MRI van de verschillende lichaamsregio's
De MRI-scan van de hoofd geeft een beeld van alle structuren die in het hoofd aanwezig zijn. Het laat uitspraken toe over de schedel, de structuur van de hersenen, de arteriële en veneuze bloed dirigenten van de hoofd, evenals andere holtes en zacht weefsel van het hoofd. Vanwege de registratie van een magnetisch veld tijdens de MRI in tegenstelling tot de CT of Röntgenstraal onderzoek wordt de patiënt niet blootgesteld aan straling.
Zoals bij de meeste MRI-onderzoeken, wordt de patiënt op een bank geplaatst en naar de buisvormige tomograaf gereden. In een hoofd onderzoek worden het hoofd en het bovenlichaam in het apparaat geplaatst. Tijdens de scan moet de patiënt stil blijven liggen, anders kunnen de beelden wazig worden.
De opname duurt tussen de 20 en 30 minuten. Gedurende deze tijd kan het apparaat af en toe luide kloppende geluiden maken, die de patiënt niet zouden moeten afschrikken. Het onderzoek is niet schadelijk voor schadelijk en wordt gebruikt om veel ziekten te diagnosticeren.
Vooral de structuren van de hersenen worden onderzocht op bijvoorbeeld tumoren, infarcten of inflammatoire veranderingen. Ook in de knie is magnetische resonantiebeeldvorming de beste manier om zacht weefsel af te beelden. Ook wordt het buisvormige apparaat gebruikt, dat aan twee kanten een ronde opening heeft.
Het verschil met sommige andere MRI-onderzoeken is dat de patiënt niet met zijn bovenlichaam de buis in hoeft. Een veelvoorkomend probleem is claustrofobie tijdens de MRI. Bij MRI-onderzoeken van de knie hoeft de patiënt de tomograaf slechts ongeveer tot aan de heup in te gaan.
De patiënt moet worden voorbereid, bijvoorbeeld door naar het toilet te gaan, aangezien het onderzoek ongeveer 30 minuten duurt. Ook voor de knie is het MRI-onderzoek het duurdere maar minder schadelijke alternatief voor CT. Het ligament en kraakbeen structuren van de knie kunnen zeer gedetailleerd worden gevisualiseerd.
Het is daarom nuttig bij het diagnosticeren van schade aan de meniscus, kruisbanden, collaterale ligamenten en kraakbeen. Een MRI wordt ook aanbevolen bij onduidelijke knie pijn die niet is veroorzaakt door een andere diagnostische methode. Als een aanvullen aan conventionele hartdiagnostiek, bijvoorbeeld ultrageluid van de hart-kan magnetische resonantiebeeldvorming van het hart worden uitgevoerd als een niet-invasieve procedure.
Het geeft zeer gedetailleerd de zachte weefselstructuren in de thorax weer. De kamergrootte van de hart-, de structuur van de hartspier en vooral de kransslagaders kan zeer nauwkeurig worden afgebeeld. Het MRI-onderzoek van de hart- is steeds belangrijker geworden, vooral in de afgelopen tien jaar.
Omdat een MRI-opname veel tijd in beslag neemt, worden hartonderzoeken vaak wazig door de constante beweging van de spier. Met nieuwe apparatuur en methodes kunnen beelden sneller worden opgenomen en kunnen de hartbewegingen in het beeld worden gecompenseerd. Het is niet mogelijk om patiënten met pacemakers of andere implantaten in het lichaam te onderzoeken.
De patiënt moet dan met het hele bovenlichaam de tomograaf betreden. Het MRI-onderzoek is bijzonder geschikt om infarcten of occlusies van de kransslagader op te sporen schepen. Het wordt ook gebruikt bij een vermoedelijke ontsteking van de hartspier en voor onderzoek na een hartoperatie.
Het MRI-onderzoek van de cervicale wervelkolom wordt steeds vaker gebruikt voor een breed scala aan ziekten en toont alle structuren van de wervelkolom, inclusief tussenwervelschijven en zenuwen, in detail. Het hoge contrast van het beeld maakt het mogelijk om zelfs kleine veranderingen in de wervelkolom of zenuwcompressie te diagnosticeren. De MRI laat ook goed ontstekingen en tumoren zien en wordt daarom vooral voor diagnostische doeleinden gebruikt.
Bij het MRI-onderzoek van de nekmoet de patiënt eerst met zijn hoofd de tomograaf betreden. Ook hier ligt hij stil op een bank, die vanzelf in de buis beweegt. Zoals bij de meeste MRI-onderzoeken duurt de opname tussen de 20 en 30 minuten.
De patiënt kan een contrastmiddel krijgen voor een scherpere diagnose. Zoals bij alle onderzoeken waarbij met een magnetisch veld wordt gewerkt, zoals MRI, mag de patiënt geen metalen voorwerpen op of in zijn lichaam hebben. Alle soorten prothesen of pacemakers vallen hier onder.
Het MRI-onderzoek van de prostaat vormt vaak een noodzaak bij diagnostiek, aangezien de prostaat vaak moeilijk te onderzoeken is met conventionele methoden vanwege de ligging in het bekken. Het wordt soms ook uitgevoerd als een preventief onderzoek van de prostaat, sinds prostaat kanker is de meest voorkomende kanker bij mannen. Het risico om te ontwikkelen prostaat kanker neemt gestaag toe met de leeftijd.
Het is niet mogelijk om een exacte diagnose te stellen door palpatie en bloed testen alleen. Vanwege de afwezigheid van straling vertegenwoordigt het MRI-onderzoek een volksgezondheid-vriendelijk alternatief voor computertomografie. Bovendien is een MRI-scan veel nauwkeuriger, maar het duurt ongeveer 20-30 minuten en kost meestal meer.
Voor een nauwkeuriger onderzoek wordt de patiënt vooraf via een veneuze toegang ingespoten met een contrastmiddel. De MRI onderzoek van de prostaat wordt voornamelijk gebruikt als voorzorgsmaatregel bij hoogrisicopatiënten, bij vermoeden van carcinomen en bij ingrepen zoals biopsieën of operaties. Als de patiënt metalen implantaten of prothesen in zijn lichaam heeft, komt hij helaas niet in aanmerking voor een MRI-onderzoek.
