Plate osteosynthese vertegenwoordigt een procedure van osteosynthese. In deze procedure is het breuk van een bot wordt behandeld met behulp van platen.
Wat is plaatosteosynthese?
Plate osteosynthese is wanneer de chirurgische behandeling van een bot breuk is gedaan met metalen platen. Bij deze procedure worden de platen gebruikt om de breuk Plaatosteosynthese is mogelijk op alle botgebieden en is geschikt voor alle soorten fracturen. In de meeste gevallen worden de metalen platen gebruikt voor breuken die het gewricht direct aantasten of voor breuken nabij het gewricht. In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen vorm-fit en frictie-fit plaat-osteosynthese.
Functie, effect en doelen
Plate osteosynthese is de term die wordt gebruikt bij de chirurgische behandeling van a bot fractuur betreft metalen platen. In dit geval dienen de platen om de breuk te stabiliseren. Plaatosteosynthese wordt gebruikt om botbreuken te behandelen. De meest voorkomende indicaties zijn fracturen waarbij het gewricht betrokken is, open fracturen, fracturen bij patiënten met polytraumaen meerdere fragmentbreuken die volledig onstabiel zijn. Andere toepassingen van dit type osteosynthese zijn onder meer fracturen van de onderste ledematen, fracturen waar letsel aan is zenuwen or bloed schepen, en volledige breuken van de onderarm Welke osteosynthetische behandeling uiteindelijk wordt gebruikt, is afhankelijk van de positie en het beloop van de bot fractuur Plaatosteosynthese is bijzonder geschikt voor de behandeling van proximale humerusfracturen, humerusschachtfractuur of proximale tibiafractuur. Plaatosteosynthese kan worden uitgevoerd met verschillende plaatvormen. Deze omvatten bijvoorbeeld de hoekplaat, die wordt gebruikt voor fracturen van het distale of proximale dij bot (dijbeen). Steunplaten zijn een andere vorm. Deze lijken op een L of T en worden gebruikt om fracturen te behandelen die optreden in het metafysaire of epifysaire gebied. In dit geval wordt de reconstructie ook uitgevoerd met houtdraadbouten. Een andere vorm is de compressieplaat. Het wordt gebruikt om transversale en korte schuine fracturen te behandelen. De compressieplaat is ook geschikt voor schroefosteosynthese. Door gebruik te maken van het schroefgatenpatroon of met behulp van een plaatspanner kan compressie worden bereikt in het gebied van de breukspleet. Een humerale fixatieplaat wordt gebruikt bij een proximaal opperarmbeen breuk is aanwezig. Speciale opperarmbeen hoofd schroeven worden gebruikt om de breuk in de fixatorplaat vast te klemmen en vast te zetten. Bovendien gebruikt de chirurg gewone corticale schroeven om het schachtfragment te verankeren. De osteosynthese van de plaat omvat ook de neutralisatieplaat. Het heeft de eigenschap buigkrachten en torsiekrachten te neutraliseren. Compressie kan worden bereikt door het gebruik van houtdraadbouten. Minder invasief stabilisatiesysteem of LISS is de naam die wordt gegeven aan een plaatosteosyntheseprocedure die wordt gebruikt om supracondylaire fracturen, intra-articulaire fracturen en distale femurschachtfracturen te behandelen. Het is samengesteld uit een plaatachtig implantaat en borgschroeven. Samen bereiken ze het effect van een externe fixator Voordat plaatosteosynthese wordt uitgevoerd, wordt de patiënt meestal toegediend narcose Aan het begin van de procedure brengt de chirurg de botfragmenten eerst terug naar hun normale positie, ook wel reductie genoemd. Vervolgens behandelt hij de breuk met een van de verschillende vormen van plaatosteosynthese, die afhankelijk is van het type bot fractuur in kwestie. Als een toepassing op een onderste ledemaat wordt gedaan, moet eerst een gedeeltelijke belasting worden uitgevoerd, gevolgd door een volledige belasting, omdat plaatosteosynthese geen belastingsstabiliteit heeft. In de meeste gevallen verloopt de osteosynthese van de plaat met succes, zodat de fractuur geneest. Verwijdering van het ingebrachte metalen materiaal vindt op zijn vroegst na 12 maanden plaats. De beste periode voor het verwijderen van de plaat wordt geacht 12 tot 18 maanden te zijn. Wegens breukgevaar mag het verwijderen in geen geval eerder worden uitgevoerd. Anderzijds is het niet aan te raden om veel langer dan 18 maanden te wachten met het verwijderen van het materiaal, omdat het metaal dan soms al is ingegroeid tot zodanig dat het risico bestaat dat de schroeven daarbij afbreken.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
De procedure van plaat-osteosynthese heeft zowel voor- als nadelen. De pluspunten van de chirurgische methode zijn onder meer hoge stabiliteit en de mogelijkheid van vroege mobilisatie. Bovendien kan plaatosteosynthese worden gebruikt om mogelijke afwijkingen tegen te gaan. Bovendien kunnen op deze manier ook gecompliceerde fracturen worden behandeld. Er zijn echter ook enkele minpunten. Zo zijn bewegingen na de chirurgische ingreep vaak beperkt door verklevingen en littekens. Bovendien is het nodig om de metalen platen later door een tweede bewerking te verwijderen. Hoewel plaatosteosynthese een van de routinematige medische procedures is, heeft het het risico van enkele risico's en bijwerkingen. De plaat kan bijvoorbeeld los gaan zitten in het bot. Bovendien behoren problemen met de bloedsomloop en botinfecties tot de mogelijkheden. Zelden verklevingen van pezen, kromming van spieren, zenuwen en kraakbeen, en verstijving van de gewrichten komen ook voor. Een andere mogelijke complicatie is de afwezigheid of onvoldoende genezing van de botbreuk, waarnaar artsen verwijzen pseudartrose Bovendien bot necrose kan optreden, waarbij afzonderlijke delen van het bot afsterven. De algemene risico's van osteosynthese omvatten ook letsel aan zenuwen, het voorkomen van bloed bloedstolsels, bloeding, lokale wondinfecties, allergische reacties op bepaalde stoffen en de vorming van littekens Verder problemen door anesthesie zijn binnen het rijk van de mogelijkheden. In de meeste gevallen zijn ernstige complicaties echter zeer zeldzaam. Kort na de osteosynthese van de chirurgische plaat moet de patiënt weer in beweging komen. Overmatig sparen van het bot wordt als contraproductief beschouwd en leidt vaak tot complicaties zoals verstijving van het bot gewrichten. Fysiotherapie oefeningen moet regelmatig worden uitgevoerd om een normale belastingsituatie te herstellen.
