De operatie voor appendicitis
An appendicitis hoeft niet altijd operatief te worden behandeld. In principe is een wachtende, conservatieve behandeling mogelijk met bedrust, het toedienen van antibiotica, laboratoriumchemische controles en een tijdelijke verzaking van voedsel (voedselverlof). Deze procedure is bedoeld om onnodige chirurgische ingrepen te voorkomen, maar er is altijd een risico op verergering en verdere progressie (verergering) van de ziekte.
Indien echter acuut appendicitis kan niet met voldoende zekerheid worden uitgesloten, de indicatie voor een operatie wordt doorgaans gegeven. Uiteraard een operatie onder generaal anesthesie gaat altijd gepaard met een risico op complicaties. Dit risico wordt echter als lager beschouwd dan het verwijderen van de appendix in geval van acuut appendicitis.
In bijna een derde van alle gevallen van blindedarmoperatiewordt een perforatie (breuk) van de appendix in de vrije buikholte veroorzaakt. Dit resulteert in het scheuren van de darmwanden van de appendix door het afsterven van weefsel (necrose). De darminhoud stroomde mee kiemen kan dus in de peritoneale holte stromen, waar het kan veroorzaken buikvliesontsteking, wat vaak levensbedreigend is.
Het voorkomen van dergelijke buikvliesontsteking zonder operatie gaat gepaard met een sterftecijfer (letaliteit) tot 30 procent, daarom is de indicatie voor chirurgie bij acute appendicitis zeer royaal vastgesteld om deze gevolgschade te voorkomen. Een operatie voor appendicitis wordt genoemd blindedarmoperatie, die verwijst naar het verwijderen van de bijlage bijlage bijlage. Er zijn twee verschillende chirurgische technieken, er wordt onderscheid gemaakt tussen conventioneel en laparoscopisch blindedarmoperatie.
Bij conventionele chirurgie is de chirurgische benadering via een zogenaamde alternerende incisie in de rechter onderbuik. Na een korte schuine incisie van de huid worden de vezels van de buikspieren worden eerst uit elkaar geduwd volgens de richting van hun vezels en de buikvlies is geopend. Het openen van de buikholte via een abdominale incisie wordt laparotomie genoemd.
De chirurg heeft directe toegang tot het interne organen en kan de operatie uitvoeren onder direct zicht. De tweede chirurgische techniek verschilt hiervan, die wordt genoemd laparoscopie of minimaal invasieve chirurgie. Voor laparoscopiewordt er slechts een minimale huidincisie (ongeveer een centimeter lang) net onder de navel gemaakt en worden er twee nog kleinere zogenaamde "werkende toegangen" gemaakt in de onderbuik.
Op deze manier kunnen speciale apparaten, waarop een videocamera en een lichtbron zijn aangesloten, volgens het sleutelgatprincipe in de buikholte worden gestoken en kan de operatie worden uitgevoerd. De kleinere incisies en verwondingen die door deze toegang worden veroorzaakt, resulteren meestal in minder pijn na de operatie en ook bij een sneller herstel. Vergeleken met de conventionele methode, laparoscopie resulteert in minder littekenbreuken (littekenbreuken) en de snelheid van wond genezen aandoeningen is lager.
Een nadeel is in sommige gevallen de verminderde duidelijkheid van het operatiegebied en de vertraagde toegang bij een dreigende complicatie zoals hevig bloeden in het operatiegebied. Bovendien is de behoefte aan apparatuur lager bij conventionele chirurgie (de kosten van de twee procedures verschillen slechts minimaal). Nadat toegang tot de ontstoken appendix is gecreëerd, lijkt de chirurgische procedure in beide chirurgische technieken sterk op elkaar.
Ten eerste, de bloed levering aan de bijlage wordt onderbroken en de bijlage wordt doorgesneden en verwijderd bij de overgang naar de bijlage. Als er sprake is van een ernstige ontsteking van de appendix, kan tijdelijk een drainage worden aangebracht om wondsecretie uit de buikholte af te voeren. Typische complicaties die verband houden met een blindedarmoperatie zijn, naast de algemene risico's die eraan verbonden zijn anesthesie, bijvoorbeeld een defect (insufficiëntie) in de hechting naar de darm, wat kan leiden tot etterend buikvliesontsteking of abces (pus holte).
Bovendien kunnen wondinfecties optreden, vooral als de appendix scheurt en de resulterende pathogenen in de peritoneale holte worden gedragen. Er bestaat een risico op verklevingen, wat af en toe kan leiden tot darmobstructie (ileus). Bovendien kan de operatie bloeding en letsel aan de urineleider, darm of andere naburige organen.
Het vooruitzicht op herstel (prognose) is erg goed bij een blindedarmoperatie. Als de appendicitis niet is geperforeerd (gescheurd), is het sterftecijfer minder dan 0.001 procent en daarom erg laag. Als de ontsteking echter al is geperforeerd, is het sterftecijfer ongeveer één procent vanwege het verhoogde risico op complicaties.
Als een acute appendicitis wordt vermoed, moet de operatie zo snel mogelijk worden uitgevoerd. Een operatie moet binnen ongeveer 48 uur worden uitgevoerd om te voorkomen dat de ontsteking zoveel mogelijk doorbreekt. In de meeste gevallen zijn er geen verdere risico's voor de getroffenen als een operatie wordt uitgevoerd binnen de eerste 48 uur na de ziekte. en therapie van appendicitis
Alle artikelen in deze serie:
