Rugpijn | Appendicitis

Rugpijn

Appendicitis kan terug veroorzaken pijn in sommige gevallen. Afhankelijk van de locatie van de bijlage kan de pijn kan uitstralen naar het onderste deel van de rechter rug. In de loop van de ziekte, de pijn kan ook van de bovenbuik naar de onderrug gaan.

Kan men een blindedarmontsteking hebben zonder pijn?

An appendicitis kan ook zonder of slechts milde pijn zijn. Het kan zijn dat de getroffen persoon zich maar een beetje voelt trekken in de onderbuik of pijn treedt alleen op als er druk op de buik wordt uitgeoefend. Dit is vooral het geval bij oudere mensen.

Echter, appendicitis begint meestal met pijn in de middelste bovenbuik iets boven de navel, die dan naar de rechter onderbuik gaat. De pijn kan in verschillende mate worden gevoeld, afhankelijk van de persoon. Diarree (diarree) is een typisch symptoom van verschillende gastro-intestinale aandoeningen.

Van diarree is sprake als waterige, ongevormde of papperige ontlasting vaker dan driemaal per dag voorkomt. De meest voorkomende oorzaak van diarree is virussen (bijv. “gastro-enteritis” of reisdiarree). Medicijnen, voedsel of bepaalde ziekten zoals chronische inflammatoire darmziekte kan ook diarree veroorzaken.

Diarree kan ook worden veroorzaakt door acute appendicitis. In tegenstelling tot de andere oorzaken van diarree, typisch symptomen van appendicitis komen vaak gelijktijdig voor. Pijn, die voor het eerst in de navelstreek verschijnt en binnen korte tijd naar de rechter onderbuik migreert, evenals misselijkheid en braken, koorts, verlies van eetlust en een verslechtering van de generaal voorwaarde kan, in verband met diarree, spreken voor een acute appendicitis. Diarree is geen klassiek symptoom van appendicitis, maar aangezien de ziekte zich vaak voordoet met atypische symptomen, moet appendicitis zelfs in het geval van acute diarree worden overwogen.

Diagnose

Een typische of "klassieke" combinatie van symptomen is zeer zeldzaam bij appendicitis. Vaak zijn er diffuse symptomen die in eerste instantie geen duidelijke diagnose toelaten. Voor de diagnose van appendicitis, de patiënt medische geschiedenis (anamnese) is een belangrijk criterium.

Meestal is de medische geschiedenis is relatief kort, met korte periodes van pijn in de buik, misselijkheid en braken. Omdat appendicitis een relatief veel voorkomende ziekte is, wordt het als een diagnose beschouwd zodra zich een paar maar typische symptomen voordoen. EEN fysiek onderzoek wordt vervolgens uitgevoerd.

Dit kan het vermoeden van appendicitis snel onderbouwen, aangezien er een aantal tests en onderzoeken zijn die de ziekte aangeven. Als het fysiek onderzoek vertoont geen afwijkingen, blindedarmontsteking kan met grote waarschijnlijkheid worden uitgesloten. Bovendien wordt een laboratoriumonderzoek uitgevoerd voor de diagnose.

In het geval van appendicitis, bijvoorbeeld een toename van wit bloed cellen (leukocytose) is bijna altijd detecteerbaar. De lichaamstemperatuur wordt gemeten en indien mogelijk een ultrageluid onderzoek (echografie) wordt uitgevoerd. Echografie onthult vaak een verdikte appendix, wat kan duiden op appendicitis.

Maar zelfs met een onopvallende ultrageluid onderzoek kan acute appendicitis niet voor honderd procent worden uitgesloten. Integendeel, de echografie dient om andere ziekten uit te sluiten die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken als appendicitis, zoals nier stenen en andere ziekten van de nier en urineleider evenals gynaecologische aandoeningen. De meest voorkomende alternatieve diagnose is een zogenaamde 'gastro-enteritis”(Gastro-enteritis).

Er moeten echter ook verschillende andere ziekten worden uitgesloten voordat ‘appendicitis’ wordt vastgesteld, vooral voordat de indicatie voor een operatie wordt gegeven. In bijzonder ernstige gevallen kan ook een MRI van de buik nodig zijn. Ultrageluid van de buik Er zijn een aantal mogelijke tests die het vermoeden van appendicitis kunnen bevestigen.

Een duidelijke diagnose kan met deze tests niet worden gesteld en in sommige gevallen sluit zelfs een negatieve test appendicitis niet uit. Een eenvoudige test is bijvoorbeeld erop springen been. Bij appendicitis kan het springen de pijn in de buik vanwege de trillingen veroorzaakt door het hoppen.

Er zijn ook een aantal verschillende drukpunten die worden gepalpeerd tijdens het klinisch onderzoek van de buik. Palpatie van bepaalde delen van de onderbuik (Mc-Burney-punt, Lanz-punt) kan bijvoorbeeld vaak ernstige pijn veroorzaken bij appendicitis. In de meeste gevallen bevindt appendicitis zich aan de rechterkant.

Bij de zogenaamde Blumberg-test wordt met de hand van de onderzoeker aan de linkerkant druk uitgeoefend op de onderbuik en plotseling losgelaten. De test is positief en kan wijzen op blindedarmontsteking als zich pijn ontwikkelt aan de rechterkant van de appendix. Bij sommige mensen is de appendix ook teruggevouwen.

Hier, in het geval van een ontsteking, treedt pijn op als het goed is been is gebogen tegen weerstand in de heup gewricht. Deze test (zogenaamde psoas-stretching pijn) kunnen ook indicaties zijn voor appendicitis. De Ten-Horn-test kan bij mannen worden uitgevoerd door de testikels.

Als dit pijn in de rechter onderbuik veroorzaakt (Mc-Burney-punt), is de test positief. De leeftijdsappendicitis komt met 5-10% wat minder vaak voor en wordt gekenmerkt door een sluipend verloop. Vanwege de frequente progressie, buikvliesontsteking komt ook bijzonder vaak voor bij deze groep patiënten. Appendicitis tijdens de zwangerschap is bijzonder moeilijk te diagnosticeren omdat de appendix en appendix appendix omhoog bewegen als de baarmoeder groeit. Dit betekent dat, afhankelijk van de maand zwangerschapkan de appendix zich op een atypische plaats (rechter bovenbuik) bevinden, wat tot valse diagnoses kan leiden.