Infectiologie is de studie van ziekten veroorzaakt door microben en parasieten. De discipline omvat diagnose, therapie en profylaxe van besmetting met bacteriën, virussen, schimmels en parasieten. De taak van de specialiteit is ook de studie van microben en parasieten, de immuunsysteem en de ontwikkeling van nieuwe therapieën en drugs.
Wat zijn infectieziekten?
Infectiologie is de studie van ziekten veroorzaakt door microben en parasieten. Infectiologie is de wetenschap van ziekten veroorzaakt door biologische agentia van ontsteking. De pathogenen zijn bacteriën, virussen, schimmels en parasieten. De klinisch infectioloog is een arts die zorgt voor de diagnose en eliminatie van de besmetting met de veroorzakende organismen. Hij is een specialist met een bij wet geregelde aanvullende opleiding. Het onderzoek infectiologie is gewijd aan de basiskennis. Deze tak wordt gedomineerd door microbiologie en moleculaire biologie. De microbiologische tak is verder gespecialiseerd in bacteriologie, virologie en mycologie (wetenschap van schimmels). Moleculaire en cellulaire immunologie zijn de takken die zich toeleggen op de studie van de afweer van het lichaam. Deze subspecialiteiten van infectieziekten worden ook behandeld door biochemici en biologen. Binnen immunologie, serologie (de studie van bloed plasma) vormt een andere specialiteit. In de klinische praktijk vermengen de disciplines van de infectiologie zich. De medisch-microbioloog is dus van opleiding een basisonderzoeker. Wel staat hij de medisch infectioloog vaak bij als het om diagnostiek gaat. Dit komt omdat de microbioloog de micro-organismen kan identificeren die een hebben veroorzaakt besmettelijke ziekte.
Behandelingen en therapieën
Bacteriële infecties zijn een veelvoorkomend probleem waarmee infectiologen te maken hebben. Salmonella is vaak de oorzaak van diarree op het westelijk halfrond, terwijl cholera komt veel voor in ontwikkelingslanden. Hersenvliesontsteking en longontsteking kan ook worden veroorzaakt door de protozoa. Tuberculose is ook een van de bacteriële infecties. Aan het stijgen is Lyme, die wordt overgedragen door teken. De Borrelia bacteriën van invloed op de zenuwstelsel en gewrichten Bacteriële infecties omvatten ook veel geslachtsziekten Viraal infectieziekten omvatten rhinitis veroorzaakt door rhinovirussen en andere aandoeningen van de luchtwegen. Adenovirussen veroorzaken leukocytose, een toename van het aantal witte bloed cellen (leukocyten) als reactie van de immuunsysteem. Virussen uit deze familie zijn verantwoordelijk voor invloed, conjunctivitis, evenals diarreeziekten. Kinderziekten zoals de bof, mazelen, waterpokken en ook polio rodehond zijn ook virale infecties. Zeer besmettelijk zijn virale ziekten die hemorragie veroorzaken koorts Oorzaken zijn onder meer Ebola, Lassa en geel koorts virussen. Dit syndroom wordt gekenmerkt door levensbedreigende bloedingen. Mycosen zijn infecties met schimmels, waarbij gisten of hogere schimmels betrokken kunnen zijn. Artsen maken onderscheid tussen oppervlakkige mycosen van de huid en systemische of invasieve mycosen die invloed hebben op interne organen. ziekteverwekkers komen het lichaam binnen via de longen en kunnen de milt en lever zoals het geval is bij histoplasmose (infectie met histoplasma). Systemische mycosen kunnen fataal zijn. Tussen de twee groepen mycosen is de besmetting met Candida albicans. De gist schimmel koloniseert de orale en intestinale slijmvlies alsmede de long epitheel (epitheel: sluitweefsel). Oppervlaktemycosen komen voor als dermatomycosen op de huid en onychomycosen op de nagels Parasieten van mensen omvatten protozoa (eencellige dieren) zoals Plasmodium (malaria ziekteverwekker). De microben vallen binnen erytrocyten (rood bloed cellen). Meercellige organismen zoals lintwormen en de kleine lever botten zijn ook parasitair bij mensen.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Diagnose in infectieziekten begint met het patiëntgesprek. De beschreven symptomen, zoals koorts, 피로, brakenof diarree, de arts de eerste aanwijzingen geven om de ziekte te identificeren. Tijdens de fysiek onderzoek, zal de arts klassieke tekenen van detecteren ontsteking (warmte, zwelling, roodheid, pijn Bloedonderzoek onthult een toename van leukocyten en moleculaire markers van ontsteking Identificatie van antigenen in het bloedserum wordt gebruikt om de pathogenenAntigenen zijn oppervlakte moleculen van microben waaraan de immuunsysteem reageert door te vormen antilichamen De serologische test kan deze ook zeer specifiek detecteren eiwitten Dit is dan een teken dat er al een immuunrespons heeft plaatsgevonden. Met behulp van celculturen identificeert de microbioloog de veroorzakers van de infectie. De evaluatie wordt zowel macroscopisch-optisch als microscopisch uitgevoerd. Biochemische detectiemethoden vullen de visuele bevindingen aan. antibiotica de infectioloog een effectief middel bieden om een bacteriële besmetting te elimineren. Effectief bieden antibiotica is een grote onderzoeksuitdaging. Dit komt omdat microben de neiging hebben resistentie te ontwikkelen tegen een of meerdere van de antibacteriële middelen drugs Daarom is de ontwikkeling van nieuwe antibiotica is als een constante race tegen de klok. Antiviraal drugs zijn alleen beschikbaar voor enkele virale infecties. Om zowel bacteriële als virale infecties te voorkomen, gebruiken artsen specifieke actieve immunisaties (vaccinaties). De arts injecteert de patiënt met verzwakte ziekteverwekkers, waarna het immuunsysteem actief wordt. De afweer van het lichaam heeft zo het vermogen verworven om snel op een infectie te reageren. Passieve immunisatie wordt gebruikt om een acute infectie te bestrijden. Antilichamen worden met een injectie aan de patiënt toegediend. Farmaceutische bedrijven maken deze immunoglobulinen uit het bloed van besmette dieren. Antimycotica helpen tegen schimmelinfecties. De toedieningsvorm is een zalf voor oppervlakkige mycosen of oraal tablets voor systemische mycosen. Soms is een injectie ook nodig. Er zijn nog geen beschermende vaccinaties tegen parasitosen. Beperkte bescherming tegen malaria wordt geleverd door chemoprofylaxe; in het geval van acute besmetting, geneesmiddelen ontwikkeld op basis van ingrediënten van de bijvoet kruiden helpen. De arts verwijdert rondwormen endoscopisch uit het maagdarmkanaal (maag en darmen).
