myositis or spierontsteking kan erfelijk zijn of worden veroorzaakt door verschillende pathogenen Infecties, immuunziekten, parasieten, virussen, bacteriën, of gifstoffen kunnen dit veroorzaken spierontsteking Dit bemoeilijkt zowel de diagnose als de behandeling van myositis.
Wat is myositis?
Spierontsteking or myositis verwijst naar alle ontstekingsziekten van spieren van het menselijk skelet. Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen van myositis. De belangrijkste zijn bekend als polymyositisinclusion body myositis, of dermatomyositis Myositis kan echter ook worden veroorzaakt door verschillende bacteriële of virale pathogenen of infecties, evenals door verwondingen aan spieren. Myositis komt soms voor om erfelijke redenen, zoals het Münchmeyersyndroom. Het kan ook optreden als gevolg van blootstelling aan gifstoffen. Op onze breedtegraden is myositis een relatief zeldzame ziekte. Myositis in het inclusielichaam komt het meest voor bij volwassenen ouder dan 50 jaar. dermatomyositis komt in het algemeen vaker voor bij de bevolking. Interessant is dat beide vormen van myositis bij voorkeur voorkomen in jeugd en adolescentie en dan weer na midlife. Dergelijke spierontstekingen kunnen gepaard gaan met spierzwakte in bepaalde delen van het lichaam, huid symptomen of slikstoornissen. Het beloop van myositis kan goed te behandelen zijn. Myositis kan echter ook vorderen en permanente ziekenhuisbehandelingen vereisen.
Oorzaken
Myositis veroorzaakt door bepaalde parasieten, evenals bacterieel of viraal pathogenen is vrij zeldzaam op onze breedtegraden. Veel vaker, spier ontsteking treedt op wanneer een inflammatoire systemische ziekte aanwezig is. Inflammatoire reumatische aandoeningen of bindweefsel ziekten kunnen ook spierweefsel veroorzaken ontsteking. in polymyositis en in dermatomyositis, auto-immuunziekte wordt verondersteld de oorzaak van spieren te zijn ontsteking Aan de andere kant wordt aangenomen dat myositis van het inclusielichaam het gevolg is van degeneratieve en ontstekingsprocessen. Typisch verhoogde niveaus van bepaalde ontstekingsparameters en enzymen worden vaak aangetroffen bij patiënten met myositis. Deze enzymen zijn niet de oorzaak van myositis. Ze worden aangemaakt in de spiervezels en komen in grotere hoeveelheden vrij als gevolg van spierontsteking. Daarom deze enzymen kan dienen als diagnostische tools om myositis te detecteren.
Symptomen, klachten en tekenen
Het klinische spectrum van myositis is vrij uitgebreid, variërend van mild gewrichtspijn tot neurologische symptomen, afhankelijk van de vorm en ernst. Patiënten met polymyositis klagen voornamelijk over niet-specifieke symptomen zoals 피로 en uitputting in de vroege stadia van de ziekte. Fever kan ook voorkomen. Een kenmerkend symptoom van polymyositis is een spierpijnachtig gevoel in de spieren van de armen en benen. Dit pijn treedt op ongeacht of patiënten veel of weinig hebben getraind. Veel patiënten klagen ook over uitgesproken spierzwakte. Dit gebeurt altijd progressief en symmetrisch, dwz aan beide zijden van het lichaam. Mensen met myositis kunnen hun armen maar moeilijk optillen of hebben een beperkte beweging van de benen en hoofd In zowel poly- als dermatomyositis is de functie van interne organen kan worden aangetast naast de spieren. Als de dwarsgestreepte spieren van de strottehoofd en / of longen worden aangetast door de ziekte, slikproblemen en kortademigheid. Bij dermatomyositis, verschillende huid naast de spierstoornissen treden symptomen op. Deze kunnen in intensiteit variëren en in individuele gevallen zelfs helemaal afwezig zijn.
Verloop van de ziekte
De diagnose moet voorafgaan aan de behandeling van myositis. Elektrische spanningsmeting, spier biopsieof elektroneurografie kan worden gebruikt om myositis op te sporen, evenals het meten van enzymen in de spiervezels. De diagnose van myositis bemoeilijken is het feit dat spierontsteking - afhankelijk van de vorm - zich in de loop van maanden of jaren kan ontwikkelen. Het is nu bekend dat patiënten met dermatomyositis een grotere kans hebben op het ontwikkelen van kwaadaardige of kwaadaardige tumoren. Necrose of geïnfiltreerde ontstekingscellen kunnen belangrijke aanwijzingen geven over het verloop van de ziekte. Elke vorm van myositis heeft zijn eigen diagnostische criteria, maar is moeilijk op te sporen. Het verloop van de ziekte is geleidelijk en wordt vaak pas in een vergevorderd stadium opgemerkt. Bovendien ziekten zoals spierdystrofie kan de diagnose bemoeilijken.
Complicaties
Spierontsteking kan verschillende complicaties veroorzaken. In eerste instantie leidt myositis tot symptomen zoals pijn in de ledematen, 피로, koorts en verlies van eetlust, wat de generaal kan verergeren voorwaarde en resulteren in uitdroging of voedingstekorten. Langdurige ziekte wordt ook vaak in verband gebracht met bedlegerigheid. De bijbehorende immobiliteit kan depressieve stemmingen veroorzaken en veroorzaken eczeem en ontsteking bij oudere patiënten. Soms kan de spierontsteking zich verspreiden naar omliggende delen van het lichaam en ernstige complicaties veroorzaken. Als het zich bijvoorbeeld verspreidt naar de enkel, kan het inkapselen en uiteindelijk verstijven. Als spierontsteking niet wordt behandeld, wordt het steeds erger. Dit kan leiden tot spierbeschadiging en zelfs verlamming. Als de aangetaste spier dan niet meer als voorheen kan worden verplaatst, kan dit psychische klachten bevorderen. De behandeling van spierontsteking brengt ook risico's met zich mee. Het voorgeschreven antibiotica en cortisone preparaten kunnen bijwerkingen veroorzaken zoals diarree en huid irritatie. Intolerantie kan leiden naar gewrichtspijn, ernstige darmstoornissen en Depressie Verlamming en spierblessure kunnen verharding veroorzaken, wat kan leiden tot weefselschade als deze niet goed wordt behandeld.
Wanneer moet je naar een dokter?
Intensieve training of andere fysieke activiteit kan dit veroorzaken pijn of een afname van de normale prestatie. Normaal gesproken is een bezoek aan de dokter niet nodig. Als het ongemak binnen een paar uur of na een goede nachtrust vermindert, is er geen arts nodig. Het organisme gebruikt de tijd van een noodzakelijke regeneratie met voldoende rust en bescherming. Vervolgens wordt na korte tijd symptoomvrijheid verwacht. Als pijn of ander ongemak dat optreedt tijdens normale dagelijkse bewegingen, moet een arts worden geraadpleegd. Als de klachten meerdere dagen en weken aanhouden of in intensiteit toenemen, is een bezoek aan de huisarts aan te raden. Als er tekenen zijn zoals een verminderde algemene mobiliteit, 피로, een verhoogde lichaamstemperatuur of een verminderde fysieke veerkracht, dient een arts te worden geraadpleegd. Als er sprake is van een innerlijke prikkelbaarheid, een zachte lichaamshouding of een scheefstaande houding, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Veranderingen in het uiterlijk van de huid, gevoeligheid voor druk of verhoogde gevoeligheid voor temperatuurinvloeden moeten worden onderzocht en behandeld. Bijzonder zorgwekkend zijn stoornissen in de ademhalingsactiviteit. Als er klachten optreden tijdens het natuurlijk slikken of als ademhaling moeilijk is, dient medische opheldering van de symptomen onmiddellijk plaats te vinden. In deze gevallen leidt het spierongemak tot een aantasting van de orgaanactiviteit van de longen en is medische aandacht vereist.
Behandeling en therapie
Afhankelijk van de vorm en ernst van de spierontsteking, moet men anders behandelen. De standaardbehandeling voor spierontsteking van het dermatomyositis- of polymyositis-type is de administratie van hoge doses cortisone Afhankelijk van het type myositis verbeteren de symptomen en de cortisone kan na een paar weken worden gedoseerd. Soms kan het beloop van myositis echter zelfs met cortison niet positief worden beïnvloed. In dergelijke gevallen, immunosuppressiva or immunoglobulinen worden gebruikt. Ze onderdrukken de immuunsysteem's overdreven reacties. Patiënten met myositis van het inclusion body worden behandeld fysiotherapie or ergotherapie Het beloop van deze myositis vereist echter vaak behandeling in een kliniek die gespecialiseerd is in neuromusculaire ziektepatronen. In geval van verlamming of spierletsel kan verharding optreden, waardoor een meer specifieke behandeling van myositis noodzakelijk is.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor myositis hangt af van de oorzaak, het type behandeling en de duur van de ontsteking. Hierover kunnen geen eenduidige uitspraken worden gedaan. Als auto-immuungerelateerde aandoeningen bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn voor de spierontsteking, weken therapie zijn meestal nodig om een verbetering te bewerkstelligen. Bovendien zijn dergelijke oorzakelijke aandoeningen altijd chronisch, daarom enerzijds levenslang therapie is noodzakelijk en anderzijds is herhaling van myositis mogelijk. In dergelijke gevallen is de prognose des te beter als getroffenen hun spieren lang gezond kunnen houden dankzij goed bewegen en goed afgestelde medicatie. Als lokale infecties of andere ontstekingen de trigger zijn, kan het succes van de therapie bepaalt de prognose. Het kan soms enkele weken duren voordat er enige verbetering optreedt. Het probleem met spierontsteking is echter niet de pijn, maar de symptomen van falen die later optreden. Zo kunnen spieren tijdens een ontsteking ondertoevoer of atrofie krijgen. Het vermijden van lichaamsbeweging vanwege pijn leidt ook tot spieratrofie. Het is waar dat getroffen individuen vaak verzwakt zijn na het overleven van myositis en nodig hebben oefentherapie om spieren weer op te bouwen. Spierschade als gevolg van acute myositis wordt echter als gemakkelijk omkeerbaar beschouwd.
het voorkomen
Het voorkomen van de ontwikkeling van myositis is vrijwel onmogelijk. Men kan zich tot op zekere hoogte beschermen tegen virale, bacteriële of parasitaire pathogenen, maar kan door andere omstandigheden toch myositis ontwikkelen. Er is niets dat u kunt doen om auto-immuunziekte of door toxine veroorzaakte myositis te voorkomen.
Follow-up
De ziekte myositis vereist een levenslange behandeling omdat deze volgens de huidige wetenschappelijke kennis niet kan worden genezen. Het doel van de nazorg is om de ontsteking te remmen en de verzwakking van de spieren te minimaliseren en de mobiliteit van de aangetaste skeletspieren te behouden. Dit vereist opvolging, waarvan de omvang afhangt van de ernst van de symptomen. De arts en de patiënt maken regelmatig afspraken. Bij deze noodzakelijke voorschriften voor medicijnen zoals cortison en immunosuppressiva, zowel als voor fysiotherapie en ergotherapie, zijn uitgegeven. Direct na de diagnose wordt vaak een revalidatieprogramma besteld. Onder professionele begeleiding leert de patiënt over de gevolgen van myositis voor zijn of haar leven en hoe deze aan te pakken. Echter, voor succesvol maatregelenmoet de ontsteking zoveel mogelijk zijn genezen. Bij een vervolgonderzoek hoort in ieder geval een bespreking van de klachtensituatie. Vooral het professionele en privéleven van alledag kan voor grote moeilijkheden zorgen. Eventuele hulpaanbod wordt zo nodig besproken. Bovendien een bloed test wordt uitgevoerd om ontstekingsparameters te bepalen. Hierdoor kan de arts het verloop van de ziekte documenteren en eventueel de therapie bijsturen. Het succes van de behandeling hangt in beslissende mate af van de bereidheid van de patiënt om mee te werken. Langdurig sparen leidt niet zelden tot verlies van spierfunctie.
Wat u zelf kunt doen
Spierontsteking vereist meestal een uitgebreide medische behandeling. Daarbij kan de patiënt wat nemen maatregelen om het ongemak te verlichten. Ten eerste moet de aangetaste spier worden gespaard. Als de pijn ernstig is, warme kompressen en begeleidende maatregelen zoals rustgevend theesoorten of zachte massages worden aanbevolen. Een verband kan ook bijdragen aan een snel herstel. Fysiotherapie en ergotherapie zijn belangrijke componenten van de therapie. De patiënt kan deze maatregelen thuis ondersteunen met matige beweging en individuele oefeningen. Het type training kan het beste worden bepaald in samenwerking met een sportmedische specialist. Als de spierontsteking gepaard gaat met verlamming, spierblessures of verharding, moeten verdere maatregelen worden genomen. Meestal wordt een medicamenteuze therapie gestart, ondersteund door massages en alternatieve methoden uit de Chinese geneeskunde. In overleg met de arts, acupunctuur kan ook worden gebruikt. Spierontsteking geneest meestal binnen een paar dagen tot weken. Als de symptomen gedurende langere tijd aanhouden, kan behandeling in een kliniek nodig zijn. De patiënt moet de arts informeren over eventuele klachten en een wijziging van de medicatie voorstellen in geval van bijwerkingen of interacties van de voorgeschreven medicatie.
