Symptomen van nierkanker

Nier kanker, dat wil zeggen een tumor in het gebied van de nieren, wordt vaak laat merkbaar en wordt daarom in veel gevallen slechts bij toeval ontdekt. Mogelijke symptomen zijn terug pijn en bloed in de urine of niet-specifieke klachten zoals 피로, koorts aanvallen en gewichtsverlies. Elk jaar ontwikkelen zich in Duitsland ruim 15,000 mensen kanker van de nieren en urinewegen. De meerderheid van de getroffenen zijn ouderen tussen 60 en 75 jaar, en mannen hebben een grotere kans op ontwikkeling nier kanker dan vrouwen.

Nierkanker: welke soorten zijn er?

Er bestaat niet zoiets als "de" niertumor; kankerweefsel kan heel verschillend zijn:

In het nierniercelcarcinomen (ook wel niercarcinoom of adenocarcinoom van de nier genoemd) komen voor bij 95 procent van de volwassenen. Ze zijn afkomstig van de cellen van de urinebuisjes (buisvormig systeem), die verantwoordelijk zijn voor de urinevorming.
Oncocytoom, dat ongeveer vier procent van de gevallen uitmaakt en bij beeldvorming lijkt op niercarcinoom, maar niet metastaseert, wordt als een speciale vorm beschouwd.
Kwaadaardige veranderingen in de nierbekken zijn veel zeldzamer. Ze zijn niet afkomstig van de niercellen, maar van de slijmvlies van de urinewegen, en dus lijken op de kankers die in de urinewegen overheersen blaas (blaaskanker) en urineleiders. Hun behandeling is daarom anders dan die van niercelcarcinoom.
Daarnaast kunnen in zeldzame gevallen kwaadaardige tumoren ontstaan, die ook niet uit het nierweefsel komen, maar in de spieren (sarcomen) of uit het lymfoïde weefsel (lymfomen).
Bij kinderen (vooral kinderen onder de vijf jaar) komen voornamelijk Wilms-tumoren (nefroblastomen) voor.

Vanwege de frequentie van niercelcarcinoom, bespreekt het volgende artikel alleen deze vorm van nierkanker Kanker: deze symptomen kunnen waarschuwingssignalen zijn

Nierkanker: oorzaken en ontwikkeling

De mogelijke oorzaken zijn net zo gevarieerd als het weefsel van oorsprong; Vaak worden echter - net als bij andere soorten kanker - geen specifieke triggers gevonden. In principe zijn verschillende mechanismen denkbaar, bijvoorbeeld fysische, chemische, hormonale en infectieuze factoren; in het geval van nierkanker, ook een erfelijke component. Bovendien is bekend dat sommige factoren het risico op nierkanker verhogen:

Verreweg de belangrijkste risicofactor is regelmatig roken Elke dag filteren de nieren schadelijke stoffen uit de bloed, inclusief die welke in het bloed terechtkomen wanneer roken sigaretten, pijpen of sigaren. Constant contact met deze kankerverwekkende stoffen verdubbelt het risico op ontwikkeling nierkanker. Passief roken wordt ook als een risicofactor beschouwd.
Hoge bloeddruk lijkt het risico op het ontwikkelen van nierkanker te verhogen.
Een andere risicofactor is te zwaar - vooral bij vrouwen (vermoedelijk vanwege de hormonale verschuiving die hierdoor wordt veroorzaakt); bij mannen, het soort vet distributie speelt waarschijnlijk meer een rol.
Ook bepaalde levensstijlgewoonten, zoals zwaar alcohol consumptie, regelmatig hoog vetgehalte dieetgebrek aan lichamelijke activiteit en te weinig vochtinname (als gevolg van verminderde blozen van de nieren en toegenomen concentratie van schadelijke stoffen) en lijken het risico op nierkanker te verhogen.
Bovendien wordt rekening gehouden met bepaalde aandoeningen (sommige aangeboren), zoals cystische nieren of chronische nierinsufficiëntie risicofactoren voor de ontwikkeling van nierkanker. Chronische nierbeschadiging kan bijvoorbeeld worden bevorderd door langdurig gebruik van pijnstillers.
Na een niertransplantatiewordt het risico ook als verhoogd beschouwd.
Stoffen zoals gehalogeneerde koolwaterstoffen of cadmium (vooral in beroepen die er vaak aan worden blootgesteld) kunnen ook een rol spelen.

Symptomen van nierkanker

Helaas komen klachten van nierkanker vaak laat op en zijn de symptomen dan vrij niet-specifiek. De volgende symptomen moeten onmiddellijk door een arts worden opgehelderd:

Bloed in de urine: bloeding is niet altijd als zodanig herkenbaar - soms is de urine gewoon donkerder dan normaal. Vrouwen geven soms ten onrechte de schuld aan de tekens menopauze Sommige bloedingen kunnen niet met het blote oog worden gedetecteerd, maar alleen met behulp van teststrips.
Nogal eenzijdig nier pijn, dat wil zeggen pijn in de flank en lateraal pijn in de rug kunnen tekenen zijn van nierkanker, vooral ook als er een voelbare verdikking is in het gebied van de nieren.
Gezwollen benen kan een symptoom zijn van nierkanker.
Nieuw begin hypertensie or bloeddruk schommelingen kunnen wijzen op een niertumor.
Niet-specifieke symptomen die in de loop van de tijd aanhouden en waarvoor geen oorzaak duidelijk is, bijvoorbeeld constant 피로, nachtelijk zweten, aanhoudend koorts, Hoog calcium niveaus, gewichtsverlies en darmproblemen kunnen wijzen op onschadelijke, maar ook op ernstige chronische ziekten.

Vaak wordt nierkanker eerder per ongeluk ontdekt in de vroege stadia, bijvoorbeeld tijdens een ultrageluid onderzoek van de buik. Nierpijn: wat is de oorzaak erachter?

Hoe wordt de diagnose gesteld?

De eerste stap bij de diagnose van nierkanker is de anamnese, het gesprek tussen arts en patiënt. Het gaat daarbij vooral om het vragen naar actuele klachten, eerdere ziektes en stress op het werk en in het gezin. Na het gesprek voert de arts een grondige uit fysiek onderzoek Afhankelijk van de verdenking en voor therapie planning, volgen verdere tests. Deze omvatten bijvoorbeeld:

Een onderzoek van urine en bloed
Beeldvormingsprocedures zoals een röntgenonderzoek van de urinewegen (urografie), een echografisch onderzoek, een computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming (CT en MRI), een bot- en nierscintigrafie of röntgenbeeldvorming van de niervaten
Een cystoscopie
Een weefselmonster (biopsie)

Verantwoordelijk contact is in de eerste plaats de huisarts, hij kan dan indien nodig doorverwijzen naar specialisten zoals urologen of radiologen.

Stadia van nierkanker

Om de juiste behandeling te kunnen kiezen, is het nodig om te bepalen in welk stadium de tumor zich bevindt. Dit gebeurt aan de hand van de zogenaamde TNM-classificatie. Cruciaal zijn:

De grootte van de tumor (T)
De betrokkenheid van de lymfeklieren (N)
Of er uitzaaiingen zijn ontstaan (M)

Aan de hand van deze letters en cijfers kan een uitspraak worden gedaan over de omvang en grootte van de tumor (T1 t / m 4), en kan worden beschreven of weefselvocht knooppunten worden beïnvloed of metastasen aanwezig zijn (bijvoorbeeld N0 en M1).

In principe wordt nierkanker als geneesbaar beschouwd, maar deze kans neemt significant af als metastasen hebben gevormd, dwz de tumor is uitgezaaid.

Niercelcarcinoom: welke behandeling is beschikbaar?

Als de vermoedelijke diagnose wordt bevestigd, is het primaire doel om de tumor en eventueel aanwezige dochtertumoren volledig te verwijderen of - als dat niet mogelijk is - zo lang mogelijk te voorkomen dat de tumor groeit en zich verspreidt. De geprefereerde methode hangt voornamelijk af van het type tumor, de grootte en de locatie. In principe zijn er verschillende methoden beschikbaar, die afzonderlijk of in combinatie kunnen worden gebruikt: chirurgie om de aangetaste nier geheel of gedeeltelijk te verwijderen, ablatie, systemische therapieof bestralingstherapie.

Chirurgie wordt beschouwd als de belangrijkste vorm van behandeling en wordt toegepast wanneer de kanker zich nog niet heeft uitgezaaid. Vaak kan de tumor dan volledig worden verwijderd, waardoor de kanker wordt genezen. Maar zelfs na verwijdering van de tumor kan terugval optreden.
In een procedure die ablatie wordt genoemd, wordt het kankerweefsel vernietigd door hitte of koud Deze procedure wordt alleen gebruikt bij kleine niertumoren en wanneer een operatie niet mogelijk is (bijvoorbeeld vanwege gevorderde leeftijd).
Als de tumor is uitgezaaid, is genezing meestal niet mogelijk. Dan zogenaamd systemische therapie wordt gebruikt om verdere groei van de tumor te voorkomen en om ongemak te verlichten. Deze omvatten gerichte therapie Met drugs die kankercellen aanvallen, immunotherapie, waarbij de eigen afweercellen van het lichaam worden gestimuleerd en ondersteunend therapie methoden gericht op het verlichten van symptomen.
Stralingstherapie wordt alleen toegepast als de kanker al is uitgezaaid. Genezing is niet mogelijk door straling.
Chemotherapie is niet geschikt voor de behandeling van nierkanker.

Actief toezicht of actief wachten is wanneer (vooral bij oudere patiënten met ernstige reeds bestaande aandoeningen en als de tumor erg klein is) aanvankelijk van therapie wordt afgezien en men de ontwikkeling van de tumor blijft volgen. Omdat niertumoren meestal groeien zeer langzaam op oudere leeftijd, in dergelijke gevallen wordt afgewogen of de getroffenen naar verwachting nog steeds de risico's en de spanningen van een operatie zullen doorstaan.

Nazorg: waar moet je op letten na de behandeling?

Onmiddellijk na de behandeling kunnen getroffen personen profiteren van revalidatie (medische revalidatie). In aanvulling op oefentherapie en verschillende adviesdiensten, patiënten krijgen er ook psychologische zorg. Het is belangrijk dat patiënten regelmatig vervolgonderzoeken bijwonen. Alleen op deze manier kan het beloop van de ziekte gevolgd worden en bij terugval in een vroeg stadium weer therapeutisch ingrijpen of de behandeling aanpassen. Als de ziekte zonder complicaties voortschrijdt, vinden de controles de eerste twee jaar met tussenpozen van enkele maanden plaats, daarna om de zes maanden en later één keer per jaar. Het wordt aanbevolen dat patiënten stoppen met roken en in het algemeen een gezonde levensstijl aanhouden. Verder maatregelen afhankelijk van het individuele ziektebeeld en de uitgevoerde behandeling.

Wat is het beloop en wat is de prognose?

De individuele overlevingskansen lopen sterk uiteen en zijn niet alleen afhankelijk van het type en de locatie van de kwaadaardige verandering, maar ook van het tijdstip waarop de tumor wordt gedetecteerd. Kanker in het niergebied komt vaak erg laat opdagen en wordt daarom vaak pas incidenteel bij buikonderzoek in een vroeg stadium ontdekt. Een algemene prognose of uitspraken over de levensverwachting zijn daardoor moeilijk te maken. Als de tumor vroeg wordt ontdekt, terwijl deze zich nog steeds tot de nier beperkt, is het overlevingspercentage na vijf jaar ongeveer 5 procent of hoger als de tumor erg klein is. Als, aan de andere kant, de weefselvocht knooppunten zijn al aangetast, wordt een overlevingspercentage van 5 jaar van ongeveer 20 procent aangenomen. Desalniettemin is het gemiddelde overlevingspercentage vrij hoog in vergelijking met veel andere kankers. Blaaskanker: vroege detectietest voor vrouwen