Definitie
Tandextractie is de niet-chirurgische verwijdering van een tand uit de mondholtewaardoor de tandarts niet met een scalpel een incisie in het slijmvlies hoeft te maken. In de volksmond wordt het geheel ook wel tandextractie genoemd.
Oorzaken - een overzicht
Tandextracties zijn het laatste redmiddel als al het andere al is geprobeerd. De tandarts zal dus altijd eerst proberen de tand in kwestie te redden en pas als alle andere behandelingsmethoden zijn uitgeput, zal hij zijn toevlucht nemen tot een tang. Redenen voor het trekken van tanden kunnen zijn
- Diepe cariës met uitgebreide vernietiging van de tandstructuur (kan niet worden gevuld en kan niet worden gekroond)
- Zwaar gebroken tanden
- Gebroken wortel
- Ernstige ontsteking van de tandwortel, waarbij alle andere behandelingspogingen mislukten
- Gebrek aan ruimte in de kaak (beklemming van de kaak)
- Zeer hoge mate van loskomen (tand kan al worden bewogen met tongcontact)
Oorzaken in detail
Tandextractie is altijd absoluut noodzakelijk als de tand zo erg is vernietigd cariës dat noch vullingen, noch kronen kunnen worden verankerd. Om een kroon stevig op een tand te kunnen bevestigen, heb je voldoende resterende tand nodig en ook de cariës mag niet te diep in de tandvlees. In het geval van diep cariës, kan niet worden gegarandeerd dat nee bacteriën bekneld raken onder de kroon bij het bevestigen van de kroon.
Deze kunnen de tand ongemerkt van buiten naar binnen vernielen. Zelfs als de wortel van de tand uit elkaar is gebroken of een longitudinale scheur heeft, kan deze tand alleen worden verwijderd. De wortel houdt de tand in de kaakbeen en zorgt ervoor dat u normaal kunt kauwen.
Het hele systeem wordt erg instabiel zodra de wortelwand is beschadigd. Gebroken tanden of gebroken kronen kunnen soms niet opnieuw worden bevestigd. De resterende root in het mondholte wordt vaak verwijderd om infectie te voorkomen of om plaats te maken voor een implantaat.
De overblijvende wortel kan ook een wortelkanaalbehandeling ondergaan als deze geen longitudinale heeft breuk. In dit geval is de resterende zenuw, bloed schepen en binnenvallen bacteriën worden verwijderd en in plaats daarvan wordt een antibacterieel vulmateriaal in het gereinigde kanaal geplaatst. Het op deze manier behandelde resterende wortelkanaal kan nu worden gebruikt als verankering voor een kroon met paalopbouw.
Een paal wordt in de wortel gecementeerd en op deze paal wordt een op maat gemaakte kroon geplaatst. Dit is niet altijd mogelijk. De tandarts moet ter plaatse beslissen of deze behandeling al dan niet mogelijk is.
Doorslaggevende factoren zijn onder meer röntgenstraal beeld, breuk locatie en parodontale aandoeningen. Kronen en ook wortelkanaalbehandeling zijn erg duur en de kosten worden zelden volledig gedekt door zowel wettelijk als particulier volksgezondheid verzekering. Niet elke patiënt kan de benodigde kroon of wortelkanaalbehandeling.
In dit geval wordt de betreffende tand verwijderd door de tandarts. Als de tand gewoon in de mondholte, er ontstaat een ontsteking en het resultaat pus leidt tot bloed vergiftiging. Als een tand al zo ontstoken is dat een zeer ernstige apicale parodontitis heeft zich ontwikkeld, wat niet kan worden geëlimineerd, zelfs niet met een wortelkanaalbehandelingwordt een tandextractie overwogen.
Apicaal parodontitis verwijst naar een ontsteking van de tandwortel aan de wortelpunt. Een grote hoeveelheid van pus vormt zich meestal, die vervolgens druk uitoefent op de tandzenuw, waardoor enorme pijn. Als de ontsteking nog in de kinderschoenen staat, wordt er getracht het brandpunt van de ontsteking weg te nemen met een wortelkanaalbehandeling.
Indien de parodontitis al te ver is uitgezaaid, soms wordt geprobeerd de tand te redden door een worteltipresectie. Een kaakchirurg verwijdert een klein botvenster over de zieke tand en snijdt de ontstoken worteltip door. Soms is de kans op succes klein vergeleken met het risico van de operatie.
Patiënten met hart- problemen kunnen vaak niet voldoende worden verdoofd of wond genezen wordt in sommige gevallen gehinderd. In deze gevallen is het trekken van tanden geschikter dan een operatie. Door de risico's af te wegen tegen de kans op succes van de operatie, wordt beslist over de verdere therapie. apicoectomievoert de kaakchirurg het uit in een speciaal daarvoor ingerichte praktijk.
Bij sommige patiënten, vooral kinderen, blijkt de kaak te klein te zijn voor alle 16 tanden. In dit geval beveelt de orthodontist de strategische verwijdering van één tand om plaats te maken voor alle andere tanden. Gebeurt dit niet, dan schuiven de tanden in de kaken over elkaar heen met als resultaat scheve en scheve tanden.
Het trekken van tanden is natuurlijk ook in dit geval het laatste redmiddel. De orthodontist moet er eerst voor zorgen dat ook met bretels er is niet genoeg ruimte voor alle tanden. Pas als dit is vastgesteld, wordt een tand verwijderd en de bretels worden gebruikt om de resterende tanden naar de juiste plaats te verplaatsen.
In de context van orthodontische behandeling wordt soms de term ‘compensatoire extractie’ gebruikt. Dit betekent dat een tand in de tegenoverliggende rij tanden ook wordt verwijderd om ervoor te zorgen dat de patiënt goed kan bijten. De afsluiting is hersteld.
Dit is bijvoorbeeld nodig als ergens een tand niet is bevestigd of moet worden uitgetrokken om ruimte te maken, of als het de hartlijn tussen de snijtanden vanuit het midden van het gezicht zou verschuiven. Als de parodontitis al te ver is uitgezaaid, wordt soms geprobeerd de tand te redden door een worteltipresectie. Een kaakchirurg verwijdert een klein botvenster over de zieke tand en snijdt de ontstoken worteltip door.
Soms is de kans op succes klein vergeleken met het risico van de operatie. Patiënten met hart- problemen kunnen vaak niet voldoende worden verdoofd of wond genezen wordt in sommige gevallen gehinderd. In deze gevallen is het trekken van tanden geschikter dan een operatie.
De afweging van de risico's tegen de kans op succes van de operatie bepaalt de verdere therapie. Als de beslissing wordt genomen in het voordeel van apicoectomievoert de kaakchirurg het uit in een speciaal daarvoor ingerichte praktijk. Bij sommige patiënten, vooral kinderen, blijkt de kaak te klein te zijn voor alle 16 tanden.
In dit geval beveelt de orthodontist de strategische verwijdering van één tand om plaats te maken voor alle andere tanden. Gebeurt dit niet, dan schuiven de tanden in de kaken over elkaar heen met als resultaat scheve en scheve tanden. Het trekken van tanden is natuurlijk ook in dit geval het laatste redmiddel.
De orthodontist moet er eerst voor zorgen dat ook met bretels er is niet genoeg ruimte voor alle tanden. Pas als dit is vastgesteld, wordt er een tand verwijderd en worden de beugels gebruikt om de resterende tanden naar de juiste plek te verplaatsen. In de context van orthodontische behandeling wordt soms de term ‘compensatoire extractie’ gebruikt.
Dit betekent dat een tand in de tegenoverliggende rij tanden ook wordt verwijderd om ervoor te zorgen dat de patiënt goed kan bijten. De afsluiting is hersteld. Dit is bijvoorbeeld nodig als ergens een tand niet is bevestigd of moet worden uitgetrokken om ruimte te maken, of als het de hartlijn tussen de snijtanden zou verschuiven vanuit het midden van het gezicht.
