MRI van het bekken

Definitie

Magnetische resonantiebeeldvorming, of kortweg MRI, is een beeldvormingsprocedure die met name in de geneeskunde veel wordt toegepast. Met behulp van een sterk magnetisch veld kunnen organen, weefsel en gewrichten kunnen worden weergegeven in de vorm van doorsnedebeelden tijdens een MRI-onderzoek en tenslotte worden beoordeeld op pathologische veranderingen. Door het goede contrast van de weke delen en de hoge resolutie is de MRI van het bekken zeer geschikt voor het afbeelden van organen van het bekken, zoals: Om deze reden is het MRI-onderzoek van het bekken tegenwoordig een uiterst belangrijk diagnostisch hulpmiddel en wordt het uitgevoerd voor een verscheidenheid aan ziekten van de bekkenorganen.

• Het rectum
• De urineblaas en
• De prostaat bij mannen en
• De baarmoeder en
• De eierstokken in de vrouw.

MRI van het bekken is een niet-invasieve beeldvormingsprocedure. Dit betekent dat er geen instrumenten in het lichaam hoeven te worden ingebracht om de organen van het bekken, zoals de rectum, blaas, prostaat, baarmoeder or eierstokken. De MRI van het bekken werkt met behulp van een sterk magnetisch veld.

Simpel gezegd, het magnetische veld dat door de MRI-machine wordt gegenereerd, veroorzaakt excitatie van atoomkernen, vooral waterstofatomen, in het te onderzoeken weefsel van de patiënt. De waterstofatomen worden opgewonden tot een bepaalde beweging en zenden daardoor een meetbaar elektrisch signaal uit. Deze gemeten signalen worden vervolgens omgezet in beeldinformatie.

Omdat verschillende weefsels een verschillend gehalte aan waterstofatomen hebben en waterstofatomen zich verschillend gedragen, afhankelijk van het weefsel, is het mogelijk om met MRI onderscheid te maken tussen verschillende weefsels. De differentiatie van verschillende weefsels kan worden vereenvoudigd door de aanvullende toediening van een contrastmiddel, bijvoorbeeld het goed verdragen gadolinium DTPA. Ten slotte toont de afbeelding de verschillende weefsels in verschillende grijstinten.

Vergeleken met andere beeldvormingsmethoden, zoals Röntgenstraal of computertomografie (CT), de MRI wordt gekenmerkt door een beter weke delen contrast, dat wordt veroorzaakt door een verschillend water- en vetgehalte van verschillende weefsels en is daarom zeer geschikt voor het afbeelden van bekkenorganen, zoals de rectum, blaas, prostaat, baarmoeder or eierstokken. Een ander voordeel ten opzichte van andere beeldvormingsprocedures is dat de MRI van het bekken werkt met behulp van een magnetisch veld en geen schadelijke röntgenstraling of ioniserende straling gebruikt. De nadelen zijn echter de hoge tijd die nodig is voor een MRI-onderzoek en het hoge stroomverbruik van de MRI-machine.

Een MRI van het bekken kan worden uitgevoerd in een ziekenhuis of in een radiologische praktijk. Voordat een MRI van het bekken kan worden uitgevoerd, moet duidelijk zijn of de patiënt metaalhoudende voorwerpen bij zich heeft, aangezien deze door het MRI-onderzoek kunnen worden vernietigd, het beeld kunnen aantasten, maar ook letsel kunnen veroorzaken bij de patiënt. Dit gebeurt op basis van een gesprek met de arts of het verplegende personeel.

De patiënt vragen naar metaalhoudende voorwerpen is uitermate belangrijk omdat de MRI van het bekken werkt met een sterk magnetisch veld dat metaalhoudende voorwerpen aantrekt. Als deze objecten tijdens het MRI-onderzoek worden aangetrokken, kunnen ze het MRI-apparaat beschadigen en letsel bij de patiënt veroorzaken. Dit is vooral het geval bij geïmplanteerde metalen onderdelen, zoals pacemakers, gebitsprothesen of piercings.

Bovendien kunnen de metalen onderdelen in de MRI-machine aanzienlijk opwarmen en zo brandwonden veroorzaken bij de patiënt. Om deze redenen moeten alle voorwerpen die metaal kunnen bevatten, in een ligbox worden geplaatst vóór een MRI-onderzoek van het bekken. Het gaat hierbij om kledingstukken met metalen ritsen, knopen of klinknagels, horloges, sieraden, sleutels, cheques of creditcards.

Cosmetische producten kunnen ook metaaldeeltjes bevatten, die tot lokale brandwonden kunnen leiden, dus make-up moet worden verwijderd voordat een MRI van het bekken wordt uitgevoerd. Als metaalhoudende voorwerpen, zoals een gangmaker of een prothese (met uitzondering van heup- en knieprothesen) niet kan worden verwijderd, mag de MRI van het bekken doorgaans niet worden uitgevoerd. Hier is een individuele beslissing van de arts vereist.

Een MRI van het bekken kan worden uitgevoerd zonder contrastmedium (native) en met contrastmedium. Indien toediening van contrastmiddel noodzakelijk is, bijvoorbeeld voor meer gedetailleerde beeldvorming van verschillende weefsels, wordt dit aan het begin van het onderzoek via een ader in de arm of hand. Het contrastmiddel laat toe bloed schepen om beter gescheiden te zijn van spieren en ander omringend weefsel. De toediening van contrastmiddel is belangrijk voor de diagnose van tumoren van de bekkenorganen, zoals blaaskanker or prostaat kanker.

Tumoren worden meestal zwaar bevoorraad bloed, zodat tijdens een MRI-onderzoek van het bekken met toediening van contrastmiddel het contrastmiddel zich ook ophoopt in de tumor, waardoor tumoren van de bekkenorganen beter zichtbaar worden. Een veelgebruikt contrastmiddel is het zogenaamde gadolinium DTPA, dat over het algemeen goed wordt verdragen. In veel gevallen worden twee MRI-beelden gemaakt, eerst zonder contrastmedium (native) en daarna met contrastmedium.