Een zogenaamd transitsyndroom is een ziekte waarbij de getroffen personen doorgaans met ernstig en langdurig lijden te maken hebben. Dit heeft verschillende redenen, waaronder de extreme complexiteit hiervan volksgezondheid waardevermindering.
Wat is een doorvoersyndroom?
In medische terminologie verwijst een doorlopend syndroom naar een hele reeks psychische stoornissen waarvan de triggers niet altijd bekend zijn. Omdat door syndroom een ​​opeenstapeling is van verschillende ziektebeelden, is het vaak moeilijk om een ​​duidelijke diagnose te stellen. Onder de meer atypische symptomen, die in hun totaliteit belangrijk zijn voor een definitie van het transitiesyndroom, zijn de algemene desoriëntatie en verwarring van de getroffen persoon, evenals een mogelijk agressieve houding. Fysieke symptomen van het transit-syndroom omvatten meestal hoge bloeddrukeen verhoogde pols en overmatig zweten.
Oorzaken
De oorzaken die kunnen leiden bij door syndroom zijn een hele reeks triggerende factoren betrokken. De oorsprong van het passage-syndroom kon tot dusverre niet concreet worden achterhaald. Bij een doorlopend syndroom is er een nauw verband tussen lichamelijke ziekten en hun effecten op de centrale zenuwstelsel​ Het door-syndroom wordt vaak waargenomen na een ernstige ziekte of een uitgebreide chirurgische ingreep. Verrassend genoeg duurt het lijden dat optreedt bij het transit-syndroom slechts een beperkte tijd, maar het kan ook een trigger worden voor een ernstige psychische stoornis. Het voorbijgaande syndroom treft vooral patiënten die langdurig in het ziekenhuis hebben gelegen en die daardoor verschillende mentale afwijkingen kunnen ontwikkelen. Overleefd hart- operaties, orgaantransplantaties, ongelukken of nawerkingen van bepaalde anesthetica kunnen ook causaal verband houden met het passage-syndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Voorbijgaand syndroom wordt geassocieerd met veel verschillende klachten, maar ze hebben allemaal een zeer negatieve invloed op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon en verminderen deze aanzienlijk. Degenen die door deze aandoening worden getroffen, lijden in de regel aan ernstige innerlijke rusteloosheid en verder ook aan verstoringen in coördinatie en oriëntatie. Stemmingswisselingen or Depressie kan ook optreden als gevolg van het transit-syndroom en het dagelijkse leven van de getroffen persoon bemoeilijken. Veel patiënten lijden ook aan verwarring, wat gemakkelijk kan leiden tot zelfverwonding of gevaarlijke situaties. Bovendien leidt het transit-syndroom ook tot zweten en hoge bloeddruk​ Verminderd bewustzijn of geheugen kan ook optreden als gevolg van het passage-syndroom, waardoor het dagelijks leven moeilijker wordt. In ernstige gevallen hallucinaties komen ook voor. Er is vaak een permanente angst en dus sociale uitsluiting. Getroffenen nemen niet meer actief deel aan het dagelijks leven, waardoor ook het contact wordt verbroken. In het verdere verloop kan het transit-syndroom ook leiden tot het overlijden van de patiënt, als de klachten blijvend optreden en niet worden behandeld. Spanning komt vaak voor, wat een negatief effect heeft op de hart- van de getroffen persoon. Evenzo kan het syndroom een ​​negatief effect hebben op de slaap van de getroffen persoon, wat leidt tot slaapklachten en daaruit voortvloeiende prikkelbaarheid.
Diagnose en verloop
In de loop van het transitsyndroom, acuut optredende lichamelijke klachten zoals gevoeligheid voor licht, angst, ernstig stemmingswisselingen, of aanvankelijk ongevoeligheid. Naarmate het vordert, lijden patiënten aan staat van verwarring en worden ze verminderd in hun vermogen om te denken en waar te nemen. In sommige gevallen, hallucinaties en er treden beangstigende toestanden op. De symptomen nemen toe en tasten het 'normale' uiterlijk van de getroffen persoon ernstig aan, zodat vroeg of laat een bezoek aan de dokter onvermijdelijk is, ook om redenen van zelfbeschadiging. Bij de diagnose van het transit-syndroom vertrouwt de arts eerst op de anamnese, de vragen van de patiënt en voert hij zowel lichamelijk (voornamelijk neurologisch) als laboratoriummedisch onderzoek uit. Bovendien moet bij de diagnose door syndroom een ​​zogenaamde uitsluitingsdiagnose worden uitgevoerd. Deze maatregelen worden uitgebreid door het gebruik van speciaal Röntgenstraal procedures.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Het transit-syndroom vereist normaal gesproken geen medische behandeling. In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen die optreden na een paar uur of dagen. Als deze spontane genezing echter uitblijft, is medische zorg nodig. Bijkomende klachten, zoals een ongewoon hoge of lage lichaamstemperatuur of verkleuring van de huid, dient te worden gemeld aan de verantwoordelijke medewerker of arts. Hetzelfde geldt als een gedragsverandering wordt opgemerkt of de getroffen persoon in paniek raakt. Patiënten die lichamelijk verzwakt zijn door de operatie, hebben regelmatig nodig Grensverkeer in aanwezigheid van het transit-syndroom. In het bijzonder moet de arts dit controleren bloed druk en zorg ervoor dat de patiënt voldoende drinkt. Indien de patiënt de instructies van het verplegende personeel niet opvolgt en zichzelf of anderen in gevaar brengt, kan in overleg met de naasten dwangmaatregelen worden toegepast. In de meeste gevallen is het echter voldoende dat de patiënt wordt gecontroleerd en, indien nodig, een milde aandoening krijgt kalmerend​ In ernstige gevallen - wanneer het individu zelfbeschadigend is of intens ervaart hallucinaties - de symptomen van het pacing-syndroom kunnen na de behandeling met een therapeut worden behandeld.
Behandeling en therapie
Als het bestaan ​​van een transit-syndroom duidelijk is vastgesteld, speciaal therapeutisch middel maatregelen zijn genomen. Als er geen andere lichamelijke ziekten zijn, heeft de behandeling van het passage-syndroom voornamelijk betrekking op de verbetering van het psychische voorwaarde van de getroffen persoon. De drugs bekend als neuroleptica zijn op dit moment nuttig. Ze hebben een kalmerend effect op de patiënt en worden toegediend via de ader indien nodig. Dit zijn voornamelijk drugs zoals haloperidol or risperidon​ Deze werkzame stoffen verbeteren de slaap bij patiënten die lijden aan een transit-syndroom. Indien nodig, deze drugs worden aangevuld met psychotrope geneesmiddelen zoals antidepressiva (tegen depressieve toestanden) of benzodiazepines bij ernstige psychische afwijkingen na een intensieve psychiatrische diagnose van het transit-syndroom. Heel uitgebreid maatregelen zijn niet in alle gevallen van een transitsyndroom nodig. Dit hangt altijd af van de specifieke manifestatie en ernst van het leed bij door syndroom. Om verergering van een door-syndroom te voorkomen, moeten alcoholische dranken worden vermeden. Met geduld en de steun van familieleden wordt het passage-syndroom meestal na een paar dagen overwonnen. In het geval van het door-syndroom zijn patiënten meestal zenuwachtig van streek en moeten ze geleidelijk tot rust komen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van het doorgangssyndroom hangt af van de onderliggende waarde voorwaarde​ Zoals de naam al aangeeft, omvat het passage-syndroom tijdelijke symptomen die ofwel volledig verdwijnen of tot een chronische aandoening leiden voorwaarde na de acute fase. In deze context wordt het transit-syndroom gedefinieerd als tijdelijk hersenen-organische veranderingen. Volgens de definitie behoort het tot de functionele psychosen zonder het bewustzijn te vertroebelen. Het moet dus worden onderscheiden van andere psychotische stoornissen zoals schizofrenie, dementieof reactieve psychosen. Het overgangssyndroom vertegenwoordigt dus een fase van acute psychotische ziektesymptomen. Tot op heden is de term "transit-syndroom" echter controversieel, en het wordt ook beschouwd als een verouderde term voor kort delirium​ Dit syndroom wordt vaak geassocieerd met psychotische bewustzijnsveranderingen bij individuen in de postoperatieve periode of tijdens de intensive care. Vaak verdwijnen de symptomen van het zogenaamde tijdelijke syndroom zonder behandeling. Echter, psychotrope geneesmiddelen en sedativa kan worden gebruikt bij ernstige progressies. Er is echter geen specifiek therapie​ Het is belangrijk om te controleren bloed druk. In terugkerende episodes van verwarring en desoriëntatie kan alleen een succesvolle behandeling van de onderliggende ziekte helpen hersenen-organische veranderingen om volledig terug te vallen. Zonder behandeling bestaat er dan een risico op het ontwikkelen van een chronische aandoening hersenen-organisch syndroom, dat uiteindelijk kan evolueren tot a dementie-achtig syndroom.
het voorkomen
Het is niet mogelijk om een ​​voorbijgaand syndroom te voorkomen. Het lichaam reageert in verschillende situaties overdreven op een dreiging en verkeert in een staat van alarm. Iedereen verwerkt een intensieve medische behandeling en een ziekenhuisverblijf in een kliniek op een andere manier. Zelfs intensieve interventies en ongevallen laten ondanks de juiste medische zorg en behandeling hun stempel op de ziel achter en moeten eerst verwerkt worden.
Nazorg
De getroffen persoon heeft in de meeste gevallen maar zeer weinig mogelijkheden en maatregelen van een nazorg ter beschikking bij het passage syndroom, zodat die daarbij afhankelijk zijn van een uitgebreid onderzoek en behandeling door een arts. Ook is het voor de patiënt niet mogelijk om zichzelf te genezen, zodat vroegtijdig onderzoek van de ziekte op de voorgrond staat om een ​​verdere verergering van de symptomen te voorkomen. De behandeling van de ziekte wordt meestal uitgevoerd met behulp van medicatie. De getroffenen zijn afhankelijk van het regelmatig innemen van de medicatie en ook van de juiste dosering om de symptomen blijvend te verlichten. Bij onduidelijkheden of vragen is het raadzaam een ​​arts te raadplegen. Bovendien zijn veel patiënten met het door-syndroom in het dagelijks leven afhankelijk van de hulp en steun van hun vrienden en familie om het gemakkelijker te maken. Liefdevolle zorg heeft ook een positief effect op het verdere verloop van het overgangssyndroom. Over het algemeen een gezonde levensstijl met een gezonde dieet kan ook een positief effect hebben op de ziekte, en de getroffen persoon moet dit in de eerste plaats vermijden alcohol en tabak.
Wat u zelf kunt doen
Een transitsyndroom als organisch psychosyndroom kan alleen medisch succesvol worden behandeld als de oorzaken bekend zijn. Zelfhulp is niet mogelijk voor getroffenen vanwege de verwarring en desoriëntatie die vaak voorkomen. Bovendien worden patiënten meestal opgenomen als intramurale patiënt, zodat zelfs maatregelen om het leven van alledag het hoofd te bieden in de acute toestand geen optie zijn. Familieleden kunnen daarentegen enkele maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de omgeving is zoals spanning-vrij mogelijk voor de patiënt en die oriëntatie wordt versterkt. Een gedimd licht 's nachts kan bijvoorbeeld helpen om angst en desoriëntatie te voorkomen. Patiënten moeten ook herhaaldelijk met hun naam worden aangesproken om te stimuleren geheugen​ Bekende muziek of zelfs geuren kunnen ook nuttig zijn voor het individu. Regelmatige bezoeken in een vriendelijke en rustige sfeer kunnen ook nuttig zijn voor mensen met een transitsyndroom. Er moet aandacht worden besteed aan de voldoende toevoer van vloeistoffen om de vloeistof en elektrolyt op peil te houden evenwicht, aangezien tekortkomingen bovendien tot desoriëntatie kunnen leiden. Omdat patiënten met een transitsyndroom zelf geen maatregelen kunnen nemen, dienen naasten en bezoekers ervoor te zorgen dat de verpleeg- en zintuiglijke omgeving zo optimaal mogelijk is ingericht. Dit vergroot de kans dat mensen met de aandoening zullen herstellen.
