Vibrio cholerae is een bacterie in het geslacht Vibriones. De ziekteverwekker kan de besmettelijke ziekte cholera.
Wat is Vibrio cholerae?
Trillingen zijn gramnegatief bacteriën Dit betekent dat ze rood gekleurd kunnen worden in de Gram-kleuring. In tegenstelling tot Gram-positief bacteriënGram-negatieve bacteriën hebben geen andere celwand dan de dunne enkellaagse envelop van mureïne. Trillingen verschijnen als gebogen staven. Ze leven facultatief anaëroob, wat betekent dat ze zowel met als zonder kunnen overleven zuurstof Twee soorten vibrios zijn mensen pathogenen Dit omvat naast de bacterie Vibrio parahaemolyticus de ziekteverwekker Vibrio cholerae. De soort Vibrio cholerae omvat verschillende stammen van bacteriën Niet al deze bacteriestammen zijn pathogeen voor de mens. Vibrio cholerae verkrijgt zijn pathogeniteit alleen door zogenaamde bacteriofagen die de bacteriën binnendringen. Bacteriofagen zijn verschillende soorten virussen die bacteriën gebruiken als gastheercellen. Vibrio cholerae kan, net als de andere leden van het Vibrio-geslacht, bewegen met behulp van een enkel flagellum. Het flagellum bevindt zich aan het einde van de bacteriecel.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
De bacterie Vibrio cholerae behoort tot de waterbacteriën. Deze leven in water Daardoor wordt de bacterie aangetroffen zeewater evenals in zoet water. Vooral brakke wateren en kustwateren kunnen besmet zijn met Vibrio cholerae. Gebieden van distributie zijn India en Centraal-Afrika. Vervuild water is ook de belangrijkste transmissieroute voor cholera In het bijzonder onbehandeld of onvoldoende behandeld drinken water is een belangrijke infectiebron. Maar de ziekteverwekker kan niet alleen worden overgedragen door het water te drinken. Voedsel dat met het water in aanraking is gekomen, kan de bacterie ook overbrengen. In endemische gebieden is vers gewassen fruit vaak besmet cholera pathogenen Plantaardig voedsel komt vaak in het veld met Vibrio cholerae in aanraking. Fecale materie die als meststof wordt toegepast, is vaak verontreinigd met Vibriones en fungeert als een transmissiemedium. Infecties komen echter veel vaker voor door consumptie van voedsel uit de zee. Schaaldieren en andere zeevruchten in endemische gebieden zijn bijvoorbeeld vaak besmet met cholerabacteriën. Mensen die ziek zijn met cholera, scheiden de ziekteverwekker uit in hun ontlasting. De ziekteverwekker kan ook worden gedetecteerd in braaksel of in het sap van de dunne darm Zelfs enkele weken nadat de symptomen zijn verdwenen, pathogenen worden vaak nog in de ontlasting aangetroffen. Permanente uitscheiding is echter zeldzaam bij Vibrio cholerae.
Ziekten en symptomen
Vibrio cholerae is de veroorzaker van cholera. De bacteriën geven een exotoxine af. Omdat dit toxine zijn effecten voornamelijk in het maagdarmkanaal uitoefent, wordt het ook wel een enterotoxine genoemd. Het choleratoxine remt de GTPase-activiteit van een specifiek eiwit, zodat er aan het einde van een reactieketen uiteindelijk een overmaat aan cAMP ontstaat. CAMP, het cyclische adenosine monofosfaat, is een zogenaamde tweede boodschapper, die de signaaltransductie binnen de cel dient. Door het teveel aan cAMP worden bepaalde membraankanalen in de darmwand actiever. Enerzijds leidt dit tot een toename chloride kanalen die in het membraan van de cellen worden opgenomen. Daarnaast is er ook nog een verlies van natrium De verbindingen tussen de epitheelcellen van de darmwand worden beter doorlaatbaar, waardoor verlies van elektrolyten en water. Dit resulteert in ernstig diarree, wat gepaard kan gaan met waterverliezen tot een liter per uur. Samen met het water, veel kalium en waterstof carbonaationen gaan verloren. Hoewel choleratoxine de typische symptomen van cholera veroorzaakt, breekt cholera in slechts ongeveer 15 procent van alle gevallen uit na infectie met de ziekteverwekker. De incubatietijd is twee tot drie dagen. Daarna verloopt cholera karakteristiek in drie fasen. De eerste fase begint met braken diarree De ontlasting is erg dun en wordt afgewisseld met slijmvlokken uit de darm slijmvlies. Dit geeft de diarree een rijst-water-achtige uitstraling. Slechts zelden gaat de diarree gepaard met pijn or krampen in de maag en darmgebied. De tweede fase wordt gekenmerkt door een ernstig vochttekort als gevolg van vochtverlies door de diarree. Deze fase wordt ook wel de exsiccose-fase genoemd. De patienten' hypothermie is opvallend.Bovendien ontwikkelt zich een opvallende uitdrukking van het gezicht met ingevallen wangen en een puntige neus-. Huid plooien die met de vingers worden opgetild blijven als gevolg van de exsiccose. Heesheid kan ontstaan als gevolg van vochtverlies. De resulterende schorre stem wordt in medische terminologie vox cholera genoemd. De gerimpelde handen daarentegen staan bekend als wasvrouwenhanden. In de derde fase treden algemene lichaamsreacties op. Patiënten zijn versuft en in de war. Ze ontwikkelen een huiduitslag Daarnaast complicaties zoals longontsteking or ontsteking van de oorspeekselklier kan gebeuren. Als de ziekteverwekkers zich verspreiden in de bloed, bloed vergiftiging (bloedvergiftiging) kunnen ontwikkelen, wat vaak leidt tot coma of overlijden. Op basis van de typische klinische symptomen kan meestal een eerste voorlopige diagnose worden gesteld. Als cholera wordt vermoed, zal de arts een ontlastingcultuur voorbereiden en de ontlasting microscopisch bekijken. Een definitieve diagnose kan echter alleen in het laboratorium worden gesteld met behulp van een antiserum. Antibioticum therapie wordt alleen gegeven in ernstige gevallen van cholera. De belangrijkste therapeutische maatregel is de inname van suiker, zouten en vloeistoffen. Om het ontstoken maagdarmkanaal te omzeilen, dient de arts de stoffen intraveneus toe. De wereld Gezondheid Organisatie beveelt bovendien mondeling aan administratie van zout en suiker oplossing in water. Met hydratatie en het gebruik van antibioticais het sterftecijfer van cholera aanzienlijk verminderd.
