Variaties in de positie van de bijlage | Appendicitis

Variaties in de positie van de bijlage

Positievariaties van de bijlage:

• Normaal
• Paracecal: rechts van de bijlage
• Retrocal: achter de appendix, rustend op de iliopsoas-spier
• Paraileal: opgedraaid naar het ileum
• In het kleine bassin: zeer lange appendix, reikend tot in het kleine bassin
• Caecale depressie: de appendix en appendix bevinden zich in het bekken
• Caecale verhoging: de appendix en appendix bevinden zich in de rechter bovenbuik
• (zwangerschap)
• Situs inversus: Zeer zeldzame anomalie van het menselijk lichaam, waarbij alle organen in spiegelbeeld in het lichaam liggen. De appendix bevindt zich dus in de linker onderbuik.

Verloop van appendicitis

De typische appendicitis kan worden onderverdeeld in ontstekingsstadia: 1. catarrale stadium: de appendix is ​​gezwollen, rood gekleurd en pijnlijk. Nee pus ontwikkelt zich nog en deze fase is nog volledig omkeerbaar (omkeerbaar). 2. seropurulent satdium: dit is een overgangsfase tussen 1 en 3 3. destructief stadium: er worden 3 stadia onderscheiden: als er een obstructie in de appendix is, zullen de secreties en ontlasting daarin worden opgebouwd.

De appendix zwelt op, wordt rood en de eerste pijnlijke gebeurtenis doet zich voor. In een periode van 12-24 uur komen de eerste symptomen van appendicitis ontwikkelen. De bacteriën in de bijlage kan zich dan sterk vermenigvuldigen in de staande afscheiding.

Door de zwelling van de appendix kan de bloed schepen worden geleidelijk geperst, wat resulteert in een zuurstoftekort voor het weefsel. Het weefsel sterft langzaam af en de bacteriën kan de slijmvliesbarrière doorbreken. Als ze na ongeveer 48 uur ook migreren door de laatste laag van de darmwand, de serosa, de omgeving buikvlies geïnfecteerd raakt (periappendicitis, lokaal buikvliesontsteking) en kan zich vervolgens over het hele peritoneum verspreiden.

• Appendicitis ulcerophlegmonosa: het slijmvlies vertoont zweren. Begin van weefselvernietiging. - Appendicitis empyematosa: pus vormt zich in de appendix
• Appendicitis gangrenosa: de appendix sterft langzaam af. EEN gangreen ontwikkelt (weefselsterfte).

Complicaties

Appendicitis is een levensbedreigende ziekte en moet zo snel mogelijk worden gediagnosticeerd en behandeld. Er kunnen enkele ernstige complicaties optreden als de diagnose van appendicitis wordt uitgesteld. - Vrije perforatie: Als de darmwand is beschadigd en er is sprake van ernstige zwelling, kan de blindedarmwand doorbreken en kan de inhoud de buikholte binnendringen (buikvlies).

De bacteriën die op deze manier vrijkomen, kunnen ernstige diffuus veroorzaken buikvliesontsteking. - Perityphlitisch abces: Als de perforatie zich niet verder kan verspreiden door omringende verklevingen, ontwikkelt zich een puist in de buurt van de wormpoot. - Conglomeraattumor: dit is geen echte tumor ("kanker").

Door de ontsteking kunnen de omliggende structuren, zoals de appendix, een groot netwerk (omentum majus) en dunne darm lussen om zich aan een tumor te hechten. - Abcessen: als pus wordt gevormd in de buikholte, kunnen ingekapselde abcessen (etterholten) ontstaan. Voorbestemde sites voor abcessen bevinden zich tussen de lussen van de dunne darm (interenterisch), onder de (diafragmatisch subfrenisch), onder de lever (subhepatisch) en vooral in de zogenaamde Douglas ruimte.

Bij vrouwen ligt deze ruimte tussen de rectum en baarmoeder. - Tromboflebitis van het portaal ader: Wanneer de ontsteking van de buikvlies verspreidt zich naar het portaal ader systeem, een ontsteking van de aderen (flebitis) ontwikkelt zich, wat vaak gepaard gaat met trombusvorming in de poortader. - Paralytische ileus: een ontsteking van de buikholte (buikvliesontsteking) kan leiden tot verlamming van de darm. Hierdoor kunnen darmbewegingen (peristaltiek) niet meer worden uitgevoerd. Dit resulteert in een transportstop van de darminhoud, een zogenaamde ileus.