Synoniem
Salazosulfapyridine Sulfasalazine is een ontstekingsremmend medicijn dat wordt gebruikt om verschillende ziekten te behandelen. In de darm wordt sulfasalazine gemetaboliseerd tot de twee splitsingsproducten mesalazine en sulfapyridine. Het medicijn is alleen op recept verkrijgbaar.
Toepassingsgebieden
Sulfasalazine wordt gebruikt om chronische inflammatoire darmaandoeningen (bijv De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa), evenals bij de behandeling van chronische polyartritis. Het medicijn is geschikt voor zowel de behandeling van acute opflakkeringen als voor langdurig gebruik.
Contra-
Sulfasalazine mag niet worden gebruikt bij patiënten die allergisch zijn voor sulfonamiden of salicylaten. Ook mag het medicijn niet worden gebruikt in het geval van darmobstructie, porfyrie (aangeboren bloed vormingsstoornis), tekort aan witte bloedcellen (leukopenie), tekort aan bloedplaatjes (trombopenie), aandoeningen van bloedvormende organen en ernstige lever en nier disfunctie. Bijzondere voorzichtigheid is ook geboden bij patiënten die vatbaar zijn voor allergieën of astma of die aan milde symptomen lijden lever or nier disfunctie. Deze patiënten mogen Sulfasalazine alleen onder strikt medisch toezicht en onder afweging van de risico's gebruiken.
Actie modus
Sulfasalazine wordt bij orale inname moeilijk door het organisme opgenomen. Daardoor bereikt het de dikke darm in vrijwel ongewijzigde vorm. Daar wordt het uiteindelijk gemetaboliseerd door de eigen darm van het lichaam bacteriën en opgesplitst in zijn effectieve eindproducten.
In deze vorm kan het dan zijn effect ontvouwen. Door het metabolisme van arachidonzuur te remmen, heeft sulfasalazine een ontstekingsremmend effect, aangezien arachidonzuur normaal gesproken wordt gebruikt om ontstekingsbemiddelende stoffen te vormen. Bovendien heeft sulfasalazine een immunosuppressief effect. Bij de meeste patiënten is er een significante verbetering van de symptomen na ongeveer drie maanden therapie.
Dosering
Gewoonlijk wordt de dosis van het medicijn langzaam verhoogd en aangepast aan de behoeften van de patiënt. Dit wordt bepaald door de behandelende arts. De therapie moet langdurig zijn om een goed klinisch resultaat te bereiken. Als de behandeling voortijdig wordt stopgezet, kan een verdere verslechtering van het klinische beeld worden verwacht.
