacte oorzaak van de ziekte, dus hier kan geen algemene prognose over het verdere beloop gegeven worden.
Behandeling en therapie
Aan het begin van een behandeling van rompobesitas wordt een gedetailleerde beschrijving gegeven medische geschiedenis De voedings- en bewegingsgewoonten van de patiënt moeten worden verduidelijkt, idealiter via eet- en bewegingsdagboeken. Daarnaast moet er aandacht worden besteed aan die van de patiënt medische geschiedenis om relevante ziekten te identificeren die verband houden met obesitas. Even belangrijk in aanloop naar therapie is een beoordeling van de mentale toestand. Afhankelijk van de primaire oorzaak zijn er verschillende therapieën beschikbaar voor patiënten met rompobesitas. De focus van de behandeling ligt altijd op gewichtsvermindering. Naast veranderingen in het voedingspatroon wordt er een oefeningsplan opgesteld. In veel gevallen van overgewicht, begeleidend psychotherapie is een ondersteunende behandelmaatregel. Idealiter wordt de omgeving van de patiënt meegenomen in de therapie Een doorslaggevend punt in de behandeling is de positieve motivatie van de getroffenen. Anticiperen op een gezondere levensstijl moet worden aangemoedigd. Een verlangen om te bewegen, plezierig eten, een gevoel van doelgerichtheid en onafhankelijkheid moeten worden bijgebracht. Alle verdere behandelingsopties zijn afhankelijk van de primaire oorzaak van obesitas van de romp. Als hormonale disfunctie aanwezig is, kunnen regulerende medicatie voor invasieve chirurgie nodig zijn.
het voorkomen
Obesitas stomp zwaarlijvigheid kan met mate worden voorkomen door persoonlijkheidsvermindering risicofactoren voor zwaarlijvigheid. Deze risicovermindering kan bijvoorbeeld de vorm aannemen van een gezonde levensstijl met evenwichtige eetpatronen en bewegingsactiviteiten.
Nazorg
In het geval van overgewicht aan de romp, de maatregelen van de directe nazorg zijn meestal aanzienlijk beperkt, en in veel gevallen zijn deze helemaal niet beschikbaar voor patiënten. Daarom moet de patiënt bij deze ziekte bij de eerste tekenen en symptomen medische hulp inroepen om complicaties of andere aandoeningen te voorkomen naarmate de ziekte voortschrijdt. Zelfgenezing is meestal niet mogelijk bij obesitas van de romp, dus degenen die door deze ziekte zijn getroffen, zijn afhankelijk van een chirurgische ingreep die de symptomen kan verlichten. Na de operatie moeten ze rusten en herstellen. Vermijd inspanningen of stressvolle en fysieke activiteiten om het lichaam niet onnodig te belasten. Over het algemeen een gezonde levensstijl met een evenwichtige dieet heeft een positief effect op het verdere verloop van deze ziekte. Getroffen personen moeten proberen hun overgewicht te verminderen en ook sporten. Het verdere verloop van deze ziekte is sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose, zodat een algemene voorspelling meestal niet te maken is.
Wat u zelf kunt doen
In beperkte mate kunnen getroffen personen zwaarlijvigheid van de romp in hun dagelijks leven tot een minimum beperken. Er zijn echter vaak genetische oorzaken voor de overmatige vetverdeling over de romp van het lichaam. Mentale houding wordt als belangrijk beschouwd. Patiënten moeten doelen stellen en regelmatig het succes van de gekozen maatregelen De levensstijl moet gekenmerkt worden door activiteiten. Alleen op deze manier kan vetverlies slagen. Door sport wordt een hogere caloriebehoefte gerealiseerd. Getroffen personen moeten regelmatige trainingssessies plannen in een uithoudingsvermogen sport. Drie keer per week kan men twee uur per keer een sportschool bezoeken. Uitgebreid jogging or zwemmen dragen ook bij aan gewichtsvermindering. De ervaring leert dat trainingssessies in groepen vaker worden gevolgd. Aan de andere kant moeten patiënten hun eetgewoonten veranderen. Veel groenten en fruit zijn beter dan vette voedingsmiddelen en gemaksproducten. Zelfbehandeling is niet altijd aan te raden. Als het lijden aan iemands figuur al jaren wordt gedragen, is overleg met een arts onvermijdelijk. Meestal therapie gaat ook over het vergroten van zelfvertrouwen en het bijbrengen van een positieve kijk op het leven. Vormen van interactie met andere mensen kunnen ook worden geoefend als er tekorten zijn ontstaan. Als secundaire ziekten zoals hoge bloeddruk en diabetes hebben ontwikkeld, is medisch toezicht eveneens noodzakelijk.
