Oorzaak van lupus erythematosus

De exacte oorzaak van lupus is nog steeds niet bekend. Als hypothese (aanname) is het volgende in de kamer aanwezig: Door a virale infectie DNA (de basissubstantie van ons erfelijk materiaal) komt vrij - om welk virus het daarbij gaat, is eveneens nog onbekend. Omdat er nu te weinig enzymhoeveelheid is, die het DNA kan afbreken en dus verwijderen, ontstaat er een immuunreactie tegen het DNA. De immuuncomplexen worden nu afgezet in de schepen en de ontsteking veroorzaken.

Symptomen van lupus erythematosus

Bij lupus treden algemene klachten op zoals “lupus” en “lupus”. Deze symptomen zijn echter niet specifiek en zeggen weinig over de ziekte erachter. Daarom is verdere verduidelijking nodig.

Bij bijna 80% van de patiënten is de gewrichten zijn ook betrokken, in de zin van een ontsteking van meerdere gewrichten. De meeste patiënten met lupus gaan daarom voor het eerst naar hun huisarts. De gewrichten De pijn kan komen uit de pezen of de spieren rond het gewricht.

De ontsteking van het spierweefsel komt voor bij ongeveer 40% van de patiënten. De gewrichten die het vaakst worden getroffen, zijn de ruim de helft van de patiënten die klaagt over huidbetrokkenheid: maar naast de huid kunnen ook de organen worden aangetast. Een enkele betrokkenheid van ons grootste orgaan, de huid, is echter ook mogelijk.

In dit geval spreken we van cutaan (cutis = huid) lupus erythematosus. In het kader van orgaanbetrokkenheid, veranderingen in de longen en hart- komen voor in ongeveer 60% van de gevallen. Bovenal zijn er pleurale en pericardiale effusies.

Hier hoopt zich vloeistof op rond de hart- of longen, waardoor de uitzetting van het betreffende orgaan wordt beperkt. De hart- kan niet meer pompen omdat de vloeistof in de hartzakje voorkomt dat het uitzet. In de longen vermindert compressie het gebied dat beschikbaar is voor gasuitwisseling.

Nier betrokkenheid speelt de belangrijkste rol bij de orgelmanifestaties in lupus erythematosus. In de meeste gevallen is het de belangrijkste component in mortaliteit en morbiditeit. Het heeft daarom een aanzienlijke invloed op de mortaliteit en het morbiditeitscijfer.

If lupus erythematosus is dodelijk, het is te wijten aan nier Deze organen moeten tijdens de therapie ook speciale aandacht krijgen, zodat ze zo lang mogelijk zonder beperking kunnen functioneren. Als de nieren falen, onze bloed wordt niet langer ontgift en onze lichaamscellen functioneren niet meer. In iets meer dan de helft van de gevallen treden ook neurologische veranderingen op.

Deze veranderingen manifesteren zich in het centrum zenuwstelsel, waaronder de hersenen en spinal cord. Deze veranderingen kunnen zich op veel verschillende manieren manifesteren: Bovendien kunnen karakteristieke veranderingen in de bloed telling kan worden gezien. Enerzijds is er een toename van de algemene ontstekingsparameters, anderzijds zijn ziektespecifieke bevindingen baanbrekend.

CRP en BSG wijzen echter alleen op een soort ontsteking. De informatie over welke ontsteking het precies is, kunnen we niet uit deze waarden halen. Het is echter mogelijk om te beoordelen hoe ernstig een ontsteking is, of deze vordert of zelfs verbetert.

Onder de meer specifieke bevindingen zijn er bijvoorbeeld verschillende antilichamen (ANA, APA), die veelal gericht zijn tegen het lichaamseigen DNA en dus een indicatie geven. Opgemerkt moet worden dat ze ook verhoogd kunnen zijn bij andere inflammatoire auto-immuunziekten (bijv. Auto-immuunziekten hepatitis). Bloed cellen zijn vaak ook in verminderde hoeveelheden aanwezig.

Dit kan zowel het bloed beïnvloeden bloedplaatjes (trombocytopenie) en de witte bloedcellen (leukopenie).

Koorts,
Zwakte en
Gewichtsverlies.
Gewichtsverlies,
Hara mislukking en
Gezwollen weefselvocht knooppunten komen.
Pijn,
Drempels op en
Patiënten voelen zich stijf, vooral 's ochtends.
Vinger-,
Hand en
Kniegewrichten.
Kenmerkend is de zogenaamde vlinder erytheem. Dit is een rood worden van de huid (erytheem) in de vorm van een vlinder, die zich over de wangen en de brug van de neus-.
Bovendien vormen zich rode papels met schubben op de huid.
De huid is gevoelig voor licht.
Zelden een secundaire Raynaud-syndroom optreedt.
Zweer-achtige veranderingen en tong brandend komen ook voor in de mondelinge slijmvlies.
Van depressies tot
Epileptische aanvallen tot
Beroertes zijn allemaal denkbaar.
CRP-waarde = C- reactief proteïne,
BSG = bloedcelbezinkingssnelheid,

Bij lupus kunnen algemene klachten zoals koorts, zwakte en gewichtsverlies optreden.

Het kan ook leiden tot gewichtsverlies, haaruitval en gezwollen weefselvocht knooppunten. Deze symptomen zijn echter niet specifiek en zeggen weinig over de onderliggende ziekte. Verdere verduidelijking is daarom nodig.

Bij bijna 80% van de patiënten is er ook sprake van betrokkenheid van de gewrichten, in de zin van ontsteking van meerdere gewrichten (polyartritis). De meeste patiënten met lupus raadplegen daarom voor het eerst hun arts. De gewrichten doen pijn, rinkelen en zien er stijf uit, vooral in de ochtend.

De pijn kan komen uit de pezen of de spieren rond het gewricht. De ontsteking van het spierweefsel komt voor bij ongeveer 40% van de patiënten. De gewrichten die het vaakst worden aangetast, zijn de vinger, pols en kniegewrichten.

Ruim de helft van de patiënten klaagt over huidbetrokkenheid: kenmerkend is het zogenaamde vlinder erytheem. Dit is een rood worden van de huid (erytheem) in de vorm van een vlinder, die zich verspreidt over de wangen en de brug van de neus-. Bovendien vormen zich rode papels met schubben op de huid.

De huid is gevoelig voor licht. Een secundaire Raynaud-syndroom komt zelden voor. In de context van orgaanbetrokkenheid treden veranderingen in de longen en het hart op in ongeveer 60% van de gevallen.

Vooral pleurale en pericardiale effusies komen voor. Hier hoopt zich vocht op rond het hart of de longen, waardoor de uitzetting van het betreffende orgaan wordt beperkt. Het hart kan niet meer pompen omdat de vloeistof in de hartzakje voorkomt dat het uitzet.

In de longen vermindert compressie het gebied dat beschikbaar is voor gasuitwisseling. Nier Betrokkenheid speelt de belangrijkste rol bij de orgaanmanifestaties bij lupus erythematosus. In de meeste gevallen is het de belangrijkste component in mortaliteit (ziekte) en morbiditeit (mortaliteit).

Het heeft daarom een aanzienlijke invloed op de mortaliteit en het morbiditeitscijfer. Als lupus erythematosus dodelijk is, is dit te wijten aan nierfalen. Deze organen moeten tijdens de therapie ook speciale aandacht krijgen, zodat ze zo lang mogelijk onbeperkt kunnen functioneren.

Als de nieren falen, wordt ons bloed niet meer ontgift en werken onze lichaamscellen niet meer. In iets meer dan de helft van de gevallen treden ook neurologische veranderingen op. Deze veranderingen manifesteren zich in het centrum zenuwstelsel, waaronder de hersenen en spinal cord. Deze veranderingen kunnen zich op veel verschillende manieren manifesteren: Van Depressie tot epileptische aanvallen tot beroertes, alles is denkbaar.

Bovendien karakteristieke veranderingen in de bloedbeeld kan gezien worden. Enerzijds is er een toename van de algemene ontstekingsparameters (CRP = C-reactief proteïne, BSG = bloedcelbezinkingssnelheid), anderzijds zijn ziektespecifieke bevindingen baanbrekend. CRP en BSG wijzen echter alleen op een soort ontsteking.

De informatie over welke ontsteking het precies is, kunnen we niet uit deze waarden halen. Het is echter mogelijk om te beoordelen hoe ernstig een ontsteking is, of deze vordert of zelfs verbetert. Onder de meer specifieke bevindingen zijn er bijvoorbeeld verschillende antilichamen (ANA, APA), die veelal gericht zijn tegen het lichaamseigen DNA en dus een indicatie geven.

Opgemerkt moet worden dat ze ook verhoogd kunnen zijn bij een andere inflammatoire auto-immuunziekte (bijv. Auto-immuunziekte hepatitis). Bloedcellen zijn vaak ook in verminderde hoeveelheden aanwezig. Dit kan zowel het bloed beïnvloeden bloedplaatjes (trombocytopenie) en de witte bloedcellen (leukopenie).

Als onderdeel van orgaanbetrokkenheid treden veranderingen in de longen en het hart op in ongeveer 60% van de gevallen. Vooral pleurale en pericardiale effusies komen voor. Hier hoopt zich vocht op rond het hart of de longen, waardoor de uitzetting van het betreffende orgaan wordt beperkt.

Het hart kan niet meer pompen omdat de vloeistof in de hartzakje voorkomt dat het uitzet. In de longen vermindert compressie het gebied dat beschikbaar is voor gasuitwisseling. Nierbetrokkenheid speelt de belangrijkste rol bij de orgaanmanifestaties bij lupus erythematosus.

In de meeste gevallen is het de belangrijkste component in mortaliteit (ziekte) en morbiditeit (mortaliteit). Het heeft daarom een aanzienlijke invloed op de mortaliteit en het morbiditeitscijfer. Als lupus erythematosus dodelijk is, is dit te wijten aan nierfalen.

Deze organen moeten tijdens de therapie ook speciale aandacht krijgen, zodat ze zo lang mogelijk onbeperkt kunnen functioneren. Als de nieren falen, wordt ons bloed niet langer ontgift en werken onze lichaamscellen niet meer. In iets meer dan de helft van de gevallen treden ook neurologische veranderingen op.

Deze veranderingen manifesteren zich in het centrum zenuwstelsel, waaronder de hersenen en spinal cord. Deze veranderingen kunnen zich op veel verschillende manieren manifesteren: Van Depressie tot epileptische aanvallen tot beroertes, alles is denkbaar. Bovendien karakteristieke veranderingen in de bloedbeeld kan gezien worden.

Enerzijds is er een toename van de algemene ontstekingsparameters (CRP = C-reactief proteïne, BSG = bloedcelbezinkingssnelheid), anderzijds zijn ziektespecifieke bevindingen baanbrekend. CRP en BSG wijzen echter alleen op een soort ontsteking. De informatie over welke ontsteking het precies is, kunnen we niet uit deze waarden halen.

Het is echter mogelijk om te beoordelen hoe ernstig een ontsteking is, of deze vordert of zelfs verbetert. Onder de meer specifieke bevindingen zijn er bijvoorbeeld verschillende antilichamen (ANA, APA), die veelal gericht zijn tegen het lichaamseigen DNA en dus een indicatie geven. Opgemerkt moet worden dat ze ook verhoogd kunnen zijn bij een andere inflammatoire auto-immuunziekte (bijv. Auto-immuunziekte hepatitis).

Bloedcellen zijn vaak ook in verminderde hoeveelheden aanwezig. Dit kan zowel het bloed beïnvloeden bloedplaatjes (trombocytopenie) en de witte bloedcellen (leukopenie).

Kenmerkend is het zogenaamde vlindererytheem.
Dit is een rood worden van de huid (erytheem) in de vorm van een vlinder, die zich verspreidt over de wangen en de brug van de neus-.
Bovendien vormen zich rode papels met schubben op de huid.
De huid is gevoelig voor licht.

Nierbetrokkenheid speelt de belangrijkste rol bij de orgaanmanifestaties bij lupus erythematosus. In de meeste gevallen is het de belangrijkste component in mortaliteit (ziekte) en morbiditeit (mortaliteit). Het heeft daarom een aanzienlijke invloed op de mortaliteit en het morbiditeitscijfer.

Als lupus erythematosus dodelijk is, is dit te wijten aan nierfalen. Deze organen moeten tijdens de therapie ook speciale aandacht krijgen, zodat ze zo lang mogelijk onbeperkt kunnen functioneren. Als de nieren falen, wordt ons bloed niet langer ontgift en werken onze lichaamscellen niet meer.

In iets meer dan de helft van de gevallen treden ook neurologische veranderingen op, deze veranderingen zijn te zien in het centrale zenuwstelsel, waaronder de hersenen en het ruggenmerg. Deze veranderingen kunnen zich op veel verschillende manieren manifesteren: Van Depressie tot epileptische aanvallen tot beroertes, alles is denkbaar. Bovendien karakteristieke veranderingen in de bloedbeeld kan gezien worden.

Het is echter mogelijk om te beoordelen hoe ernstig een ontsteking is, of deze vordert of zelfs verbetert. Tot de meer specifieke bevindingen behoren bijvoorbeeld verschillende antistoffen (ANA, APA), die veelal gericht zijn tegen het lichaamseigen DNA en dus een indicatie geven. Opgemerkt moet worden dat ze ook verhoogd kunnen zijn bij een andere inflammatoire auto-immuunziekte (bijv. Auto-immuunhepatitis). Bloedcellen zijn vaak ook in verminderde hoeveelheden aanwezig. Dit kan zowel de bloedplaatjes (trombocytopenie) als de witte bloedcellen (leukopenie) aantasten.

Lees het volgende artikel in deze serie:

Diagnose

Alle artikelen in deze serie: