Terminale pijn
De meeste patiënten ervaren ernstig pijn, wat soms ook wordt geïnterpreteerd als pijn in de rug. Meestal de pijn bevindt zich in de bovenbuik of in het midden van de buik (buikholte). Waar de pijn voorkomt heeft ook iets te maken met de verspreiding van de metastasen in het lichaam.
Waar dochtertumoren (=metastasen) optreden, dan treden karakteristieke symptomen op. Afhankelijk van waar de primaire tumor zich bevindt de alvleesklier, weefselvocht knooppunten in de directe omgeving, de twaalfvingerige darm gal duct, de milt maag lever, de longen, de dikke darm of de botten zijn aangetast. De tumor kan veroorzaken bot pijn, die dan kan worden waargenomen als been or pijn in de rug, afhankelijk van de locatie. Hier vindt u meer informatie: Alvleesklierkanker Rugpijn Alvleesklierkanker wordt meestal pas ontdekt als de tumor is uitgezaaid naar andere weefsels, dus op het moment van diagnose bevindt het zich meestal al in het laatste stadium van alvleesklierkanker.
Geelzucht (icterus)
Naarmate de groei van de tumor leidt tot een toename opgeblazen gevoel of de alvleesklier, vernauwingen van de gal kanalen komen vaak voor, wat resulteert in de ophoping van gal in de lever. In de meeste gevallen beperkt dit de leverhet vermogen om te werken en resulteert in een gele verkleuring van de huid (icterus), wat gewoonlijk het allereerste symptoom is van alvleesklierkanker. In de meeste gevallen gaan patiënten eerst naar de dokter, wat meestal de laatste fase is alvleesklierkanker.
Eerst de bindvlies van de ogen beginnen gelig te worden, gevolgd door de rest van de huid van het lichaam. Zoals de gal vloeistoffen ontbreken in de spijsverteringskanaalkan de ontlasting ook verkleuren (lichte, grijze ontlasting) en donkere urine kan verschijnen. Naast de gelige huidskleur kan ook matige tot ernstige jeuk van de huid optreden doordat stofwisselingsproducten van de galvloeistoffen in de huid worden afgezet.
Water in de maag
Bij vergevorderde pancreas kanker er is bijna altijd een ophoping van water in de buik. Dit voorwaarde, ook bekend als ascites, wordt enerzijds veroorzaakt door het feit dat, naarmate de tumor groeit, er een verandering in de druk in de bloed bloedsomloop en in de buikholte, en bloed en weefselvocht schepen zijn soms sterk gecomprimeerd. Vanwege het gestoorde bloed stroom, vloeistof lekt uit het bloed en wordt "gefilterd" in de buikholte.
Indien de buikvlies wordt ook aangetast door de tumorcellen, dit leidt tot peritoneaal carcinoom en dus ook tot een ophoping van water in de buik. Aan de andere kant leiden de stoornissen van de leverfunctie en de spijsvertering tot een onbalans van het benodigde eiwit. Al deze componenten leiden tot de ophoping van een niet onaanzienlijke hoeveelheid buikvocht.
Dit kan zo groot worden dat het op andere naburige organen drukt en deze schaadt. Zo kan een ernstig gezwollen buik van de ascites ook tot kortademigheid leiden. Water in de buik kan heel gemakkelijk en snel op twee verschillende manieren worden gedetecteerd: in het geval van een patiënt die op zijn of haar rug ligt, kan de arts fysiek onderzoek van ascites zou resulteren in een golvende beweging van het buikoppervlak bij het tikken op één kant.
Aan de andere kant is het vrije vocht in de buik gemakkelijk te zien ultrageluid. Ernstige ascites kunnen worden doorboord om de patiënt te ontlasten. Hiervoor wordt een kleine naald onder gestoken ultrageluid controle in het gebied dat bijzonder wordt beïnvloed door ascites. Het is niet ongebruikelijk dat enkele liters van de heldere vloeistof worden afgevoerd, wat enerzijds de patiënt onmiddellijk ontlast, en anderzijds heel vaak leidt tot het wegvloeien van de vloeistof, waardoor een nieuwe vloeistof ontstaat. prik noodzakelijk.
