Alle informatie die hier wordt gegeven is van algemene aard, een tumortherapie hoort altijd in de handen van een ervaren oncoloog!
Therapie en preventie
Bijdragen aan de preventie van niercelcarcinoom:
- Zich onthouden van roken
- Het vermijden van bepaalde groepen pijnstillers (bv pijnstillers met fenacetine, bijv. paracetamol)
- Gewichtsverlies
- Screening van patiënten met ernstige nierzwakte Nierfalen (terminale nierinsufficiëntie), cystische nieren, von-Hippel-Lindau-syndroom, tubereuze sclerose
In het geval van een niercelcarcinoom van de nier die nog niet is uitgezaaid, is de standaardtherapie chirurgische verwijdering van de tumor (radicale tumornefrectomie) samen met de nier, bijnier en aangrenzend weefselvocht knooppunten. Indien nodig getroffen bloed schepen worden verwijderd en vervangen door een vaatprothese (vervanging voor vasculaire incisies).
De operatie heeft ook voordelen in het geval van reeds bestaande metastasen: zogenaamde paraneoplastische symptomen (symptomen die niet direct worden veroorzaakt door de tumor of zijn uitzaaiingen, maar verband houden met het voorkomen van de tumor; bijv. bloed bezinkingsgraad 56%, bloedarmoede 36%), evenals tumorgerelateerd pijn en bloeden worden verminderd. Individueel metastasen kan ook worden verwijderd. Bij patiënten die er maar één hebben nier Dit is vanaf het begin slechts gedeeltelijk verwijderd.
Een lokaal recidief, dat wil zeggen een nieuwe tumor op dezelfde plaats, wordt indien mogelijk opnieuw verwijderd. Het voordeel van adjuvante therapie (daaropvolgende chemo-, hormoon-, bestralingstherapie of vergelijkbaar) is niet bewezen. Interventies die niet bedoeld zijn om te genezen maar om de symptomen te verlichten (palliatieve interventies) zijn het verwijderen van metastasen uit de longen, hersenen en botten.
Niercelcarcinomen reageren weinig op straling of chemotherapie. Een recentere ontwikkeling is het gebruik van zogenaamde "biologische responsmodificatoren", die ingrijpen in die van de patiënt immuunsysteem ter ondersteuning van de behandeling van de tumor. Messenger-stoffen van de immuunsysteem (interleukine-2, tumor necrose factoren) worden gebruikt om de groei van tumorcellen te beperken en ze te markeren als doelwitten voor celdodende (cytotoxische) T-lymfocyten en macrofagen (de eigen afweercellen van het lichaam).
Deze wit bloed cellen (leukocyten) zorgen ervoor dat de tumorcellen zichzelf vernietigen (apoptose) of actief deelnemen aan de vernietiging (bijvoorbeeld door fagocytose). De positieve effecten zijn echter meestal vrij kort en wegen meestal niet op tegen de waargenomen bijwerkingen. Ze kunnen geschikt zijn voor palliatieve behandeling.
