Ziekte van Panner is een bot necrose van de elleboog. De ziekte manifesteert zich voornamelijk in jeugd en adolescentie.
Wat is de ziekte van Panner?
Ziekte van Panner is een aseptische botnecrose dat gebeurt bij het ellebooggewricht. De ziekte treft voornamelijk kinderen en adolescenten. De ziekte van Panner komt dus vooral voor bij kinderen tussen de 6 jaar
zes en tien jaar oud. Daarentegen bot necrose wordt zelden gezien bij volwassenen. Het mannelijke geslacht wordt significant vaker getroffen door de orthopedische aandoening dan het vrouwelijke geslacht. Bij de capitulum humeri, de buitenste rol van de bovenarm, ontstaat een gebied waar botweefsel is afgestorven. Artsen noemen dit proces ook wel osteonecrose. Meestal Ziekte van Panner komt voor op de rechterarm omdat het de dominante ledemaat is. Het is niet ongebruikelijk dat de rechterarm ook onderhevig is aan een vergroting spanning vanwege sportactiviteiten. De ziekte van Panner moet worden onderscheiden van osteochondritis dissecans, wat ook een aandoening van de bloedsomloop is van de buitenste opperarmbeen Nogmaals, kinderen die actief zijn in sport, worden vaak getroffen. De stoornis in de bloedsomloop is echter uitgebreider bij de ziekte van Panner. De prognose wordt echter als gunstiger beschouwd dan het beloop van osteochondritis dissecans. De naam van de ziekte van Panner is afgeleid van de radioloog Hans Jessen Panner (1871-1930) uit Denemarken.
Oorzaken
Wat de ziekte van Panner veroorzaakt, is tot op de dag van vandaag niet precies vastgesteld. Bloedsomloopstoornissen bij de groeischijf onderaan opperarmbeen of bij andere botstructuren van de elleboog zijn verantwoordelijk voor het bot necrose Diverse medische experts gaan ervan uit dat er regelmatig microtrauma optreedt, dat wordt veroorzaakt door sportieve of andere lichamelijke activiteiten spanning, is de trigger voor de ontwikkeling van de ziekte en resulteert in verminderd bloed circulatie Dit zijn sporten die leiden naar spanning op het ellebooggewricht, zoals speerwerpen of tennis Evenzo kunnen problemen met de bloedsomloop die niet traumatisch zijn een rol spelen. De ziekte van Panner komt bijvoorbeeld opvallend vaak voor in sommige gezinnen. Medisch deskundigen vermoeden daarom ook erfelijke factoren.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Panner kan worden onderverdeeld in drie verschillende stadia:
- In de eerste fase begint de toenemende compressie van het aangetaste bot.
- In de tweede fase begint het verval van het aangetaste botgebied.
- De derde fase omvat de vernietiging van het elleboogbot. Daarbij wordt ook de aangrenzende groeischijf aangetast.
- De vierde fase draagt ook de naam regeneratiefase, omdat de groeischijf zich gaandeweg herstelt.
De symptomen die optreden in de context van de ziekte van Panner worden als niet-specifiek beschouwd, omdat ze ook aan anderen kunnen worden toegewezen ziekten van de elleboog gewricht. In de regel lijden de getroffen kinderen eraan pijn bij de elleboog, die toeneemt naarmate de ziekte voortschrijdt, wat vooral het geval is bij belasting van de elleboog. In rust is de pijn zakt aanzienlijk. Zonder behandeling echter pijn-vrije periodes komen zelden voor. Andere symptomen van de ziekte van Panner zijn zwelling van de elleboog en toenemende stijfheid van het gewricht. In sommige gevallen duurt de verstijving enkele maanden. Bovendien is er meestal een beperkt bewegingsbereik. Ook mogelijk zijn slijp- en wrijfgeluiden bij het ellebooggewricht.
Diagnose en verloop van de ziekte
Er zijn verschillende stappen nodig om de ziekte van Panner te diagnosticeren. Bijvoorbeeld van de patiënt medische geschiedenis wordt eerst genomen. Daarbij vraagt de arts aan het kind en zijn of haar ouders hoe lang de symptomen aanwezig zijn en op welke plaats. De leefgewoonten van het kind zijn ook belangrijk. Verder een grondige fysiek onderzoek van het kind vindt plaats. De arts controleert niet alleen de elleboog, maar ook de buurman gewrichten Afwijkingen van de gewrichtsas evenals zwellingen en roodheid zijn belangrijk. Een belangrijke indicatie van de ziekte van Panner is het teweegbrengen van drukpijn aan de elleboog. Als het vermoeden van de ziekte van Panner wordt bevestigd, Röntgenstraal examens worden afgenomen. Op de Röntgenstraal, osteonecrose is meestal zichtbaar in de vorm van een duidelijke bliksem op de capitulum humeri. Niet zelden is een MRI (MRI) wordt ook uitgevoerd. De ziekte van Panner is een chronische ziekte en kan tot drie jaar meegaan. In principe wordt de prognose als gunstig beschouwd. Na enkele maanden geneest de ziekte vaak spontaan. Er kan echter een ongunstig beloop van de ziekte optreden, waardoor een operatie noodzakelijk is.
Complicaties
De ziekte van Panner veroorzaakt verschillende klachten, vooral bij kinderen, die voorkomen in de botten en daarmee de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk verminderen. In de eerste plaats is er verdichting en verder ook vernietiging van de botten. Vooral de botten bij de elleboog worden aangetast, zodat er in deze regio's hevige pijn is. Vooral bij kinderen kan de ziekte van Panner dat wel leiden tot aanzienlijke beperkingen in ontwikkeling en groei. Zwelling en verstijving van de gewrichten komen ook voor. Het is niet ongebruikelijk dat de verstijving permanent is, wat resulteert in aanzienlijke beperkingen in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Ook bij het ellebooggewricht zijn verschillende geluiden te horen. De getroffen persoon moet hoge belastingen en zware bewegingen vermijden om verdere complicaties te voorkomen. In de meeste gevallen kan de ziekte van Panner worden beperkt en met behulp van medicijnen worden behandeld. Verder kunnen ook chirurgische ingrepen nodig zijn om de klacht blijvend op te lossen. Complicaties treden echter niet op en de levensverwachting van de patiënt wordt door deze ziekte meestal niet verminderd.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Vooral kinderen en jongeren behoren tot de risicogroep van de ziekte van Panner. Daarom moeten ouders die afwijkingen en veranderingen in het gebied van de elleboog bij hun nageslacht opmerken bijzonder waakzaam zijn. Als de klachten gedurende langere tijd aanhouden of als er tekenen zijn van een toename van de symptomen, is medische opheldering aan te bevelen. Een bezoek aan de dokter is al nodig zodra het kind herhaaldelijk ongemak of ongesteldheid uit. Als er storingen zijn van bloed circulatie, een onaangenaam gevoel in de elleboog of veranderingen in het skelet, een arts is nodig. Verdikking van de botten is kenmerkend voor de ziekte en moet aan een arts worden voorgelegd. Als er bewegingsbeperkingen of andere mobiliteitsstoringen optreden, is verduidelijking van de klachten aan te raden. Als de fysieke prestatie of algemene veerkracht afneemt, moet dit worden opgevat als een waarschuwingsteken van het organisme. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra de school- of alledaagse verplichtingen niet meer kunnen worden vervuld. Een ongebruikelijk geluid tijdens een beweging, pijn of stijfheid van het gewricht moet worden onderzocht en behandeld. Als de getroffen persoon afwijkingen in stemming of gedrag vertoont, kan dit ook worden geïnterpreteerd als een teken van een beperking volksgezondheid Een arts moet worden geraadpleegd als er aanhoudend emotioneel ongemak is en er geen verlichting van het mentale is voorwaarde binnen een paar weken.
Behandeling en therapie
Voor de behandeling van de ziekte van Panner is het vaak voldoende om tijdelijk af te zien van zwaardere stress. Bovendien worden de symptomen van de ziekte behandeld. Dit omvat voornamelijk het verlichten van pijn door het kind speciale pijnstillers te geven, zoals niet-steroïde ontstekingsremmers drugs (NSAID's). Het is ook mogelijk om zalfverbanden aan te brengen met een ontstekingsremmer zoals diclofenac Als het een hardnekkig geval is, kan de aangedane arm ook enkele weken met een spalk worden geïmmobiliseerd. In de regel verdwijnen de pijn en zwelling dan spontaan. In zeldzame gevallen is ook een ongunstige ontwikkeling van de ziekte van Panner mogelijk. Vervolgens wordt de ziekte operatief behandeld. Chirurgische methoden omvatten het verwijderen van vrije gewrichtslichamen of pridie-boren. Soms een artroscopie van de elleboog is voldoende. In dit geval is de focus van ontsteking kan worden behandeld met behulp van een endoscoop. Als er sprake is van loslating van het dode botgebied, verwijdert de chirurg dit, wat tijdens artroscopie.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte van Panner biedt over het algemeen een relatief goede prognose. De ziekte geneest af en toe spontaan. Spontane genezing is ook mogelijk na een geschiedenis van meerdere jaren. Blijvende symptomen worden meestal niet verwacht bij een positief beloop. Als het beloop ongunstig is, kan een chirurgische ingreep zoals artroscopie van de elleboog is nodig om blijvende schade aan de elleboog te voorkomen. Tot herstel treden ook een aantal symptomen op die de kwaliteit van leven aantasten. Met name de hevige pijn en bewegingsbeperking zijn problematisch. Vaak kunnen de getroffenen hun beroep niet voortzetten en zijn ze ook beperkt in alledaagse taken. Op de lange termijn kunnen deze klachten ook uitgroeien tot psychische aandoeningen, waardoor de prognose verslechtert. De ziekte van Panner biedt in principe uitzicht op volledig herstel. De levensverwachting wordt niet beperkt door de voorwaarde De exacte prognose wordt bepaald door de verantwoordelijke specialist met betrekking tot het symptoombeeld en het ziekteverloop tot nu toe. Patiënten met de ziekte van Panner in de context van andere botnecrose hebben een geïndividualiseerde prognose nodig die ook de symptomen van bijkomende ziekten omvat.
het voorkomen
Effectief preventief maatregelen tegen de ziekte van Panner zijn niet bekend. De oorzaak kon tot dusver dus niet precies worden bepaald.
Follow-up
Patiënten met de ziekte van Panner hebben de mogelijkheid om diverse nazorg te verrichten maatregelen In hun eigen belang maken ze optimaal gebruik van de mogelijkheden van nazorg om ervoor te zorgen dat het elleboogongemak volledig geneest en dat de arm op lange termijn veerkrachtig en bruikbaar blijft. Patiënten met een gunstig verloop van de ziekte volgen alle medische instructies op en verminderen de spanningen die op de arm inwerken gedurende een bepaalde periode. Dit geldt bijvoorbeeld voor sportactiviteiten of zware bewegingen in het dagelijks leven. Na genezing blijven de getroffenen een tijdje voor de zieke arm zorgen. In moeilijkere gevallen is het voor patiënten met de ziekte van Panner nodig om de arm enkele weken te immobiliseren. Vervolgzorg omvat dan het langzaam opnieuw acclimatiseren van de elleboog aan de belasting en het geleidelijk verhogen van de flexibiliteit van de pezen nog een keer. Patiënten ondergaan medische controles om het succes van de therapie In sommige gevallen worden patiënten met de ziekte van Panner echter getroffen door een ernstiger beloop. In dergelijke gevallen kan een chirurgische ingreep nodig zijn om te voorkomen dat de arm langdurig door de ziekte wordt beschadigd. Na de operatie, nazorg maatregelen zijn bijzonder significant. Patiënten zorgen bijvoorbeeld voor ondersteuning wond genezen door hygiëne en voorzichtig litteken zorg en om de arm niet te zwaar te belasten.
Hier is wat u zelf kunt doen
De ziekte van Panner vereist meestal geen uitgebreide behandelingsmaatregelen. Patiënten moeten zwaardere lasten vermijden en, indien nodig, de zieke arm immobiliseren. Het voorgeschreven zalven kan in overleg met de arts worden aangevuld met verschillende alternatieve geneeswijzen. Rustgevend zalven evenals verkoelende kompressen, massages of methoden uit de Chinese geneeskunde zijn effectief gebleken. Als deze maatregelen worden gevolgd, zou de ziekte van Panner binnen enkele dagen tot een week moeten verdwijnen. Verdere medische hulp is normaal gesproken niet nodig. Als de symptomen ernstiger worden, moet de arts worden geraadpleegd. Het is mogelijk dat het pijnsyndroom op een ander is gebaseerd voorwaarde, die eerst moet worden gediagnosticeerd. De patiënt kan ook een dagboek met klachten maken en alle symptomen noteren, evenals het tijdstip en de ernst van het optreden ervan. Dit maakt het voor de arts gemakkelijker om een diagnose te stellen en helpt ook bij het vinden van de juiste behandelmethoden. In individuele gevallen moet de ziekte van Panner operatief worden behandeld. Na een dergelijke operatie gelden algemene maatregelen zoals rust en herstel. Bovendien dient de eerste dagen nauw overleg met de verantwoordelijke arts te worden gehandhaafd, zodat op eventuele complicaties snel kan worden gereageerd.
