bloedplaatjes - ook wel genoemd bloed bloedplaatjes - een belangrijke taak uitvoeren in het menselijk lichaam. Ze reguleren bloed stolling en zorg ervoor dat wonden bloed niet voortdurend, waardoor bloedverlies wordt voorkomen. Er zijn verschillende ziekten die de eigenschappen of het aantal beïnvloeden bloedplaatjes Deze zijn gegroepeerd onder de term trombocytopathie.
Wat is trombocytopathie?
Bloedplaatjesopathie is de term die wetenschappers gebruiken om een medicijn te beschrijven voorwaarde waardoor bloedplaatjes niet goed werken. Dit betekent dat de bloedplaatjes hun normale functie - helpen bloed stolsel - zoals gewoonlijk. Als gevolg hiervan wordt het bloeden niet meer zo snel gestopt, maar duurt het langer. Bovendien komt bloeding vaker voor. Het aantal bloedplaatjes blijft ongewijzigd. Er zijn twee vormen van trombocytopathie: de erfelijke en de verworven vorm. De meeste gediagnosticeerde trombocytopathieën zijn de verworven vorm. Erfelijke trombocytopathieën zijn te wijten aan verschillende syndromen. Bekende syndromen zijn onder meer het Bernard-Soulier-syndroom of Willebrand-Jürgens-syndroom Een andere zeldzame aandoening is Glanzmann trombocytopenie Alle syndromen hebben gemeen dat ze resulteren in een genetisch defect waardoor bloedplaatjes hun natuurlijke functie niet kunnen uitoefenen.
Oorzaken
De oorzaken van verworven trombocytopathie zijn gevarieerd. Ze komen bijvoorbeeld voor wanneer de immuunsysteem wordt verzwakt door een infectie. Wanneer de nieren zijn aangetast, bijvoorbeeld in nierfalenkan een disfunctie van de bloedplaatjes een bijkomende ziekte zijn. Lever ziekte kan ook leiden op zo'n klinisch beeld. Bovendien kunnen patiënten er last van hebben leukemie worden soms beïnvloed door trombocytopathie. Heel vaak treedt de functiestoornis op in verband met het gebruik van medicijnen. Pijnstillers (bijvoorbeeld, aspirine) en ontstekingsremmend drugs zoals diclofenac zijn hier bijzonder het vermelden waard. Zeker antibiotica, zoals penicilline, zijn ook als oorzaak geïdentificeerd. De invloed van medicijnen is aanzienlijk. Artsen moeten hier bij aanstaande operaties rekening mee houden. Hier kan namelijk een slecht functionerende bloedstolling fatale gevolgen hebben. Daarom moeten dergelijke stoffen gedurende een voldoende lange periode vóór de geplande operatie worden stopgezet.
Symptomen, klachten en tekenen
Het klinische beeld van trombocytopathie vertoont verschillende symptomen. Heel vaak lijden patiënten aan toegenomen neusbloedingen Bloedend tandvlees is ook een typisch kenmerk. Inwendige bloeding, bijvoorbeeld van het maagdarmkanaal, die zich manifesteert als bloed in de ontlasting, kan ook een indicatie zijn. Mensen die een bovengemiddeld aantal hematomen (blauwe plekken) op hun lichaam ontdekken, dienen ook een arts te raadplegen. Bij vrouwen wordt trombocytopathie geïndiceerd door ongewoon langdurig menstruatie Na kleine chirurgische ingrepen of de extractie van een tandkan langdurig bloeden daarna een teken zijn van de stollingsstoornis.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als een of meer van de eerder beschreven symptomen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Bij het stellen van een diagnose moet met verschillende aspecten rekening worden gehouden. Allereerst vindt er een algemene ondervraging van de patiënt plaats. Hier is de arts geïnteresseerd in bloedingsgebeurtenissen die zijn opgetreden en in overeenkomstige voorvallen bij familieleden. Na deze anamnese stelt de arts vragen over mogelijk medicijngebruik, aangezien dit, zoals reeds beschreven, de hoofdoorzaak is van trombocytopathie. Als het vermoeden van een ziekte wordt bevestigd, stelt de arts de stollingstijd vast door middel van een zogenaamde zoektest. Hier bepaalt hij de tijd om te stollen na een lichte snee. Een laatste laboratoriumtest geeft de definitieve bevestiging voor een bevestigde diagnose.
Complicaties
Bij trombocytopathie lijden getroffen personen aan een aantal verschillende klachten. Eerst en vooral een bloedneus komt hier heel vaak voor voorwaarde Deze klacht kan een zeer negatieve invloed hebben op het dagelijks leven en de kwaliteit van leven van de getroffen persoon, waardoor deze aanzienlijk wordt beperkt. Bloeden uit de tandvlees komt ook vaak voor en kan leiden op infecties van het tandvlees. Patiënten hebben er ook last van maag of darmklachten, waardoor ook bloederige stoelgang kan optreden huidtreedt een groot aantal kneuzingen of bloedingen op als gevolg van trombocytopathie. Bij vrouwen kan de ziekte ook langdurige menstruatiebloedingen veroorzaken. Minor wonden of snijwonden bloeden ook langer en die van de patiënt wond genezen is aanzienlijk vertraagd. Trombocytopathie is meestal relatief eenvoudig te bestrijden met behulp van medicatie. Er treden geen bijzondere complicaties op. Deze behandeling moet echter gedurende het hele leven van de patiënt worden gegeven. De risico's van bloedingen moeten ook beter worden ingeschat tijdens chirurgische ingrepen. Hiermee wordt in de regel geen reductie van de levensverwachting van de patiënt bereikt voorwaarde.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als het bloeden bij mensen niet kan worden gestopt of zeer moeilijk te stoppen is, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Als er grote hoeveelheden bloed verloren gaan, zelfs van kleine wonden, dit wordt als ongebruikelijk beschouwd en een teken van een volksgezondheid wanorde. Een arts is nodig omdat er een levensbedreigende aandoening dreigt als de ziekte ongunstig verloopt. Als het bloeden niet kan worden gestopt, bestaat het risico op doodbloeden, zelfs door snijwonden. Veel voorkomend neusbloedingen of bloeden tandvlees zijn indicaties van een ziekte. Als er blauwe plekken of hematomen ontstaan, zelfs als er lichte druk op wordt uitgeoefend huidmoet een arts worden geraadpleegd. Verkleuring van de huid, ongebruikelijke bleekheid en lage veerkracht moeten aan een arts worden voorgelegd. Als seksueel volwassen meisjes of vrouwen een zeer zware menstruatie hebben met enorm bloedverlies, moet een arts worden geraadpleegd. Als bloeding veroorzaakt duizeligheidmalaise, een interne zwakte of lichamelijk verlies sterkte, wordt opheldering van de oorzaak aanbevolen. Algemene stoornissen, bloedverlies bij het toiletbezoek, evenals flauwvallen en uitputting zijn andere klachten die onderzocht moeten worden. In het geval van hoofdpijn, onregelmatigheden in geheugenslaapstoornissen en hartkloppingen, wordt opheldering van de oorzaak aanbevolen. Medisch onderzoek is nodig om een diagnose te stellen en een behandelplan op te stellen.
Behandeling en therapie
Om trombocytopathie te behandelen, moet eerst en vooral de oorzaak worden vastgesteld. Als de ziekte het gevolg is van het gebruik van medicijnen, vindt stopzetting hiervan plaats - indien mogelijk. Om de veroorzakende ziekte verder te behandelen, zal de arts een alternatief medicijn voorschrijven. Als de stollingsstoornis actief moet worden bestreden, kan de administratie van zogenaamde DDAVP (1-desamino-8-D-arginine vasopressine) stoffen is een optie. Deze helpen om de natuurlijke functie van de bloedplaatjes te herstellen. De gebruikelijke vorm van administratie is een neusspray of een infuus. Door middel van testaanvragen stelt de arts vast of de behandeling met het middel succesvol is geweest. In geval van nood krijgen getroffen patiënten een transfusie. Dit kan nodig zijn als onderdeel van een operatie als er niet eerder een bestaande trombocytopathie is vastgesteld. In dit geval worden bloedplaatjes van een gezonde donor in de bloedbaan van de zieke persoon gebracht. Een risico hierbij is dat de ontvanger de transfusie niet kan verdragen en afstoting van de toegediende bloedplaatjes kan optreden.
het voorkomen
Als een bloedstollingsstoornis is voldoende bekend voor een aanstaande procedure, preventief maatregelen zou genomen moeten worden. Naast het beëindigen van het oorzakelijke drugs zoals beschreven kan de behandelende arts het hormoon toedienen desmopressine Hierdoor hechten de bloedplaatjes zich beter aan de geblesseerde plek en wordt zo het stollingsproces weer versneld. Afhankelijk van het type procedure heeft de arts de keuze om deze toe te dienen als een neusspray (bijvoorbeeld in het geval van een tandextractie) of via de ader (in het geval van een operatie). Kinderen en adolescenten met de aangeboren variant van trombocytopathie krijgen ook tal van preventieve maatregelen maatregelen om verslechtering van de aandoening te voorkomen. Deze omvatten regelmatig administratie van bloedplaatjesconcentraten, die de functie van verminderde bloedplaatjes overnemen. Bovendien krijgen getroffen kinderen die speciale medicijnen leiden tot verhoogde vorming van stollingsfactoren. Meisjes die aan de ziekte lijden, nemen steun hormonen gedurende menstruatie. Sinds lever ziekten zijn een oorzaak van de stollingsstoornis, vaccinatie tegen hepatitis A en hepatitis B is aan te raden.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn de mogelijkheden voor directe nazorg bij trombocytopathie significant beperkt of in sommige gevallen zelfs niet beschikbaar voor de getroffen persoon. Daarom moeten ze medische hulp inroepen bij de eerste tekenen en symptomen van deze ziekte, terwijl ze ook een behandeling starten om complicaties of andere aandoeningen op de weg te voorkomen. Hoe vroeger trombocytopathie wordt herkend en behandeld door een arts, hoe beter het verdere verloop van deze ziekte meestal is. De meeste getroffenen zijn afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen. Dit beperkt en verlicht ook aanzienlijk de symptomen. Er moet voor worden gezorgd dat de dosering correct is en dat de medicatie regelmatig wordt ingenomen. Bij vragen of bijwerkingen dient altijd eerst een arts te worden geraadpleegd. Bovendien moeten regelmatige controles en onderzoeken worden uitgevoerd door een arts. Vaak zijn degenen die getroffen zijn door trombocytopathie levenslang afhankelijk van therapie om de symptomen tegen te gaan. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt echter niet beperkt door de ziekte. In sommige gevallen is contact met andere lijders aan de ziekte ook nuttig, aangezien dit kan leiden tot informatie-uitwisseling.
Wat u zelf kunt doen
Trombocytopathie wordt alleen behandeld als er fysieke symptomen aanwezig zijn. Bloedplaatjesdisfunctie resulteert meestal niet in volksgezondheid problemen. Zelfhulp maatregelen zijn beperkt tot het letten op ongebruikelijke symptomen na diagnose die op ziekte kunnen duiden. De arts moet op de hoogte worden gebracht van deze symptomen. Als Nee volksgezondheid problemen optreden, dient regelmatig een huisarts of een internist te worden geraadpleegd. Regelmatige meting van bloedwaarden is geïndiceerd om te controleren op disfunctie van de bloedplaatjes en tegelijkertijd om eventuele secundaire fysieke symptomen op te sporen. Als er gezondheidsproblemen worden vastgesteld, medicamenteuze behandeling, zoals desmopressine, wordt meestal gegeven. De patiënt kan de behandeling ondersteunen door het rustig aan te doen en een gezonde levensstijl aan te houden. Bovendien moet aandacht worden besteed aan eventuele bijwerkingen en interacties van de medicamenteuze behandeling. De arts moet op de hoogte worden gebracht van eventuele bijwerkingen, zodat de nodige maatregelen, meestal een verandering van medicatie, snel kunnen worden gestart. Verdere zelfhulpmaatregelen zijn meestal niet nodig in het geval van trombocytopathie. Daarom moet een disfunctie van de plaatjes voornamelijk preventief worden behandeld door de triggering stop te zetten drugs zoals diclofenac or penicilline.