Symptomen
De meeste van de getroffen patiënten ervaren ernstig pijn in de billen, vooral tijdens het lopen, zitten en / of bukken. De kwaliteit van de pijn waargenomen door de getroffenen varieert van steken tot doordringend of brandend. Pijn in de billen kan zowel gecentreerd op een enkel punt als over de gehele billen plaatsvinden.
Bovendien ziekten die veroorzaken pijn in de billen hebben in de meeste gevallen de neiging om te veroorzaken rugpijn en dijen. Afhankelijk van de oorzaak kan de pijn die de patiënt ervaart in rust optreden of pas na een langere periode van stress. Bovendien beschrijven sommige getroffenen het gevoel van aanzienlijke vermoeidheid van de bil en dij spieren. Het optreden van algemene symptomen (bijv koorts) is ook mogelijk bij enkele van de onderliggende ziekten.
Oorzaken voor pijn in de billen
Bilpijn kan verschillende oorzaken hebben. In de meeste gevallen is er geen daadwerkelijke ziekte. De symptomen die de patiënt waarneemt, worden dus veroorzaakt door externe triggers (bijvoorbeeld een nieuw fietszadel) en verdwijnen binnen zeer korte tijd zonder medische tussenkomst.
De klassieke "spierpijn" is ook een van de typische oorzaken van pijn in de billen Oppervlakte. De meest voorkomende redenen voor het optreden van bilpijn zijn echter functionele stoornissen van de locomotorische en ondersteunende organen van het lichaam (pezen, ligamenten en spieren). Hierbij kunnen verschillende vormen van functiestoornissen worden onderscheiden.
Veel van de getroffen patiënten vertonen zogenaamde "myofasciale pijn". Dit zijn spanningen van de spieren en / of pezen die voornamelijk worden veroorzaakt door posturale afwijkingen en monotone bewegingssequenties. Meestal kunnen deze patiënten worden gepalpeerd tijdens de fysiek onderzoekAndere veel voorkomende oorzaken van bilpijn zijn:Piriformis syndroom is een van de zogenaamde functionele oorzaken van bilpijn.
Deze ziekte wordt veroorzaakt door een blijvende irritatie van de Ischiaszenuw. Meestal ervaren de getroffen patiënten pijn in de billen dat kan zich uitstrekken van de heupen tot de dijen. In de meeste gevallen zijn de symptomen vergelijkbaar met die van een klassieker hernia in de lumbale wervelkolom.
Het onderscheid tussen a piriformis syndroom en een hernia van de lumbale wervelkolom is zelfs voor de ervaren arts moeilijk. De naam van dit syndroom komt van de piriformis spier, die zowel interne als externe druk op de ischias kan uitoefenen zenuwen. De ontwikkeling van de piriformis syndroom is meestal het resultaat van langdurige, eentonige belasting.
Om deze reden kunnen atleten (bijvoorbeeld uithoudingsvermogen hardlopers) worden in het bijzonder getroffen. Echter, pijn in de billen, veroorzaakt door irritatie van de Ischiaszenuw kan ook worden veroorzaakt door ongelukken of vallen op de billen. Bovendien leidt vooroverbuigen, verkeerd buigen of tillen van zware voorwerpen vanuit een straddle-positie vaak tot dergelijke pijnsymptomen.
en symptomen van piriformis-syndroom. Een andere oorzaak van pijn in de billen kan ook een zijn gescheurde spiervezels in de billen. De spiervezel traan treedt vaak op als de spieren nog onverwarmd zijn en de spieren gestrekt en gespannen zijn buiten het fysiologische niveau.
Er is een sterke, stekende pijn voelbaar, die ook naar achteren of naar achteren kan trekken dij. Afhankelijk van de ernst van de verwonding, kunnen er ook blauwe plekken of zwellingen in het getroffen gebied optreden. Als u een breuk vermoedt van een spiervezel, moet u de belasting onmiddellijk stoppen en het getroffen gebied afkoelen en sparen.
Bovendien kunnen ziekten van het sacro-iliacale gewricht leiden tot pijn in het gebied van de billen. In deze context kan bij de getroffen patiënten vaak een verstopping van het gewricht worden gedetecteerd. Door de blokkering, het samenspel van de individuele ligamenten, pezen en spieren in het gebied van de gewrichten tussen het kruis en het bekken is verstoord (zogenaamd sacro-iliacaal gewricht; afgekort: ISG).
De gevolgen van deze functionele stoornis zijn spieren spanningen en terugkerende blokkades die tot hevige pijn in de billen leiden. In de meeste gevallen zijn mechanische factoren de oorzaak van de functiestoornis bij de getroffen patiënten. Vooral posturale misvormingen en overbelasting door sport spelen vaak een rol bij het ontstaan van de ziekte.
Bovendien eenzijdig been verkorting, verhoogde voorwaartse kromming van de lumbale wervelkolom en degeneratieve gewrichtsveranderingen (bijv heup gewricht artrose) kan ook de oorzaak zijn. Hoewel functionele veranderingen veel vaker tot pijn in de billen leiden, is directe schade aan de Ischiaszenuw kan ook verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van de symptomen. In de meeste gevallen wordt directe schade aan de zenuw veroorzaakt door irritatie direct aan de zenuwwortel.
In deze gevallen voelen de getroffen patiënten een stekende pijn die begint bij de billen en naar beneden gaat been in een bepaald huidgebied. De richting waarin de patiënt de pijn voelt, komt ongeveer overeen met het verloop van een laterale broekzoom. In precies dit gebied is er ook de ontwikkeling van tintelingen en / of gevoelloosheid.
Vanwege de beperking van de nerveuze innervatie van de been spieren veroorzaakt door de zenuwschadekan ook spieratrofie worden waargenomen. De irritatie van de wortel van de heupzenuw wordt meestal veroorzaakt door een hernia. Bovendien kunnen benige sporen en ziekten van de botstructuur (bijv osteoporose) kan leiden tot beschadiging van de zenuwwortel.
Patiënten die last hebben van langdurige of regelmatig optredende pijn in de billen, moeten dringend een arts raadplegen en de oorzakelijke ziekte ophelderen. De belangrijkste stap bij de diagnose van bilpijn is het gedetailleerde arts-patiëntgesprek (technische term: anamnese). Tijdens dit gesprek moeten zowel de intensiteit als de kwaliteit van de ervaren pijn worden onthuld.
Ook de temporele relatie tussen lichamelijke activiteit en het optreden van de pijn kan een eerste indicatie geven van het onderliggende probleem. Na het arts-patiënt consult volgt meestal een uitgebreid fysiek onderzoek, waarbij aandacht wordt besteed aan pijntriggers en mogelijke verkeerde posities van de lichaamsas. In de regel wordt de beeldvorming van bilpijn gedaan door een MRI van het bekken - of, zeldzamer, een CT-scan. Deze methoden maken een meer specifieke diagnose mogelijk in vergelijking met de klassieke Röntgenstraal afbeelding.
