Oorzaken
De oorzaak van de ontwikkeling van botkanker is vandaag de dag nog grotendeels onverklaard. Toch blijkt uit een groot aantal gevallen dat bepaalde vormen van bottumoren vooral bij individuele groepen mensen voorkomen. De zogenoemde Ewing sarcoom, zoals osteosarcoom, komt bij voorkeur voor bij kinderen en adolescenten.
Er wordt nu aangenomen dat de oorzaak van deze twee vormen van botkanker zijn terug te voeren op genetische factoren. Bovendien kan worden gesteld dat osteosarcoom wordt vaak geassocieerd met andere ziekten. Een klassiek voorbeeld van een dergelijke ziekte is osteodystrophia deformans (synoniemen: de ziekte van Paget De ziekte van Paget).
Het is een focale ziekte van botweefsel die wordt gekenmerkt door een pathologisch verhoogde botremodellering. De getroffen patiënten vertonen een gefaseerde toename van de activiteit van individuele celtypen (botopbouwende en afbrekende celpopulaties). Als gevolg hiervan wordt de botvorming verstoord en de daarmee gepaard gaande vermindering van de veerkracht.
Patiënten die lijden aan de ziekte van Paget hebben meestal een groot aantal goedaardige tumoren van kraakbeen en botweefsel. Typische lokalisaties van de ziekte van Paget de dij bot, het bekkenbot, de wervelkolom en de schedel botten Vorige radiotherapie en / of chemotherapie kan ook worden geassocieerd met de ontwikkeling van botkanker Volgens uitgebreide onderzoeken hebben kinderen die al gehad kanker lopen vooral op jonge leeftijd een verhoogd risico op het ontwikkelen van botkanker.
Symptomen
De symptomen die optreden in de loop van het bot kanker zijn meestal vrij gelijkaardig, maar de symptomen kunnen verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de exacte locatie van de botkanker. kankerzijn de symptomen die optreden ook voornamelijk afhankelijk van het type tumor en de grootte ervan. Bovenal, pijn in de huid en onderhuids weefsel in het gebied van het aangetaste bot behoren tot de typische symptomen die verband houden met botkanker. Bovendien ervaren de getroffen patiënten meestal een aanzienlijke zwelling in de directe omgeving van de tumor.
Beide pijn dat gebeurt en de enorme zwelling kan ertoe leiden dat het normale bewegingsbereik aanzienlijk wordt beperkt. Andere symptomen variëren afhankelijk van het type botkanker dat aanwezig is. In het geval van osteosarcoom, wat voornamelijk voorkomt in de botten van de armen en benen zijn de klachten die de patiënt ervaart voornamelijk in de extremiteiten.
Osteosarcoom is de meest voorkomende vorm van botkanker. Beide ernstig pijn en zwelling behoren tot de typische symptomen hiervan bot tumor Bovendien is de mobiliteit van de aangedane extremiteit beperkt.
Door de tumor-gerelateerde veranderingen in de botarchitectuur verliest het bot vaak zijn stabiliteit. Als gevolg hiervan kunnen zelfs normale belastingen of lichte externe gewelddadige invloeden het aangetaste bot doen breken. In dergelijke gevallen wordt dit een pathologisch bot genoemd breuk (technische term: breuk).
Ewing sarcoom is een relatief zeldzame vorm van botkanker bij volwassenen. Bij kinderen en adolescenten Het sarcoom van Ewing is de tweede meest voorkomende tumor in het gebied van het botskelet. In de meeste gevallen ontwikkelt de botkanker zich in de schacht van de lange buis botten (bijvoorbeeld het dijbeen of opperarmbeen).
Het sarcoom van Ewing kan ook vaak worden waargenomen in de bekkenbeenderen Patiënten die aan deze vorm van botkanker lijden, ontwikkelen gewoonlijk pijn en zwelling die daarmee gepaard gaan koorts in een heel vroeg stadium. De getroffenen ontwikkelen doorgaans een uitgesproken, algemeen gevoel van ziekte.
Omdat de symptomen van Het sarcoom van Ewing lijken erg op de symptomen van een gewone beenmerg ontsteking (zie: Osteomyelitis), duurt het vaak lang voordat de vermoedelijke diagnose van Ewing-sarcoom wordt gesteld, vooral bij volwassenen. In vergevorderde stadia heeft deze vorm van botkanker de neiging zich te vormen metastasen De getroffen patiënten verliezen steeds meer gewicht en voelen zich vaak uitgeput.
Personen die aan dergelijke symptomen lijden, moeten beslist zo snel mogelijk een specialist raadplegen. Hoe eerder de diagnose botkanker kan worden gesteld, hoe beter de prognose. De diagnose van vermoedelijke botkanker omvat verschillende stappen.
In het begin is er meestal een uitgebreid arts-patiëntgesprek (zie: medische geschiedenis Tijdens dit gesprek zal de arts de patiënt vragen naar de symptomen. Botpijn en met name zwelling spelen hierbij een doorslaggevende rol.
Bovendien zijn de zogenaamde B-symptomen (koorts, onverklaarbaar gewichtsverlies, nachtelijk zweten) een eerste aanwijzing kunnen zijn voor de aanwezigheid van kanker. Daarnaast stelt de arts vragen met betrekking tot mogelijke reeds bestaande ziekten, allergieën en ziekten die veel voorkomen in de familie van de patiënt. Omdat pijn in het botgebied ook kan worden veroorzaakt door een eerder ongeval, moet de patiënt overwegen of er een sterke gewelddadige impact op het getroffen lichaamsgebied is opgetreden.
Aansluitend op het arts-patiënt overleg een oriëntering fysiek onderzoek wordt uitgevoerd. Bij dit onderzoek besteedt de arts bijzondere aandacht aan afwijkingen in het aangetaste lichaamsgebied. Bovendien is een Röntgenstraal moet worden ingenomen als botkanker wordt vermoed.
Oneffenheden of veranderingen in botdichtheid kan helpen om de vermoedelijke diagnose te bevestigen. De diagnose van vermoedelijke botkanker kan ook worden aangevuld met de volgende procedures: - Ultrageluid onderzoek (echografie) - Computertomografie (CT) - Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) - Skelet scintigrafie Skeletscintigrafie wordt voornamelijk gebruikt om bot te visualiseren metastasen Bij deze methode wordt de patiënt geïnjecteerd met een radioactief gelabelde stof die kan worden opgenomen en opgeslagen door tumorcellen.
Deze afzettingen kunnen vervolgens in de afbeelding worden gevisualiseerd. Bovendien een bloed test kan helpen om de diagnose van botkanker te bevestigen. Bij bepaalde vormen van botkanker, sommige bloed waarden zijn aanzienlijk veranderd.
Bij osteosarcoom is er bijvoorbeeld een verhoging van alkalische fosfatase (een enzym), maar al deze onderzoeksmethoden kunnen alleen het vermoeden van een bot tumor Uiteindelijk is alleen het nemen van een weefselmonster (zogenaamd biopsie) geeft zekerheid. Bij deze procedure moet de arts een naald gebruiken om een monster uit het aangetaste bot te nemen. Dit monster kan vervolgens in het laboratorium op veranderingen worden onderzocht.
